بیمارستان صحرایی امام علی (ع): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانش‌نامه فرهنگ ایثار , جهاد و شهادت
پرش به: ناوبری، جستجو
 
(یک نسخهٔ متوسط توسط کاربر دیگری نشان داده نشده)
سطر ۸: سطر ۸:
 
به طور کلی این بیمارستان در عملیات کربلای 4، 5 و 8 و بیت‌المقدس 7 نقش اساسی در درمان مجروحین جبهه‌های جنوب داشت. بیمارستان صحرایی امام علی (ع) که اکنون در ردیف آثار ملی دفاع مقدس قرار گرفته است به یکی از محل‌های بازدید و اسکان راهیان نور تبدیل شده است.<ref>کتاب اطلس جغرافیای حماسی، ص 108</ref>
 
به طور کلی این بیمارستان در عملیات کربلای 4، 5 و 8 و بیت‌المقدس 7 نقش اساسی در درمان مجروحین جبهه‌های جنوب داشت. بیمارستان صحرایی امام علی (ع) که اکنون در ردیف آثار ملی دفاع مقدس قرار گرفته است به یکی از محل‌های بازدید و اسکان راهیان نور تبدیل شده است.<ref>کتاب اطلس جغرافیای حماسی، ص 108</ref>
  
 +
==نگاراخنه تصاویر==
 +
<gallery>
 +
 +
Image:1 (1).jpg
 +
Image:1 (2).jpg
 +
Image:1 (3).jpg
 +
Image:1 (4).jpg
 +
Image:1 (5).jpg
 +
Image:1 (6).jpg
 +
Image:1 (7).jpg
 +
Image:1 (8).jpg
 +
Image:1 (9).jpg
 +
Image:1 (10).jpg
 +
Image:1 (11).jpg
 +
 +
</gallery>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
<references/>
 
<references/>

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۴۶


بیمارستان صحرایی امام علی (ع) که یکی از مجهزترین و مهم‌ترین بیمارستان‌های صحرایی در طول دفاع مقدس محسوب می‌شود در 10 کیلومتری شمال‌شرقی شهر آبادان و بین جاده آبادان ـ ماهشهر و آبادان ـ اهواز قرار دارد.


این بیمارستان در سال 1365 به منظور پشتیبانی از عملیات کربلای 4، توسط مهندسی قرارگاه خاتم الانبیاء (ص) احداث و زیر نظر بهداری رزمی قرارگاه کربلا سپاه پاسداران فعالیت خود را آغاز نمود و مرکز اصلی درمان مجروحین عادی و شیمیایی عملیات کربلای 4 بود. این بیمارستان که تا خاتمه جنگ کاملاً فعال بود، از نظر مهندسی از بتن‌های قوی ساخته شده و بر روی آن حجم انبوهی از خاک، برای استحکام در برابر حملات هوایی دپو شده است.

به طور کلی این بیمارستان در عملیات کربلای 4، 5 و 8 و بیت‌المقدس 7 نقش اساسی در درمان مجروحین جبهه‌های جنوب داشت. بیمارستان صحرایی امام علی (ع) که اکنون در ردیف آثار ملی دفاع مقدس قرار گرفته است به یکی از محل‌های بازدید و اسکان راهیان نور تبدیل شده است.[۱]

نگاراخنه تصاویر

پانویس

  1. کتاب اطلس جغرافیای حماسی، ص 108