شهید مجتبی ابوطالبی: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ دی ۱۳۹۷، ساعت ۲۱:۳۳

تاریخ تولد :1341/08/01

�تاریخ شهادت : 1365/06/14

محل شهادت : نامشخص

�محل آرامگاه :مرکزی - محلات - نیمور(امامزاده صالح

زندگینامه

شهيد مجتبي ابوطالبي، در سال 1341 چشم به جهان گشود، در کودکی متین و پرتلاش بود، به تحصیل علاقه خاصی داشت و در کنارش از کارکردن ابایی نداشت، همراه پدر کار می کرد و از او تجربه می آموخت تا جایی که در نوجوانی همچون پدرش از مهارت بنایی برخوردار شد، او سرشار از محبت، و عشق ورزیدن به پدر و مادر و اطاعت از اوامرشان برای او لذت بخش بود، هرگز لبخند از لبانش دور نمی شد، شوخ طبعی و مهربانی از خصوصیات بارز او بود، اگر با او آشنا می شدی هرگز فراموشش نمی كردی، چرا که او دوستی وفادار، و رفیقی شفیق و صداقت پیشه بود و نجابت وجود او، همیشه به یادتان می ماند، حتی اگر به مسافرت می رفت با سوغاتی هر چند مختصر این وفاداری را ثابت می کرد، دریادلی که همه این را به خوبی می دانستند، محرم اسرار، و وجودش سرشار از اعتماد، اگر او را دیده بودید ظاهر آراسته و روح لطیفش شما را به خود جذب می کرد.

برای همه چه کودک و چه جوان و به خصوص كهنسالان احترام خاصی قائل بود، به صله رحم اصرار داشت، به تفریحات سالم مي پرداخت و ورزش، سرلوحه ي تفریحات او بود، به خصوص که در ورزش کشتی نیز سر رشته داشت، وی در مسابقات متعددی شرکت نمود که لوح های قهرمانی و مدال هایش از شهرستان اراك، دليجان،‌ محلات و قم، یادگار آن روزهاست، او هرگز به موفقیت هایش غره نمی شد و براستی که قهرمان بود چرا که در ورزش، جوانمردی را مقدم بر کسب مقام می دانست.

عشق به اسلام او را تبدیل به شخصی مومن و متعهد كرده بود، نمازش هرگز ترک نمی شد و روزه هایش را می گرفت، همچنین به امام خمینی ارادت خاصی داشت تا جایی که در سال 1359 هنگام تشریف فرمایی امام به شهر قم، با جمعی از دوستان پای پیاده از نيم ور به قم جهت دیدار امام شتافت، او همیشه این دیدار را بهترین واقعه زندگیش می دانست.

شهید مجتبی ابوطالبی، در اخلاق و رفتار همیشه والا بود، شخصی بود فعال و ساده زیست، هیچ وقت در هنگام سخن گفتن از بزرگان پیشی نمی گرفت، اهل مشورت و همفکری با بزرگان بود، زیر دین دیگران قرار نم گرفت و دیگر این که کارهای دیگران را تا آنجا که می توانست و برایش مقدور بود و از دستش بر می آمد انجام می داد زیرا بر این اعتقاد بود که جواب هر کار خیر، خیر است و در این دنیا همیشه کارهاي خوب يا کارهاي بد خواهد ماند، پس چه بهتر که کارهای نیک انسان همیشه به یاد بازماندگان بماند.

یکی دیگر از خصوصیات اين شهید گرامي، این که از سن 12 سالگی، یعنی از وقتی که خودش را شناخت همیشه نماز و روزه خود را به جا می آورد، تا جای بود که اکثر روزه های خود را بدون سحری می گرفت، اطرافیان و دوستان خود را به ورزش تشويق می نمود، در ضمن ناگفته نماند هدف از برنده شدنش این نبود که مقام داشته باشد طبق گفته های خود، شهید هدفش این بود که نام زادگاهش را و شهری که در آن زندگی می کرد در افکار حاضران و مردم زنده نگه دارد و بر سر زبان ها باشد.

او به نداي رهبر کبیر انقلاب به مناسبت آبادی و عمران و زنده نگه داشتن کشاورزی کشورمان لبيك گفت و با سه تن از دوستانش زمینی بایر و بی حاصلی را مبدل به یک مزرعه سرسبز و آباد نمودند تا جایی که هم اکنون در آن زمین انواع درختان میوه و محصولات مختلف به چشم می خورد. آن گاه که لباس مقدس سربازی را بر تن کرد، به لشگر 92زرهی اهواز پیوست و بعد از یک سال و چند ماه خدمت خالصانه، در تاریخ، 1365/06/14 در منطقه عملیاتی خرمشهر، پاسگاه زید، به فیض شهادت نائل آمد.^[۱]

پانویس

1. ↑ سایت شهدای ارتش

رده‌ها