شهید بیژن شعبانی: تفاوت بین نسخه‌ها
Kheyri9803 (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخه‌های متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده) | |||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
محل شهادت : نامشخص | محل شهادت : نامشخص | ||
محل ارامگاه : تهران - بهشت زهرا | محل ارامگاه : تهران - بهشت زهرا | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| سطر ۴۹: | سطر ۴۴: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | + | <references /> | |
| − | + | == رده‌ها == | |
| + | {{ترتیب‌پیش‌فرض:شهید بیژن شعبانی }} | ||
| + | [[رده: شهدا]] | ||
| + | [[رده: شهدای دفاع مقدس]] | ||
| + | [[رده: شهدای ایران]] | ||
| + | [[رده: شهدای استان تهران ]] | ||
| + | [[رده: شهدای شهرستان تهران ]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۱۵:۲۵
شهید بیژن شعبانی
1339/11/09 تاریخ تولد : 1359/08/18 تاریخ شهادت :
محل شهادت : نامشخص محل ارامگاه : تهران - بهشت زهرا
زندگی نامه
خلاصه ای از زندگی شهید:
در بهمن ماه سال 1339 برابر با نیمه شعبان، فرزندی از خانواده متوسط و مسلمان در تهران به دنیا آمد که نامش را بیژن نهادند. دوران تحصیل را تا دیپلم گذراند و بزرگترین سرگرمی او کوهنوردی و خواندن کتاب های مذهبی بود. در دوره ي انقلاب شب ها را تا صبح پاس می داد و سپس برای گذراندن دوره خدمت، اقدام کرد و بالاخره در 30/8/1358 به کرمان اعزام شد. پس از دوره آموزشی، به تهران منتقل و در وزارت دفاع ملی، در پست مهندس مشغول شد. تا این که با جنگ تحمیلی، بیژن شجاع در تاريخ، 6/7/1359 داوطلبانه جهت اعزام به منطقه جنگی اقدام کرد و به دزفول رفت و در آنجا از میهن اسلامی ایران به دفاع برخاست. تا این که شب اول محرم، در ستیز با دشمن بعثی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به بدن و سر، به درجه رفیع شهادت نائل گردید. پیکر پاک این شهید در بهشت زهرا (تهران)، قطعه 24، ردیف 48، و شماره 18 به خاک سپرده شده است.
از فعالیت های مهم عبادی و معنوی: در نماز جماعت شرکت می کرد و نماز و روزه اش همیشه به موقع بود.
از فعالیت های مهم سیاسی و اجتماعی: در راهپیمایی ها حضور فعال داشت و در مسجد محل پاس شبانه می داد.
از ویژگی های بارز اخلاقی: بسیار خوشرفتار بود و همیشه جویای حال آشنایان بود و هر کمکی از دستش بر می آمد برای آنها انجام می داد.
وصیت نامه
دوست دارم مرگ من به گونه ای باشد که برای خودم، اين مرگ لذت بخش باشد. اگر شهادت نصیبم شد بدانید که آرزوی من بوده و به آرزوی خود رسیده ام. پس بعد از شهادتم بی تابی نکنید بلکه خوشحال باشید که هم من به آرزوی خود رسیده ام و هم شما ای پدر و مادر عزیزم، امانت خود را به بهترین صورت به صاحب امانت بازگردانیده اید . شهید بیژن شعبانی[۱]
