شهید عباس جعفری نژادفردکهن

عباس جعفری نژاد فرد کهن
ملیت	ایرانی
دین و مذهب	مسلمان، شیعه
تولد	قزوین1346/08/16
شهادت	ایران،کردستان،حلبچه1366/12/24
محل دفن	گلزار شهداى قزوین
سمت‌ها	بسیجی
تحصیلات	چهارم متوسطه

زندگي نامه

جعفری‌نژاد فردکهن، عباس: شانزدهم آبان ۱۳۴۶، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش علی، کارمند بود و مادرش بمانی نام داشت. دانش‌آموز چهارم متوسطه در رشته مکانیک بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم اسفند ۱۳۶۶، در حلبچه عراق بر اثر اصابت ترکش به سر و سینه، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

وصيت نامه

شهید عباس جعفری نژادفردکهن: در ابتدا -من ناچیز- کوچکتر از آن هستم که بخواهم صحبتی یا وصیتی برای مردم داشته باشم؛ اما چون وظیفه ی هر مسلمان می باشد که پس از خود آنچه لازم می داند گفته و اتمام حجت کرده باشد، سخنی چند دارم: ای مردم! شخصی در زندگی دنیوی و اُخروی پیروز است که سعادت و قدر خود را بداند و راه سعادت واقعی پیش گیرد. ای مردم! بدانید سعادتمند کسی است که ترک گناه می کند و از خواسته های مادی و دنیوی، برای رضایت خداوند بزرگ، می گذرد. کسانی که طالب این بودند که خداوند از آنها راضی باشد، امروز وقت آن است که به سوی خدا بشتابند. آنهایی که با افسوس به امام حسین(ع) می گفتند: «یا لیتنا کنا معک»؛ ای کاش در صحرای کربلای تو بودیم! پس درنگ نکنند و -در کربلای ایران- پا در رکاب حسین زمان بگذارند. دنیا برای انسانهایی که طالب لقای دوست هستند، همانند زندان است و فقط با اسلحه ی تقوی و ایمان می توان، میله های فولادین و ضخیم زندان دنیا را شکست. آنان که دنبال گناه می روند و اوامر الهی را زیر پای می گذارند و از دستورات الهی و پیامبران و ائمه معصومین روی گردانند، اگر توبه نکنند، هیچ وقت به رستگاری نخواهند رسید. نماز نخواندن، روزه نگرفتن، انقلاب اسلامی را حمایت نکردن و از هر طرف به این انقلاب ضربه زدن، افتخار و رشادت نیست؛ بلکه حمایت کامل از مقام رهبری و ولایت فقیه جزو رستگاری است. راهی را که انتخاب کردم، آگاهانه بود و هیچگونه قید و بندی نمی تواند مرا از این راه به بی راهه بکشاند. از خداوند متعال می خواهم که مرا همچنان در این راه استوار بدارد و شهادت در راهش را نصیبم کند. ای مردم! در مقابل توطئه ی همه ی کسانی که می خواهند به این انقلاب ضربه بزنند -از هر قشری و گروهی که باشند- استوار و محکم بایستید. پیروزی انقلاب، نابودی تمامی ابرقدرت ها و برافراشتن پرچم اسلام بر کاخ های ظلم، همانا آرزوی تمامی شهدا می باشد که باید تحقیق یابد. تو ای مادر! وظیفه ای بس خطیر به عهده داری؛ از دامان تو انسانی به معراج می رود و انسان جنایتکار به اسفل السافلین واصل می گردد. پس تربیت فرزند، در سرنوشت او اصل مهمی است و باید بر طبق اصول اسلامی انجام گیرد. اگر من به سعادت واقعی -که همانا شهادت است- در راه خدا نایل گشتم، وظیفه ی خود را انجام داده ام و توانسته ام دِین خود را ادا نمایم که با مرگ سرخ، این امانت الهی را به صاحب اصلی آن (خدا) برگردانم. پدر، مادر، خواهر و برادرانم! همیشه در کارهای خود دو موضوع را در نظر داشته باشید: یکی اخلاق اسلامی و دیگری حجاب اسلامی؛ اگر این دو موضوع را رعایت کنید، توانسته اید مرا از خود راضی نگهدارید. پدر و مادر! اگر چه نتوانستم تکلیف خود را نسبت به شما ادا کنم؛ ولی شما مُسلَّم بدانید راهی را که من رفتم، حق است و تقاضای حلالیت از شما دارم.۱ (۱۱۸۹۴۶۳) عباس جعفری نژاد