شهید عباس ممی زاده پریخان
شهید عباس ممی زاده پریخان
تاریخ تولد :1349/04/01. تاریخ شهادت : 1369/11/17
محل شهادت : نامشخص. محل آرامگاه :اردبیل - مشگین شهر - پریخان
زندگی نامه
بسمه تعالی
شهید عباس ممی زاده در روزیکم تیرماه سال 1349در خانه ای محقر درروستای پریخان از توابع مشگین شهر کودکی پا به عرصه وجود نهاد که پدر خانواده قدرت ممی زاده به سبب عشق و علاقه ای که به علی (ع)و خاندانش داشت نام عباس را برای فرزندش انتخاب نمود.
پدر شهید کشاورز بود و مادرش خانه دار که در بسیاری از مواقع و مراحل زندگی مجبور بود برای امرار معاش فرزندانش به کار کشاورزی و دامپروری بپردازد.گر چه شهید ممی زاده در خانواده ای ضعیف از لحاظ مادی به دنیا آمد امّا با وجود فقر و تنگدستی در دامان پدر و مادری پاک و فداکار از مخلصان و مریدان اباعبدالله الحسین (ع)و فاطمه زهرا(ص) و با امرار معاش پاک و طیب پرورش یافت.
شهید ممی زاده دوران طفولیت را در محرومیت سپری نمود گرچه زندگی آنان با امکانات متوسط می گذشت امّا قلبها در آن خانه محقر و خاکی بسیار بزرگ و رئوف پرورش می یافت.
این امر را در خصوص شهید ممی زاده می توان از گفته های تمامی اعضاء خانواده اش و دوستانش و همرزمانش در یافت. او در خانه ای پرورش یافته بود که ذکر دعا و درس قرآن و مصیبت اباعبدالله(ع)در آن طنین انداز بود. این امر در شکل گیری شخصیت مذهبی ایشان کاملاًموثر بود بطوری که پدرش در ذکر خاطره می گوید من که بیماری کلیه داشتم عباس از دیدن این وضع من همیشه ناراحت بود یک روز به من گفت از خدا شفای شما را خواسته ام و نذر می کنم 7 سال در روز عاشورا به عشق امام حسین(ع)به سرم قمه بزنم (آن موقع قمه زدن ممنوع نبود)
شهید عباس تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ابتدایی روستا گذرانید، نمرات تحصیلی ایشان در این دوره از توانایی و استعداد درخشان او حکایت می کند. معلمان همه از او راضی بودند این امر نشانگر آن است که شهید ممی زاده در ایا م کودکی از تعادل روحی و روانی و توانایی های قابل توجهی برخوردار بوده است.
خانواده او را کودکی با استقامت، صبور،با گذشت، پر تحمل،مهربان نسبت به خانواده و همسالان معرفی می نمایند و اذعان دارند که شهید نسبت به همسالان خود بسیار کم توقع و مهربان وباگذشت بود. این صفات را در دوران جوانی وی بیشتر می توان دیدو اکثر دوستا
ن دوران جوانی او به خصوص همرزمانش از روحیه عیاری. جوانمردی شهید صحبت می کنند و عنوان می نمایند که او در دوستی یک دل و یکرنگ و صمیمی بود.نسبت به دوستانش ناجوانمردی روا نمی داشت واز دروغ پرهیز می کرد لذا مورد توجه محبوب دیگران بود.
شهید عباس ممی زاده از کودکی با فرهنگ و معارف اسلامی مأنوس بود.از پنج سالگی سوره ها ی کوچک قرآن توسط خانواده به ایشان تعلیم داده می شد و در مجالس مذهبی در روزهای عاشورا و تاسوعای حسینی و مراسم دهه اول محرم همراه خانواده شرکت می کرد. قرآن را در خانه و مسجد فرا گرفت واز همان کودکی سعی داشت با فرهنگ نماز آشنا گردد. در کودکی نماز را کامل فرا گرفته بود براین اساس فرهنگ و روحیه مذهبی از خردسالی در وی نشو و نما یافته بود.
شهید ممی زاده در دامان پدر ومادری مومن و مسلمان پرورش یافته واز کودکی به خوبی با وظایف خود در قبال امور مسلمین آشنا گردیده بود. لذا در ایام جوانی با حضور در فعالیتهای فرهنگی،ورزشی وفعالیت در بسیج نشان داد که از شخصیت اجتماعی سالمی برخوردار است.او خود را در مقابل جامعه مسئول می دانست و تلاش وی در رابطه با جبهه وجنگ از دوران نوجوانی آغاز شده بوددر ایام جوانی با شدت و مردانگی وجان فشانی بیشتر ادامه می یابداز همان اوایل تشکیل بسیج به همکاری با این نهاد خود جوش وبرخاسته از بطن ملت برخواست و عموماً اوقات فراغت خود را در بسیج و حمام که پدرش کار می کرد می گذرانید.عباس می دانست انقلاب ارزان به دست نیامده،بلکه برای تحکیم و تثبیت آن خونهای بسیاری ریخته شده است با عشق و علاقه یی که به این مملکت و خدمت به وطن اسلامی داشت قبل از رسیدن موعد سربازی اش داوطلبانه به خدمت سربازی اعزام گشت.
او که در دشتهای سوخته جنوب سینه بر آفتاب داغ کرمانشاه نهاده بود. زمانی که از جبهه بر می گشت خود را رسول سنگر داران بی سنگر و سنگر نشینان عارف و پاکباز می دانست ودر منطقه باختران به تاریخ 1367/11/17 در نتیجه انفجار مین و اصابت ترکش بر قلبش به فیض شهادت نایل آمد و چون مقتدایش حضرت عباس علمدار کربلا وفاداری خود به پیمان و عهدی که با خدا بسته بود نشان داد و به کبریّایشان پیوست. وجنازه مطهرشان در مزار شهدای پریخان آرام یافت.[۱]
