شهید محمد یعقوبی: تفاوت بین نسخه‌ها
| (۲ نسخه‌های متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده) | |||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
rId4 | rId4 | ||
| − | زندگی نامه | + | ==زندگی نامه== |
| − | [[شهید محمد یعقوبی]] در اول فروردین ماه سال 1343 در شهرستان [[تربت‌حیدریه]] در خانواده‌ای مذهبی و زحمتکش دیده به جهان گشود. او مانند سایر کودکان در سایه‌ی لطف پدر و مادرش بزرگ شد. در سن 5 سالگی به مکتب رفت و در همان سن، شاهد مرگ پدرش به علت حادثه آتش‌سوزی بود. در سن 6 سالگی به مدرسه رفت و در این حال [[قرآن]] را کاملاً آموخته بود. وی تحصیلات خود را تا کلاس دوم راهنمایی ادامه داد. در سال 1357 به [[مشهد]] رفت و در اداره‌ی راه و ترابری مشغول کار شد که مصادف شد با اوج‌گیری انقلاب اسلامی. با اوج‌گیری انقلاب، تحولات روحی عمیقی در وی پدیدار شد و میزان علاقه‌اش به مسائل مذهبی و سیاسی فرونی یافت. در حالی که برای خانواده‌ی خودش و برادر و مادرش سخت تلاش می‌کرد در تظاهرات و راهپیمایی‌ها هم شرکت فعال داشت و پس از دو سال کار و تلاش و سازندگی دوباره به مدرسه شبانه رفت و کلاس سوم راهنمایی را به پایان رساند، سپس در [[ارتش]] استخدام شد و جهت آموزش‌های نظامی به [[پادگان لشگرک تهران]] اعزام گردید. اخلاق و رفتارش کاملاً تغییر کرده و به فردی مؤمن و انقلابی تبدیل شده بود. پس از مدتی به [[لشگر 92 زرهی اهواز]] و از آنجا به [[کوشک]] منتقل شد. ایشان سرانجام در تاریخ [[15/11/1362]] در حین نبرد با دشمن کوردل شربت [[شهادت]] را گوارا نوشید و به دیدار حق شتاقت | + | [[شهید محمد یعقوبی]] در اول فروردین ماه سال 1343 در شهرستان [[تربت‌حیدریه]] در خانواده‌ای مذهبی و زحمتکش دیده به جهان گشود. او مانند سایر کودکان در سایه‌ی لطف پدر و مادرش بزرگ شد. در سن 5 سالگی به مکتب رفت و در همان سن، شاهد مرگ پدرش به علت حادثه آتش‌سوزی بود. در سن 6 سالگی به مدرسه رفت و در این حال [[قرآن]] را کاملاً آموخته بود. وی تحصیلات خود را تا کلاس دوم راهنمایی ادامه داد. در سال 1357 به [[مشهد]] رفت و در اداره‌ی راه و ترابری مشغول کار شد که مصادف شد با اوج‌گیری انقلاب اسلامی. با اوج‌گیری انقلاب، تحولات روحی عمیقی در وی پدیدار شد و میزان علاقه‌اش به مسائل مذهبی و سیاسی فرونی یافت. در حالی که برای خانواده‌ی خودش و برادر و مادرش سخت تلاش می‌کرد در تظاهرات و راهپیمایی‌ها هم شرکت فعال داشت و پس از دو سال کار و تلاش و سازندگی دوباره به مدرسه شبانه رفت و کلاس سوم راهنمایی را به پایان رساند، سپس در [[ارتش]] استخدام شد و جهت آموزش‌های نظامی به [[پادگان لشگرک تهران]] اعزام گردید. اخلاق و رفتارش کاملاً تغییر کرده و به فردی مؤمن و انقلابی تبدیل شده بود. پس از مدتی به [[لشگر 92 زرهی اهواز]] و از آنجا به [[کوشک]] منتقل شد. ایشان سرانجام در تاریخ [[15/11/1362]] در حین نبرد با دشمن کوردل شربت [[شهادت]] را گوارا نوشید و به دیدار حق شتاقت.<ref>[http://ajashohada.ir/home/martyrdetails/29341 سایت شهدای ارتش]</ref> |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references /> | ||
| − | + | ||
| + | == رده‌ها == | ||
| + | [[رده: شهدا]] | ||
| + | [[رده: شهدای ارتش جمهوری اسلامی ایران]] | ||
| + | [[رده: شهدای ایران]] | ||
| + | [[رده: شهدای استان خراسان رضوی]] | ||
| + | [[رده: شهدای شهرستان تربت حیدریه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ خرداد ۱۳۹۹، ساعت ۱۵:۰۸
شهید محمد یعقوبی
تاریخ تولد : 1343/01/01 تاریخ شهادت : 1362/11/05
محل شهادت : نامشخص محل آرامگاه : خراسان رضوی - تربت حیدریه - بهشت عسگری
rId4
زندگی نامه
شهید محمد یعقوبی در اول فروردین ماه سال 1343 در شهرستان تربت‌حیدریه در خانواده‌ای مذهبی و زحمتکش دیده به جهان گشود. او مانند سایر کودکان در سایه‌ی لطف پدر و مادرش بزرگ شد. در سن 5 سالگی به مکتب رفت و در همان سن، شاهد مرگ پدرش به علت حادثه آتش‌سوزی بود. در سن 6 سالگی به مدرسه رفت و در این حال قرآن را کاملاً آموخته بود. وی تحصیلات خود را تا کلاس دوم راهنمایی ادامه داد. در سال 1357 به مشهد رفت و در اداره‌ی راه و ترابری مشغول کار شد که مصادف شد با اوج‌گیری انقلاب اسلامی. با اوج‌گیری انقلاب، تحولات روحی عمیقی در وی پدیدار شد و میزان علاقه‌اش به مسائل مذهبی و سیاسی فرونی یافت. در حالی که برای خانواده‌ی خودش و برادر و مادرش سخت تلاش می‌کرد در تظاهرات و راهپیمایی‌ها هم شرکت فعال داشت و پس از دو سال کار و تلاش و سازندگی دوباره به مدرسه شبانه رفت و کلاس سوم راهنمایی را به پایان رساند، سپس در ارتش استخدام شد و جهت آموزش‌های نظامی به پادگان لشگرک تهران اعزام گردید. اخلاق و رفتارش کاملاً تغییر کرده و به فردی مؤمن و انقلابی تبدیل شده بود. پس از مدتی به لشگر 92 زرهی اهواز و از آنجا به کوشک منتقل شد. ایشان سرانجام در تاریخ 15/11/1362 در حین نبرد با دشمن کوردل شربت شهادت را گوارا نوشید و به دیدار حق شتاقت.[۱]
پانویس
