شهید محمدتقی قربانی: تفاوت بین نسخه‌ها
| (۵ نسخه‌های متوسط توسط ۴ کاربران نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{جعبه اطلاعات افراد نظامی | |
| − | نام | + | |نام فرد = محمد تقی قربانی |
| − | + | |تصویر = q34.jpg | |
| − | + | |توضیح تصویر = | |
| − | + | |ملیت = [[پرونده:پرچم ایران.png|22px]] ایرانی | |
| − | + | |شهرت = | |
| − | + | |دین و مذهب = [[مسلمان]]، [[شیعه]] | |
| − | + | |تولد = قزوین ، روستای سنجانک[[زادروزهای|1341/02/07]] | |
| − | + | |شهادت = عراق، بصره،فاو[[الگو:شهدای 25بهمن|1364/11/25]] | |
| − | + | |وفات = | |
| − | تحصیلات | + | |مرگ = |
| − | + | |محل شهادت = [[عراق]] | |
| − | + | |محل دفن = گلزار شهداى قزوین،روستای سنجانک | |
| − | + | |مفقود = | |
| + | |جانباز = | ||
| + | |اسارت = | ||
| + | |نیرو = | ||
| + | |یگانهای خدمت = | ||
| + | |طول خدمت = | ||
| + | |درجه = | ||
| + | |سمت‌ها = بسیجی | ||
| + | |جنگ‌‌ها = | ||
| + | |نشان‌های لیاقت = | ||
| + | |عملیات = | ||
| + | |فعالیت‌ها = | ||
| + | |تحصیلات = درحد خواندن و نوشتن | ||
| + | |تخصص‌ها = | ||
| + | |شغل = کارگر | ||
| + | |خانواده = | ||
| + | }} | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
| − | قربانی، محمدتقی: هفتم اردیبهشت | + | قربانی، محمدتقی: هفتم اردیبهشت [[۱۳۴۱]]، در روستای سنجانک از توابع شهر [[قزوین]] به دنیا آمد. پدرش محمدعلی، کشاورز بود و مادرش منورخانم نام داشت. در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. کارگر بود. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. از سوی [[بسیج]] در [[جبهه]] حضور یافت. بیست و پنجم بهمن [[۱۳۶۴]]، در [[فاو عراق]] بر اثر اصابت [[ترکش]] به سر، [[شهید]] شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است. |
==وصیت نامه== | ==وصیت نامه== | ||
| − | + | [[شهید محمدتقی قربانی]]: به [[جبهه]] آمدم تا به نداى «[[هل من ناصرٍ ینصرنى]]؟» [[امام حسین(ع)]] لبیک گفته باشم؛ مگر نه اینکه یکى از اصول مکتب ما [[جهاد]] است؟! پس چرا خیلى ها از آن شانه خالى مى کنند؟ اینان هم آن هایى هستند که امام حسین(ع) را تنها گذاشتند!! حسین جان! اگر کوفیان تو را تنها گذاشتند؛ ولى ما جوانان هرگز فرزندت را تنها نخواهیم گذاشت و هم چون على اصغر و على اکبر به شهادت مى رسیم و هم چون زینب(س) راهت را ادامه مى دهیم. خواهران و برادران! مبادا دین خدا و یاور او امام خمینى را تنها بگذارید؛ روحانیت مبارز در خط امام، از جمله حضرت حجت الاسلام باریک بین را یارى کنید؛ [[رزمندگان]] را رها نسازید؛ [[پایگاه]] هاى [[بسیج]] و [[سپاه]] و مساجد را مستحکم کنید. خانواده ی عزیزم! اگر شهید و شمع راه آیندگان شدم، مرا در گلزار شهداى قزوین دفن کنید؛ برایم گریه نکنید که دشمن شاد مى شود؛ براى حسین(ع) گریه کنید و در کارها، خدا را در نظر داشته باشید. به تمام خواهران و برادران این پیام را دارم که: در کلیه ی [[راهپیمایى]] ها -که از سوى مسؤولین برگزار مى شود- شرکت کنید و صبر را پیشه ی خود سازید که خداوند با صابران است. من به کسى بدهکار و از کسى طلبکار نیستم. اگر [[شهید]] شدم، از برادرانم مى خواهم فرزندانم را بزرگ کنند تا مانند من [[رزمنده]] باشند. همگى شما را به خدا مى سپارم و اگر احیاناً به کسى بدى کردم، مرا ببخشد؛ زیرا خداوند انسان هاى بخشایشگر را دوست دارد.۱ (۱۵۹۰۴۱۸) محمد تقى قربانى.<ref>[http://khatesorkh.ir/index.php?martyr_id=1349 پایگاه اطلاع رسانی سرداران و 3000 شهید استان قزوین]</ref> | |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۴۰: | ||
== رده‌ها == | == رده‌ها == | ||
| − | {{ترتیب‌پیش‌فرض: | + | {{ترتیب‌پیش‌فرض:محمد_تقی_قربانی}} |
[[رده: شهدا]] | [[رده: شهدا]] | ||
[[رده: شهدای دفاع مقدس]] | [[رده: شهدای دفاع مقدس]] | ||
[[رده: شهدای ایران]] | [[رده: شهدای ایران]] | ||
[[رده: شهدای استان قزوین]] | [[رده: شهدای استان قزوین]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۵۷
| محمد تقی قربانی | |
|---|---|
 | |
| ملیت |  ایرانی
|
| دین و مذهب | مسلمان، شیعه |
| تولد | قزوین ، روستای سنجانک1341/02/07 |
| شهادت | عراق، بصره،فاو1364/11/25 |
| محل دفن | گلزار شهداى قزوین،روستای سنجانک |
| سمت‌ها | بسیجی |
| تحصیلات | درحد خواندن و نوشتن |
| شغل | کارگر |
محتویات
زندگی نامه
قربانی، محمدتقی: هفتم اردیبهشت ۱۳۴۱، در روستای سنجانک از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش محمدعلی، کشاورز بود و مادرش منورخانم نام داشت. در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. کارگر بود. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیست و پنجم بهمن ۱۳۶۴، در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
وصیت نامه
شهید محمدتقی قربانی: به جبهه آمدم تا به نداى «هل من ناصرٍ ینصرنى؟» امام حسین(ع) لبیک گفته باشم؛ مگر نه اینکه یکى از اصول مکتب ما جهاد است؟! پس چرا خیلى ها از آن شانه خالى مى کنند؟ اینان هم آن هایى هستند که امام حسین(ع) را تنها گذاشتند!! حسین جان! اگر کوفیان تو را تنها گذاشتند؛ ولى ما جوانان هرگز فرزندت را تنها نخواهیم گذاشت و هم چون على اصغر و على اکبر به شهادت مى رسیم و هم چون زینب(س) راهت را ادامه مى دهیم. خواهران و برادران! مبادا دین خدا و یاور او امام خمینى را تنها بگذارید؛ روحانیت مبارز در خط امام، از جمله حضرت حجت الاسلام باریک بین را یارى کنید؛ رزمندگان را رها نسازید؛ پایگاه هاى بسیج و سپاه و مساجد را مستحکم کنید. خانواده ی عزیزم! اگر شهید و شمع راه آیندگان شدم، مرا در گلزار شهداى قزوین دفن کنید؛ برایم گریه نکنید که دشمن شاد مى شود؛ براى حسین(ع) گریه کنید و در کارها، خدا را در نظر داشته باشید. به تمام خواهران و برادران این پیام را دارم که: در کلیه ی راهپیمایى ها -که از سوى مسؤولین برگزار مى شود- شرکت کنید و صبر را پیشه ی خود سازید که خداوند با صابران است. من به کسى بدهکار و از کسى طلبکار نیستم. اگر شهید شدم، از برادرانم مى خواهم فرزندانم را بزرگ کنند تا مانند من رزمنده باشند. همگى شما را به خدا مى سپارم و اگر احیاناً به کسى بدى کردم، مرا ببخشد؛ زیرا خداوند انسان هاى بخشایشگر را دوست دارد.۱ (۱۵۹۰۴۱۸) محمد تقى قربانى.[۱]
