نمایش مبدأ برای شهید خسرو وفایی

{{جعبه اطلاعات افراد نظامی 
|نام فرد                = خسرو وفایی
|تصویر                  = 
|توضیح تصویر            = 
|ملیت                   = [[پرونده:پرچم ایران.png|22px]] ایرانی
|شهرت                   = 
|دین و مذهب             = [[مسلمان]]، [[شیعه]]
|تولد                   = بروجرد [[زادروزهای 1 خرداد |۱۳۲۸/۰۳/۰۱]] 
|شهادت                  = ایران، [[الگو:شهدای 29 دی |۱۳۶۵/۱۰/۲۹]] 
|مزار                   = قزوین
|مرگ                    = 
|محل شهادت              = [[خوزستان]]، شلمچه
|مفقود                  = 
|جانباز                 = 
|اسارت                  = 
|نیرو                   = 
|یگانهای خدمت           = 
|طول خدمت               = 
|درجه                   = 
|سمت‌ها                  = 
|جنگ‌‌ها                  = 
|نشان‌های لیاقت          = 
|عملیات‌                 = 
|فعالیت‌ها               = 
|تحصیلات                 = ششم ابتدایی
|تخصص‌ها                 = 
|شغل                    = 
|خانواده                = متاهل، 1 پسر و 2 دختر
}}

بسمه تعالی

نام: 

نام پدر: حسن

نام مادر: دلشاد

محل شهادت: 

محل تولد: 

تاریخ تولد: 

تاریخ شهادت: 

استان محل شهادت: 

شهر محل شهادت: خرمشهر

وضعیت تاهل: متاهل 

درجه نظامی

تعداد پسر: ۱ 

تعداد دختر: ۲

تحصیلات: ششم ابتدائی 

رشته -

عملیات سال تفحص

محل کار بنیاد تحت پوشش

مزار شهید: قزوین – قزوین

�

زندگی نامه

وفایی، خسرو: یکم خرداد [[۱۳۲۸]]، در شهر [[بروجرد]] به دنیا آمد. پدرش حسن(فوت۱۳۳۵) و مادرش دلشاد (فوت۱۳۴۱) نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. کارگر کارخانه بود. سال ۱۳۵۷ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. از سوی [[بسیج]] در [[جبهه ]]حضور یافت. بیست و نهم دی [[۱۳۶۵]]، در [[شلمچه]] بر اثر اصابت [[ترکش]] به شکم، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهر [[قزوین]] واقع است.

وصیت نامه

[[شهید خسرو وفایی]]: خدای را سپاسگزارم که بر این بنده ی روسیاه منَّت نهاد و مرا در صف راهیان نور و سالکان طریقت خویش قرار داد؛ امروز چه افتخاری به بلندا و بزرگی همراز بودن با راهیان [[کربلا]] می باشد؟ راهیانی که در نِی خویش نوای خوش «الله اکبر» دارند و می روند تا هدیه کننده ی خون خویش برای بازگشایی آن بارگاه با عظمتِ معنوی و ایثار باشند، تا مقابل آن معلم همه ی حماسه ها زانوی کُرنش بر زمین زده و اشک شوق از دیده فرو ریزند و سخن دل با آن بزرگ مظلوم شهیدان به لب آرند که: حسین جان! اگر دین جدَّت، رسول خدا(ص) با خون های ما آبیاری می گردد، چه بهتر که جان ناقابل خویش را جهت اعتلای
کلمه ی توحید هدیه نماییم. این خون، خون بهایی با ارزش دارد؛ خوشا آنانی که خون بهای شان را خدا می دهد. حسین جان! از دلمان فریاد می زنیم که اگر کوفیان خیانت کردند و تو را تنها گذاشتند، ما روح الله -این فرزند پاک تو و چراغ هدایت، سعادت و معنویت- را تنها نخواهیم گذاشت. حسین جان! بر ما شرم باد در حالی که علی اکبر(ع) و علی اصغر(ع) و همه ی یارانت را به میدان شهادت فرستادی و نگذاشتی دین جدَّت به وسیله ی شهوت پرستان به نابودی کشانده شود، ما در گوشه ای بنشینیم و شاهد تاخت و تاز ملحدان، منافقان و کفر پیشه گان علیه دین مبین باشیم؛ پساز خدا بخواه ما را در مبارزه مان یاری کند. عزیزان! فرزند حسین(ع) -روح خدا- را تنها نگذارید و در هر زمان و مکان، اطاعت از والیان ولایت، منسوبین الهی و مردان خدا را سرمشق زندگی خویش قرار دهید. نور چشمان و یکتاپرستان! سلاح مبارزه را تا زمانی که کفر بر زمین است، شما به عنوان مسؤولیت شرعی بر زمین نگذارید و حافظ ارزش های خون شهدا باشید. خسرو وفایی

منبع : پایگاه اطلاع رسانی سرداران و 3000 شهید استان قزوین