نمایش مبدأ برای شهید علی شیخ سفلی


تاریخ تولد :[[1321/12/15]]


تاریخ شهادت : [[1361/02/13]]


محل شهادت : نامشخص


محل آرامگاه : تهران - [[بهشت زهرا]]




==زندگینامه==

شهید علی شیخ سفلی، در سال 1321 در روستایی به نام لواسان بزرگ در خانواده ای کم‌ در آمد و مستضعف اما متعصب و مذهبی دیده به جهان گشود، پس از تحصیلات ابتدایی به علت فقر مادی خانواده، همراه آنها به تهران هجرت نمود و پس از مدتی شاگردی در مغازه کفاشی در سال 1339 در آموزشگاه گروهبانی [[نیروی زمینی]] استخدام شد .




در سال 1342 و [[قیام خونین 15 خرداد]] او به علت مبارزات علیه رژیم طاغوت و فرار از [[پادگان]] به غرب کشور تبعید شد و سالیان دراز به دور از خانواده اش در شهرهای غرب کشور در تبعید به سر می برد، سرانجام همزمان با پیروزی شکوهمند [[انقلاب اسلامی ایران]] به رهبری پیامبرگونه [[امام خمینی]] او خود را از غرب به [[شهر قزوین]] انتقال داد و در [[لشگر 16 زرهی قزوین]] مشغول خدمت بود که خود فروختگان آمریکایی در [[کردستان]] آشوب به راه انداختند .




هنوز مدت زمان زیادی از آمدن علی به [[قزوین]] نگذشته بود که به [[کردستان]] اعزام شد و ماه ها به همراه دیگر همرزمانش به سرکوب این مزدوران پرداخت تا این که [[جنگ تحمیلی]] رژیم کافر [[عراق]] علیه ایران آغاز شد علی از [[کردستان]] عازم جنوب شد و دلاورانه مشغول جنگ با مزدوران عراقی گشت . او مدت 22 ماه شجاعانه جنگید و در اکثر حمله‌ها از جمله [[هویزه]]، [[سوسنگرد]]، [[فتح بستان]]، [[فتح پادگان حمید]] و آخرین آنها [[بیت المقدس]] حضور فعالانه داشت .




وی در [[فتح بستان]] زخمی شده پس از مدت ها بستری در [[بیمارستان]]، برای مدتی برای استراحت به [[تهران]] آمد هنوز کاملا خوب نشده بود که گفت : زخمهایم مهم نیست باید بروم [[اسلام]] مهم است که در خطر است و به وجود من احتیاج دارد و سرانجام با همان حالت زخمی به [[جبهه]] رفت و مشغول نبرد با این [[کافران]] شد .




و سرانجام در سحرگاه روز 1361/02/13 در [[عملیات بیت المقدس]] با رمزی هم نام خودش " یا [[علی]] " در کربلای [[خونین شهر]] به درجه رفیع [[شهادت]] نائل شد و به آرزوی دیرینه اش رسید، از علی دختری چهار ساله به نام زهرا به یادگار مانده است که آن را از جان خودش بیشتر دوست می داشت .





وقتی همسنگران علی به [[تهران]] آمده بودند به ما می گفتند که علی در [[گردان 201 ]]، مظهر شجاعت و [[ایمان]] بود، آنها می گفتند که علی روحیه [[گردان]] ما بود و ما برادری دلسوز را از دست داده‌ایم . آری علی در بین افراد خانواده نیز اخلاقش نمونه بود، او چنان مهربان و خوش قول وخوش اخلاق بود که ما همیشه و هر لحظه نمی توانیم خصوصیات او را از یاد ببریم .




علی همیشه می گفت : پیروزی از آن ماست . [[جبهه]] برای او همه چیز شده بود، وقتی برای مرخصی به [[تهران]] می آمد دلش برای [[جبهه]] شور می زد و می گفت باید بروم روزشماری می کرد تا برود، علی چنان مهربان بود که وقتی از [[جبهه]] می آمد با این که زن و بچه داشت مستقیم به خانه مادر پیرش می آمد و لباس های [[رزم]] را در آنجا در می آورد و لباس شخصی می پوشید و بعد از مدتی زن و بچه اش را از [[قزوین]] به [[تهران]] می آورد .




همیشه دوست داشت همه با هم خوب باشند و دور هم باشند، علی از همه لحاظ نمونه بود پیش او هیچ چیز ارزش نداشت . او می گفت من زندگی و جوانی خودم را وقف [[اسلام]] و [[قرآن]] کرده ام، او سال هایی که در [[ارتش]] بود همیشه در [[مبارزه]] و [[زندان]] به سر می برد و عاقبت نیز مزد زحماتش را گرفت و [[شهادت]] نصیبش شد، خوشا به حالش که چنین لیاقتی پیش خداوند بزرگ داشت آفرین بر مادر قهرمانش که چنین فرزندی را تربیت کرد که جانش را فدای [[اسلام]] و [[قرآن]] نمود .

منبع:سایت شهدای ارتش