شهیدابوالحسن حسین پور: تفاوت بین نسخه‌ها
Kolahkaj9706 (بحث | مشارکتها) |
جز (Khoshkenar9712 صفحهٔ شهید ابوالحسن حسین پور را به شهیدابوالحسن حسین پور منتقل کرد) |
||
| (۵ نسخه‌های متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''متن مهربانی: | |
| − | + | {{جعبه اطلاعات افراد نظامی | |
| − | نام : | + | |نام فرد = ابوالحسن حسین پور |
| − | + | |تصوی = IMG_20190305_102426.jpg | |
| − | + | |توضیح تصویر = | |
| − | + | |ملیت = [[پرونده:پرچم ایران.png|22px]] ایرانی | |
| − | + | |شهرت = | |
| − | + | |دین و مذهب = [[مسلمان]]، [[شیعه]] | |
| − | + | |تولد = مشهد، [[زادروزهای ۱۸ مرداد |۱۳۴۲/۵/۱۸]] | |
| − | + | |شهادت = میمک، [[الگو:شهدای ۲۶ مهر |۱۳۶۳/۷/۲۶]] | |
| − | + | |وفات = | |
| − | + | |مرگ = | |
| − | + | |محل شهادت = میمک | |
| − | + | |مفقود = | |
| − | + | |جانباز = | |
| − | + | |اسارت = | |
| − | + | |نیرو = | |
| − | + | |یگانهای خدمت = | |
| − | + | |طول خدمت = | |
| − | + | |درجه = | |
| + | |سمت‌ها = رزمنده | ||
| + | |جنگ‌‌ها = | ||
| + | |نشان‌های لیاقت = | ||
| + | |عملیات = | ||
| + | |فعالیت‌ها = | ||
| + | |تحصیلات = | ||
| + | |تخصص‌ها = | ||
| + | |شغل = | ||
| + | |خانواده = | ||
| + | }} | ||
==خاطرات== | ==خاطرات== | ||
| − | - بعد از شهادت فرزندم ابو الحسن حسین پور را یک شب در خواب دیدم که وارد یک باغ زیبا شده ام که از وسط آن باغ یک نهر آب جاری است . چند قدمی که راه رفتم متوجه شدم از آن سر باغ یک نفر به طرف من می آید او را از دور نشناختم . وقتی جلوتر آمد متوجه شدم که پسرم ابو الحسن است بسیار خوشحال شدم و او را در آغوش گرفتم و بعد از احوالپرسی از او پرسیدم اینجا چکار می کنید و با عجله گفت : دنبال کسی می گردم که باید او را پیدا کنم سپس از من معذرت خواهی کرد و گفت : ببخشید که نمی توانم بیشتر از این در کنارتان باشم . بعد خاحافظی کرد و رفت و در همان لحظه من نیز از خواب بیدار شدم . | + | - بعد از شهادت فرزندم [[ابو الحسن حسین پور]] را یک شب در خواب دیدم که وارد یک باغ زیبا شده ام که از وسط آن باغ یک نهر آب جاری است . چند قدمی که راه رفتم متوجه شدم از آن سر باغ یک نفر به طرف من می آید او را از دور نشناختم . وقتی جلوتر آمد متوجه شدم که پسرم ابو الحسن است بسیار خوشحال شدم و او را در آغوش گرفتم و بعد از احوالپرسی از او پرسیدم اینجا چکار می کنید و با عجله گفت : دنبال کسی می گردم که باید او را پیدا کنم سپس از من معذرت خواهی کرد و گفت : ببخشید که نمی توانم بیشتر از این در کنارتان باشم . بعد خاحافظی کرد و رفت و در همان لحظه من نیز از خواب بیدار شدم . |
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | - یادم هست در آخرین مرحله ای که پسرم ابوالحسن حسین پور قصد داشت که به [[جبهه]] برود مادرش خیلی سعی می کرد تا از رفتن او جلوگیری کند اما او قبول نمی کرد . مادرش رو به من گفت : این همه من به او گفتم نرو ، ولی شما یک دفعه هم نگفتید تا خواستم جوابش را بدهم ایشان با متانت خاصی به مادرش گفت : مادر جان این جنگ مثل نماز که خداوند واجب قرار داده بر من واجب و ضروری است و من مکلف به انجام آن هستم در غیر این صورت نباید نام مسلمان را بر من بگذارید اگر شما مانع از رفتن من به جبهه شوید باید از نماز خواندن هم من جلوگیری کنید . مادرش که دیگر قانع شده بود روی او را بوسید و گفت : تو را دست خدا می سپارم پس او از همه خداحافظی کرد و رفت .<ref>[http://yaranereza.ir/ShowSoldier.aspx?SID=6843منبع سایت یاران رضا]</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۵:۵۹
متن مهربانی:
| ابوالحسن حسین پور | |
|---|---|
| ملیت |  ایرانی
|
| دین و مذهب | مسلمان، شیعه |
| تولد | مشهد، ۱۳۴۲/۵/۱۸ |
| شهادت | میمک، ۱۳۶۳/۷/۲۶ |
| سمت‌ها | رزمنده |
خاطرات
- بعد از شهادت فرزندم ابو الحسن حسین پور را یک شب در خواب دیدم که وارد یک باغ زیبا شده ام که از وسط آن باغ یک نهر آب جاری است . چند قدمی که راه رفتم متوجه شدم از آن سر باغ یک نفر به طرف من می آید او را از دور نشناختم . وقتی جلوتر آمد متوجه شدم که پسرم ابو الحسن است بسیار خوشحال شدم و او را در آغوش گرفتم و بعد از احوالپرسی از او پرسیدم اینجا چکار می کنید و با عجله گفت : دنبال کسی می گردم که باید او را پیدا کنم سپس از من معذرت خواهی کرد و گفت : ببخشید که نمی توانم بیشتر از این در کنارتان باشم . بعد خاحافظی کرد و رفت و در همان لحظه من نیز از خواب بیدار شدم .
- یادم هست در آخرین مرحله ای که پسرم ابوالحسن حسین پور قصد داشت که به جبهه برود مادرش خیلی سعی می کرد تا از رفتن او جلوگیری کند اما او قبول نمی کرد . مادرش رو به من گفت : این همه من به او گفتم نرو ، ولی شما یک دفعه هم نگفتید تا خواستم جوابش را بدهم ایشان با متانت خاصی به مادرش گفت : مادر جان این جنگ مثل نماز که خداوند واجب قرار داده بر من واجب و ضروری است و من مکلف به انجام آن هستم در غیر این صورت نباید نام مسلمان را بر من بگذارید اگر شما مانع از رفتن من به جبهه شوید باید از نماز خواندن هم من جلوگیری کنید . مادرش که دیگر قانع شده بود روی او را بوسید و گفت : تو را دست خدا می سپارم پس او از همه خداحافظی کرد و رفت .[۱]
