شهید عید محمد سبزی: تفاوت بین نسخه‌ها
Bagheri9711 (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای جدید حاوی «کد شهید : 6519244 تاریخ تولد : نام : عیدمحمد محل تولد : نیشابور نام خانوادگی : سبزی...» ایجاد کرد) |
Salimpour98 (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخه‌های متوسط توسط ۴ کاربران نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{جعبه اطلاعات افراد نظامی | |
| + | |نام فرد = عید محمد سبزی | ||
| + | |تصویر =شهید_عید_محمد_سبزی.jpeg | ||
| + | |توضیح تصویر = | ||
| + | |ملیت = [[پرونده:پرچم ایران.png|22px]] ایرانی | ||
| + | |شهرت = | ||
| + | |دین و مذهب = [[مسلمان]]، [[شیعه]] | ||
| + | |تولد = [[نیشابور]] | ||
| + | |شهادت = [[۱۳۶۵/۴/۲۴]] | ||
| + | |وفات = | ||
| + | |مرگ = | ||
| + | |محل دفن = | ||
| + | |مفقود = | ||
| + | |جانباز = | ||
| + | |اسارت = | ||
| + | |نیرو = | ||
| + | |یگانهای خدمت = | ||
| + | |طول خدمت = | ||
| + | |درجه = | ||
| + | |سمت‌ها = رزمنده | ||
| + | |جنگ‌‌ها = | ||
| + | |نشان‌های لیاقت = | ||
| + | |عملیات = | ||
| + | |فعالیت‌ها = | ||
| + | |تحصیلات = | ||
| + | |تخصص‌ها = | ||
| + | |شغل = | ||
| + | |خانواده = }} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ==خاطرات== | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | خاطرات | + | |
مشغول صرف شام بودم که صحبت از جبهه شد . در این میان شهید فرمود : اگر خدا می خواست تا کنون رفته بودم چرا که یک بار هواپیما بالای سرم راکت ریخت و آنها در فواصل چند متری من به زمین اصابت نمودند . من دراز کشیدم و منتظر انفجار راکت بودم اما آنها عمل نکردند . اگر عمل می کردند دیگر نبودم . من فوراً به شوخی گفتم : آن طوری من هم افتخار خانواده شهید را کسب می کردم . همگی خندیدند و شهید در جواب گفت آن که جزء افتخارات ماست | مشغول صرف شام بودم که صحبت از جبهه شد . در این میان شهید فرمود : اگر خدا می خواست تا کنون رفته بودم چرا که یک بار هواپیما بالای سرم راکت ریخت و آنها در فواصل چند متری من به زمین اصابت نمودند . من دراز کشیدم و منتظر انفجار راکت بودم اما آنها عمل نکردند . اگر عمل می کردند دیگر نبودم . من فوراً به شوخی گفتم : آن طوری من هم افتخار خانواده شهید را کسب می کردم . همگی خندیدند و شهید در جواب گفت آن که جزء افتخارات ماست | ||
| − | |||
| − | |||
. همیشه در حسرت دوری جبهه بود و می گفت : ناقلا، تو جای مرا در جبهه تصاحب کرده ای ! ... و هنگامی که صدای مارش عملیاتی را می شنید با حسرت و آه می گفت : شرکت در عملیات چقدر لذت بخش است . این ناقلا چه موقعیت های خوبی را از من گرفته است . اما بالاخره عازم جبهه شد . نخست به اهواز آمد تا مرا ببیند اما من پیشتر عازم ایلام شده بودم و سرانجام بعد از عملیات پاتک مهران به قرارگاه ظفر ایلام آمد و مرا دید . اولین کلامش این بود تو فکر کردی که من اصلا به جبهه نمی آیم و اینجا را تصاحب کرده و جایم را گرفته ای . .... دیگر بی حوصله شدم و تنوانستم دوری جبهه را تحمل کنم . آخر تا کی باید از دور حسرت جبهه و عملیات را می خوردم . | . همیشه در حسرت دوری جبهه بود و می گفت : ناقلا، تو جای مرا در جبهه تصاحب کرده ای ! ... و هنگامی که صدای مارش عملیاتی را می شنید با حسرت و آه می گفت : شرکت در عملیات چقدر لذت بخش است . این ناقلا چه موقعیت های خوبی را از من گرفته است . اما بالاخره عازم جبهه شد . نخست به اهواز آمد تا مرا ببیند اما من پیشتر عازم ایلام شده بودم و سرانجام بعد از عملیات پاتک مهران به قرارگاه ظفر ایلام آمد و مرا دید . اولین کلامش این بود تو فکر کردی که من اصلا به جبهه نمی آیم و اینجا را تصاحب کرده و جایم را گرفته ای . .... دیگر بی حوصله شدم و تنوانستم دوری جبهه را تحمل کنم . آخر تا کی باید از دور حسرت جبهه و عملیات را می خوردم . | ||
| − | |||
| − | |||
شهید به این نکته اعتقاد کامل داشت که هرآنچه را که خداوند بخواهد خوب است . یکی از روزها می گفت : « در طی عملیّات خیبر بر اثر اصابت ترکش به کتف چپم مجروح شدم و بایستی هرچه سریعتر به عقب برمی گشتم و خدا خواست که سوار آخرین قایق بشوم . ... و اگر لحظه ای دیرتر برمی گشتم اسارتم حتمی بود .» | شهید به این نکته اعتقاد کامل داشت که هرآنچه را که خداوند بخواهد خوب است . یکی از روزها می گفت : « در طی عملیّات خیبر بر اثر اصابت ترکش به کتف چپم مجروح شدم و بایستی هرچه سریعتر به عقب برمی گشتم و خدا خواست که سوار آخرین قایق بشوم . ... و اگر لحظه ای دیرتر برمی گشتم اسارتم حتمی بود .» | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
لبخند بزن برادر ! در تربیّت معلّم شهید بهشتی مشهد بودیم و روزهای ابتدایی سال تحصیلی 1368 را می گذراندم . در یکی از این روزها یکی از بچّه های کاشمر جلو آمد و پرسید : آقای سبزی آیا برادر شما شهید شده است ؟ گفتم : چطور مگر ؟ ! گفت : همینطوری سئوال کردم ! گفتم : آری ! گفت : دانشجو بود ؟ باز پاسخ دادم : آری ! گفت : دانشجو تبریز بود ؟ گفتم : بله ! گفت : ما لحظه شهادت ایشان آنجا بودیم و همه ما اندوهگین شدیم . جریان از این قرار بود که من اوّلین بار عازم جبهه بود و از نیروی تدارکات بودم و از بچّه های دیده بانی کسی را نمی شناختم و اولیّن شبی هم بود که به منطقه عملیّاتی پا می گذاشتم دلهره داشتم و در گوشه سنگر نگران نشسته بودم که عدّه ای آن طرف می گفتند و می خندیدند تا اینکه برادر شما مرا صدا کرد و گفت : « برادر ! چرا آنجا نشسته ای ؟ بیا داخل جمع ! و تا مرا وادار به خنده نکرد دست از سرم بر نداشت و به من اینچنین گفت : « مگر ما که اینجا نشسته ایم پسر عمو و پسر خاله ایم ؟ ! هر کدام از یک جا هستیم ! پس بیا اینجا تا با هم آشنا شویم و ناراحت نباش ! » و شهید مرا به اجبار به جمع خودشان برد و با هم به گفتار مشغول شدیم و از حالت تنهایی خارج شدم . | لبخند بزن برادر ! در تربیّت معلّم شهید بهشتی مشهد بودیم و روزهای ابتدایی سال تحصیلی 1368 را می گذراندم . در یکی از این روزها یکی از بچّه های کاشمر جلو آمد و پرسید : آقای سبزی آیا برادر شما شهید شده است ؟ گفتم : چطور مگر ؟ ! گفت : همینطوری سئوال کردم ! گفتم : آری ! گفت : دانشجو بود ؟ باز پاسخ دادم : آری ! گفت : دانشجو تبریز بود ؟ گفتم : بله ! گفت : ما لحظه شهادت ایشان آنجا بودیم و همه ما اندوهگین شدیم . جریان از این قرار بود که من اوّلین بار عازم جبهه بود و از نیروی تدارکات بودم و از بچّه های دیده بانی کسی را نمی شناختم و اولیّن شبی هم بود که به منطقه عملیّاتی پا می گذاشتم دلهره داشتم و در گوشه سنگر نگران نشسته بودم که عدّه ای آن طرف می گفتند و می خندیدند تا اینکه برادر شما مرا صدا کرد و گفت : « برادر ! چرا آنجا نشسته ای ؟ بیا داخل جمع ! و تا مرا وادار به خنده نکرد دست از سرم بر نداشت و به من اینچنین گفت : « مگر ما که اینجا نشسته ایم پسر عمو و پسر خاله ایم ؟ ! هر کدام از یک جا هستیم ! پس بیا اینجا تا با هم آشنا شویم و ناراحت نباش ! » و شهید مرا به اجبار به جمع خودشان برد و با هم به گفتار مشغول شدیم و از حالت تنهایی خارج شدم . | ||
| + | به یاد دارم یک روز با برادرانم عید محمد و ابوالقاسم بودم و آنها مشغول علف ریز کردن بودند که عید محمد گفت : کدامیک از ما را بیشتر دوست داری و دلت می خواهد کدام یک از ما شهید شویم تا خانه ای قشنگ مثل خانة شهید قدرت ا ... داشته باشیم که هر وقت دوست داشتی آنجا بیایی . من هم چون عید محمد بزرگتر بود با مهربانی گفتم : شما شهید شوید تا ما هم خانه ای در بهشت داشته باشیم . در خیال کودکانه ام فکر کردم که در گلزار شهدا خانه ای با وسیله های شیک می سازند، بالاخره هم ایشان به فیض شهادت نائل آمد .<ref>[http://yaranereza.ir/ShowSoldier.aspx?SID=11301 سایت یاران رضا]</ref> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| − | + | ==رده== | |
| − | + | {{ترتیب‌پیش‌فرض:عید_محمد_سبزی}} | |
| − | + | [[رده: شهدا]] | |
| + | [[رده: شهدای دفاع مقدس]] | ||
| + | [[رده: شهدای ایران]] | ||
| + | [[رده: شهدای استان خراسان رضوی]] | ||
| + | [[رده: شهدای شهرستان نیشابور]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۸:۰۳
| عید محمد سبزی | |
|---|---|
 | |
| ملیت |  ایرانی
|
| دین و مذهب | مسلمان، شیعه |
| تولد | نیشابور |
| شهادت | ۱۳۶۵/۴/۲۴ |
| سمت‌ها | رزمنده |
خاطرات
مشغول صرف شام بودم که صحبت از جبهه شد . در این میان شهید فرمود : اگر خدا می خواست تا کنون رفته بودم چرا که یک بار هواپیما بالای سرم راکت ریخت و آنها در فواصل چند متری من به زمین اصابت نمودند . من دراز کشیدم و منتظر انفجار راکت بودم اما آنها عمل نکردند . اگر عمل می کردند دیگر نبودم . من فوراً به شوخی گفتم : آن طوری من هم افتخار خانواده شهید را کسب می کردم . همگی خندیدند و شهید در جواب گفت آن که جزء افتخارات ماست . همیشه در حسرت دوری جبهه بود و می گفت : ناقلا، تو جای مرا در جبهه تصاحب کرده ای ! ... و هنگامی که صدای مارش عملیاتی را می شنید با حسرت و آه می گفت : شرکت در عملیات چقدر لذت بخش است . این ناقلا چه موقعیت های خوبی را از من گرفته است . اما بالاخره عازم جبهه شد . نخست به اهواز آمد تا مرا ببیند اما من پیشتر عازم ایلام شده بودم و سرانجام بعد از عملیات پاتک مهران به قرارگاه ظفر ایلام آمد و مرا دید . اولین کلامش این بود تو فکر کردی که من اصلا به جبهه نمی آیم و اینجا را تصاحب کرده و جایم را گرفته ای . .... دیگر بی حوصله شدم و تنوانستم دوری جبهه را تحمل کنم . آخر تا کی باید از دور حسرت جبهه و عملیات را می خوردم . شهید به این نکته اعتقاد کامل داشت که هرآنچه را که خداوند بخواهد خوب است . یکی از روزها می گفت : « در طی عملیّات خیبر بر اثر اصابت ترکش به کتف چپم مجروح شدم و بایستی هرچه سریعتر به عقب برمی گشتم و خدا خواست که سوار آخرین قایق بشوم . ... و اگر لحظه ای دیرتر برمی گشتم اسارتم حتمی بود .» لبخند بزن برادر ! در تربیّت معلّم شهید بهشتی مشهد بودیم و روزهای ابتدایی سال تحصیلی 1368 را می گذراندم . در یکی از این روزها یکی از بچّه های کاشمر جلو آمد و پرسید : آقای سبزی آیا برادر شما شهید شده است ؟ گفتم : چطور مگر ؟ ! گفت : همینطوری سئوال کردم ! گفتم : آری ! گفت : دانشجو بود ؟ باز پاسخ دادم : آری ! گفت : دانشجو تبریز بود ؟ گفتم : بله ! گفت : ما لحظه شهادت ایشان آنجا بودیم و همه ما اندوهگین شدیم . جریان از این قرار بود که من اوّلین بار عازم جبهه بود و از نیروی تدارکات بودم و از بچّه های دیده بانی کسی را نمی شناختم و اولیّن شبی هم بود که به منطقه عملیّاتی پا می گذاشتم دلهره داشتم و در گوشه سنگر نگران نشسته بودم که عدّه ای آن طرف می گفتند و می خندیدند تا اینکه برادر شما مرا صدا کرد و گفت : « برادر ! چرا آنجا نشسته ای ؟ بیا داخل جمع ! و تا مرا وادار به خنده نکرد دست از سرم بر نداشت و به من اینچنین گفت : « مگر ما که اینجا نشسته ایم پسر عمو و پسر خاله ایم ؟ ! هر کدام از یک جا هستیم ! پس بیا اینجا تا با هم آشنا شویم و ناراحت نباش ! » و شهید مرا به اجبار به جمع خودشان برد و با هم به گفتار مشغول شدیم و از حالت تنهایی خارج شدم . به یاد دارم یک روز با برادرانم عید محمد و ابوالقاسم بودم و آنها مشغول علف ریز کردن بودند که عید محمد گفت : کدامیک از ما را بیشتر دوست داری و دلت می خواهد کدام یک از ما شهید شویم تا خانه ای قشنگ مثل خانة شهید قدرت ا ... داشته باشیم که هر وقت دوست داشتی آنجا بیایی . من هم چون عید محمد بزرگتر بود با مهربانی گفتم : شما شهید شوید تا ما هم خانه ای در بهشت داشته باشیم . در خیال کودکانه ام فکر کردم که در گلزار شهدا خانه ای با وسیله های شیک می سازند، بالاخره هم ایشان به فیض شهادت نائل آمد .[۱]
