نمایش مبدأ برای شهیدسیدمحمود امام

[[شهید]] [[سیدمحمود امام]]
تاریخ تولد :[[1326/12/29]]
تاریخ شهادت : [[1358/05/28]]

==زندگینامه==
در آخرین روزهای اسفند سال 1326 در شهر [[اهواز]] بونه لاله ای به گل نشست از تبار پاكان روزگار كودكی به دنیا آمد و نام او را سید محمود نامیده شد سید محمود امام در خانواده ای پر فضیلت دوران كودكی و نوجوانی خود را سپری كرد و سرانجام پس از قبولی در دانشگاه حقوق پذیرفته شد اما به دلیل عدم امكان مالی خانواده به [[نیروهای مسلح ارتش]] و در دانشگاه نیروهای هوایی به وظیفه خدمت به میهن اسلامی و كشور تازه استقلال یافته و رها شده از چنگ استكبار به امر حساس و خطیر خود برای پاسداری از مرز و بوم كشور اسلامی مفتخر شد. در دوران ابتدایی انقلاب و فعالیت كوچه و بازار بر علیه طاغوت و طاغوتیان وی هموار متاثر از این بود كه چرا ارتشی هستم و نمی توانم همراه مردم و پیرو امام راحل باشم چرا نمی باید در راه پیماییها و مساجد حضور داشته باشیم و همیشه غبطه به حال كسانی می خورد كه برای پیروزی انقلاب كوشا بودند سید محمود امام انسانی بسیار محترم و نوع دوست بودند با زیر دست بد رفتاری و تكبر نمی كردند و تواضع و فروتنی از خصایص بارز ایشان بودند و حقیقتا همواره چون جد بزرگوارشان كه درود و رحمت خدا باد و خانه اش باد لبخند و تبسم به لب داشتند بسیار دلسوز و مهربان بودند دستگیر سائلین و سخاوتمند می نمودند گوئی در مكتب عشق مولای موحدین حضرت علی ع درس یتیم نوازی خوانده بودند كه چنان با فرزند یتیم من مهربان و پر عطوفت بودند سید محمود امام همسری مهربان و وفادار و پایبند بود اگر چه دوران وصل دیری نپایید و این لاله شكفته در دامن میهن اسلامی چون دیگر لاله های سرخ این مرز و بوم برای پاسدارس كشور عزیزمان ایران اسلامی در تاریخ 28 مرداد 1358 وقتی شكوفه های خونین انقلاب به بار نشست پرپر شد.

*نكات برجسته در زندگی شهید
*فعالیتهای مهم عبادی و معنوی: بسیار متعصب به دین خودش و نمازش با اینكه ارتشی شاه بود ولی همیشه نمازش را می خواند
*فعالیتهای مهم سیاسی و اجتماعی
*فعالیتهای مهم علمی و فرهنگی و هنری:فعالیت خاصی نداشتند ولی ایشان بسیار درس خوان بود دانشجویی رشته حقوق بود ولی به خاطر عدم توانایی مالی نتوانستند ادامه بدهند.
*ویژگیهای بارز اخلاقی ( با ارائه نمونه رفتاری ):مهربان - یتیم نواز دلسوز چون شهید محمود امام از فرزند همسرش نگهداری كرده بود


==وصیت نامه==
همیشه به من كه همسرش بودم گفت هیچ وقت دل كسی رو نشكن مخصوصا یتیمی رو چون آهش دامن گیر می شود.


==خاطرات==
روز پانزدهم وقتی هواپیما در فرودگاه ششم به زمین نشست یك ماشین جیپ كه راننده اش خود شوهرم بود جلوی پای من در باند پرواز ایستاد و به استقبال من آمد و با هم عازم خانه شدیم بسیار مشتاق دیدن خانه جدید بودم خانه ای كه او وقتی به مدت های طولانی به ماموریت می آمد در آنجا زندگی می كرد.<ref>سایت شهدای ارتش</ref>

*پانویس
	<references />