شهید حسین قائمی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
نوع عضویت : سایر شهدا مسئولیت : رزمنده | نوع عضویت : سایر شهدا مسئولیت : رزمنده | ||
گلزار : | گلزار : | ||
| − | خاطرات | + | ==خاطرات== |
| − | + | * موضوع حسن برخورد | |
| − | موضوع حسن برخورد | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | « یک روز بعدازظهر از منزل خارج شدم و به سر کوچة محلّة خودمان در روستای سرحوضک رفتم . آنجا محلّی بود که معمولاً آقایان محل جمع می شدند و اوقات فراغت در آنجا احوال پرس هم می شدند . اتّفاقاً حسین هم به همراه چند نفر از دیگر دوستان آنجا بودند . رفتم جلو سلام و احوال پرسی کردم . بچّه ها در مورد رفتن حسین صحبت می کردند و از او خداحافظی می کردند . حسین خیلی متواضعانه جواب سلام مرا داد ، بچّه ها یکی یکی از او خداحافظی می کردند . حسین گفت : سلام علیکم مؤمن کجایی ، کم پیدایی ؟ من به او گفتم شما کم پیدایی یا من ؟ یا اینکه داری تعنه می زنی حسین آقا ؟ به قول بچّه ها ما که هر وقت سراغ بچّه های جبهه را می گیریم به ما آدرس می دهند : شهر عشق ، خ جنگ ، کوچة دفاع ، پلاک شهادت . حسین لبخندی زد و گفت : انشاءاللّه از این پلاک هایی که شما می فرمائید نصیب ما هم بشود . من گفتم این حرفها چیست که می زنی ؟ حالا بگو ببینم زردآلو دوست داری ؟ حسین گفت : نکند این هم جزء آدرس آقا . گفتم : نه حسین جان ، می خواستم ببینم اگر دوست داری بیا باهم برویم باغ ما فکر می کنم هنوز سر شاخه های درخت زردآلو داشته باشد . حسین قبول کرد و با هم راه افتادیم . اتّفاقاً درخت شاخ و برگهای بلندی داشت و بیشتر شاخه های درخت روی پشت بام خانه های باغ قرار گرفته بود . من به حسین پیشنهاد کردم بیا حسین جان برویم پشت بام چون از آنجا می توانیم راحت تر می توانیم میوه بچینیم . رفتیم پشت بام منظرة جالبی بود . از اون بالا مزرعه های سر سبز و باغات خصوصاً غروب خورشید خیلی نمای قشنگی داشت ولی انگار حسین در فکر فرو رفته بود به چیز دیگری فکر می کرد و زیاد متوجّه حرفهای من نبود . گفتم : حسین ، حسین آقا چی شده ؟ برادر به چه فکر می کنی ؟ او بعد از لحظه ای با یک حالت خوشحالی که گویی این خوشخالی از عمق دلش بود گفت : هیچی - هیچی. من گفتم : نکند مسئله یا مشکلی هست و نمی خواهی به من بگویی . آری دیگه حالا ما غریبه شدیم حسین آقا . حسین برای اینکه جوابی به من داده باشد گفت: « دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی کز عکس روی او شب هجران سرآمدی » من هم گفتم : خوب بگو آقا برای چه در فکر فرو رفته و خوشخال است . پس خواب خوبی دیده ای انشاء اللّه خیر است حسین پاسخ داد : اگر خدا بخواهد . راستی محمّد به غروب نگاه کن خیلی قشنگه مگه نه ؟ گفتم : آره خوب . او گفت : محمّد جان حلالم کن . اگر خدا بخواهد این آخرین غروبی است که من از زادگاهم به آن می نگرم . گفتم : حسین جان این حرفها چه است . انشاء اللّه می روی به سلامتی بر می گردی و شیرینی عروسی شما را می خوریم . انشاء اللّه امّا حسین در جوابم چنین گفت : انشاء اللّه شیرینی شهادت را می خوری . فکر می کنم شیرینی شهادت هم کمتر از شیرینی ازدواج نباشد . من به حسین گفتم : ای بابا ما که هرچه می گوییم شما حرف خودت را می زنی . حسین خیلی مهربان گفت : محمّد جان حلالم کن و برایم دعا کن . گفتم : حسین جان شما خوبان برای ما دعا کنید و این چنین بود که حسین بعد از آن مرخّصی رفت و دیگه بر نگشت و شربت شهادت را نوش کرد . روحش شاد یادش گرامی | + | « یک روز بعدازظهر از منزل خارج شدم و به سر کوچة محلّة خودمان در روستای سرحوضک رفتم . آنجا محلّی بود که معمولاً آقایان محل جمع می شدند و اوقات فراغت در آنجا احوال پرس هم می شدند . اتّفاقاً حسین هم به همراه چند نفر از دیگر دوستان آنجا بودند . رفتم جلو سلام و احوال پرسی کردم . بچّه ها در مورد رفتن حسین صحبت می کردند و از او خداحافظی می کردند . حسین خیلی متواضعانه جواب سلام مرا داد ، بچّه ها یکی یکی از او خداحافظی می کردند . حسین گفت : سلام علیکم مؤمن کجایی ، کم پیدایی ؟ من به او گفتم شما کم پیدایی یا من ؟ یا اینکه داری تعنه می زنی حسین آقا ؟ به قول بچّه ها ما که هر وقت سراغ بچّه های جبهه را می گیریم به ما آدرس می دهند : شهر عشق ، خ جنگ ، کوچة دفاع ، پلاک شهادت . حسین لبخندی زد و گفت : انشاءاللّه از این پلاک هایی که شما می فرمائید نصیب ما هم بشود . من گفتم این حرفها چیست که می زنی ؟ حالا بگو ببینم زردآلو دوست داری ؟ حسین گفت : نکند این هم جزء آدرس آقا . گفتم : نه حسین جان ، می خواستم ببینم اگر دوست داری بیا باهم برویم باغ ما فکر می کنم هنوز سر شاخه های درخت زردآلو داشته باشد . حسین قبول کرد و با هم راه افتادیم . اتّفاقاً درخت شاخ و برگهای بلندی داشت و بیشتر شاخه های درخت روی پشت بام خانه های باغ قرار گرفته بود . من به حسین پیشنهاد کردم بیا حسین جان برویم پشت بام چون از آنجا می توانیم راحت تر می توانیم میوه بچینیم . رفتیم پشت بام منظرة جالبی بود . از اون بالا مزرعه های سر سبز و باغات خصوصاً غروب خورشید خیلی نمای قشنگی داشت ولی انگار حسین در فکر فرو رفته بود به چیز دیگری فکر می کرد و زیاد متوجّه حرفهای من نبود . گفتم : حسین ، حسین آقا چی شده ؟ برادر به چه فکر می کنی ؟ او بعد از لحظه ای با یک حالت خوشحالی که گویی این خوشخالی از عمق دلش بود گفت : هیچی - هیچی. من گفتم : نکند مسئله یا مشکلی هست و نمی خواهی به من بگویی . آری دیگه حالا ما غریبه شدیم حسین آقا . حسین برای اینکه جوابی به من داده باشد گفت: « دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی کز عکس روی او شب هجران سرآمدی » من هم گفتم : خوب بگو آقا برای چه در فکر فرو رفته و خوشخال است . پس خواب خوبی دیده ای انشاء اللّه خیر است حسین پاسخ داد : اگر خدا بخواهد . راستی محمّد به غروب نگاه کن خیلی قشنگه مگه نه ؟ گفتم : آره خوب . او گفت : محمّد جان حلالم کن . اگر خدا بخواهد این آخرین غروبی است که من از زادگاهم به آن می نگرم . گفتم : حسین جان این حرفها چه است . انشاء اللّه می روی به سلامتی بر می گردی و شیرینی عروسی شما را می خوریم . انشاء اللّه امّا حسین در جوابم چنین گفت : انشاء اللّه شیرینی شهادت را می خوری . فکر می کنم شیرینی شهادت هم کمتر از شیرینی ازدواج نباشد . من به حسین گفتم : ای بابا ما که هرچه می گوییم شما حرف خودت را می زنی . حسین خیلی مهربان گفت : محمّد جان حلالم کن و برایم دعا کن . گفتم : حسین جان شما خوبان برای ما دعا کنید و این چنین بود که حسین بعد از آن مرخّصی رفت و دیگه بر نگشت و شربت شهادت را نوش کرد . روحش شاد یادش گرامی »راوی حسین پیرزاد |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | * موضوع عشق به جهاد | |
| + | |||
| + | زمانی که حسین می خواست به جبهه برود مصادف بود با شهادت عموی کوچکم در تهران به همین خاطر پدر و مادرم با رفتن حسین به جبهه مخالفت کردند. آنها می گفتند:ما مجبوریم به تهران برویم وتو باید در کنار خواهر وبرادرانت بمانی و مراقبشان باشی تا ما برگردیم بعد به جبهه بروی.وقتی پدر ومادرم برای تشییع جنازه به تهران رفتند، صبح روز بعد حسین وسایل خود را جمع و از ما خداحافظی کرد و به جبهه رفت بعد از مدتی پیکر پاکش را آوردند.راوی حسین پیرزاد | ||
<ref>[http://www.yaranereza.ir/ShowSoldier.aspx?SID=16253 یاران رضا]</ref> | <ref>[http://www.yaranereza.ir/ShowSoldier.aspx?SID=16253 یاران رضا]</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
| + | ==نگارخانه تصاویر== | ||
| + | <gallery> | ||
| + | Image:16253.jpg | ||
| + | </gallery> | ||
| + | ==رده== | ||
| + | {{ترتیب‌پیش‌فرض: حسین_قائمی}} | ||
| + | [[رده: شهدا]] | ||
| + | [[رده: شهدای دفاع مقدس]] | ||
| + | [[رده: شهدای ایران]] | ||
| + | [[رده: شهدای استان خراسان رضوی]] | ||
| + | [[رده: شهدای شهرستان نیشابور]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مرداد ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۱۶
کد شهید: 6310758 تاریخ تولد : نام : حسین محل تولد : نیشابور نام خانوادگی : قائمی تاریخ شهادت : 1363/10/14 نام پدر : علی مکان شهادت :
تحصیلات : نامشخص منطقه شهادت : شغل : یگان خدمتی : گروه مربوط : گروهی برای این شهید ثبت نشده است. نوع عضویت : سایر شهدا مسئولیت : رزمنده گلزار :
محتویات
خاطرات
- موضوع حسن برخورد
« یک روز بعدازظهر از منزل خارج شدم و به سر کوچة محلّة خودمان در روستای سرحوضک رفتم . آنجا محلّی بود که معمولاً آقایان محل جمع می شدند و اوقات فراغت در آنجا احوال پرس هم می شدند . اتّفاقاً حسین هم به همراه چند نفر از دیگر دوستان آنجا بودند . رفتم جلو سلام و احوال پرسی کردم . بچّه ها در مورد رفتن حسین صحبت می کردند و از او خداحافظی می کردند . حسین خیلی متواضعانه جواب سلام مرا داد ، بچّه ها یکی یکی از او خداحافظی می کردند . حسین گفت : سلام علیکم مؤمن کجایی ، کم پیدایی ؟ من به او گفتم شما کم پیدایی یا من ؟ یا اینکه داری تعنه می زنی حسین آقا ؟ به قول بچّه ها ما که هر وقت سراغ بچّه های جبهه را می گیریم به ما آدرس می دهند : شهر عشق ، خ جنگ ، کوچة دفاع ، پلاک شهادت . حسین لبخندی زد و گفت : انشاءاللّه از این پلاک هایی که شما می فرمائید نصیب ما هم بشود . من گفتم این حرفها چیست که می زنی ؟ حالا بگو ببینم زردآلو دوست داری ؟ حسین گفت : نکند این هم جزء آدرس آقا . گفتم : نه حسین جان ، می خواستم ببینم اگر دوست داری بیا باهم برویم باغ ما فکر می کنم هنوز سر شاخه های درخت زردآلو داشته باشد . حسین قبول کرد و با هم راه افتادیم . اتّفاقاً درخت شاخ و برگهای بلندی داشت و بیشتر شاخه های درخت روی پشت بام خانه های باغ قرار گرفته بود . من به حسین پیشنهاد کردم بیا حسین جان برویم پشت بام چون از آنجا می توانیم راحت تر می توانیم میوه بچینیم . رفتیم پشت بام منظرة جالبی بود . از اون بالا مزرعه های سر سبز و باغات خصوصاً غروب خورشید خیلی نمای قشنگی داشت ولی انگار حسین در فکر فرو رفته بود به چیز دیگری فکر می کرد و زیاد متوجّه حرفهای من نبود . گفتم : حسین ، حسین آقا چی شده ؟ برادر به چه فکر می کنی ؟ او بعد از لحظه ای با یک حالت خوشحالی که گویی این خوشخالی از عمق دلش بود گفت : هیچی - هیچی. من گفتم : نکند مسئله یا مشکلی هست و نمی خواهی به من بگویی . آری دیگه حالا ما غریبه شدیم حسین آقا . حسین برای اینکه جوابی به من داده باشد گفت: « دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی کز عکس روی او شب هجران سرآمدی » من هم گفتم : خوب بگو آقا برای چه در فکر فرو رفته و خوشخال است . پس خواب خوبی دیده ای انشاء اللّه خیر است حسین پاسخ داد : اگر خدا بخواهد . راستی محمّد به غروب نگاه کن خیلی قشنگه مگه نه ؟ گفتم : آره خوب . او گفت : محمّد جان حلالم کن . اگر خدا بخواهد این آخرین غروبی است که من از زادگاهم به آن می نگرم . گفتم : حسین جان این حرفها چه است . انشاء اللّه می روی به سلامتی بر می گردی و شیرینی عروسی شما را می خوریم . انشاء اللّه امّا حسین در جوابم چنین گفت : انشاء اللّه شیرینی شهادت را می خوری . فکر می کنم شیرینی شهادت هم کمتر از شیرینی ازدواج نباشد . من به حسین گفتم : ای بابا ما که هرچه می گوییم شما حرف خودت را می زنی . حسین خیلی مهربان گفت : محمّد جان حلالم کن و برایم دعا کن . گفتم : حسین جان شما خوبان برای ما دعا کنید و این چنین بود که حسین بعد از آن مرخّصی رفت و دیگه بر نگشت و شربت شهادت را نوش کرد . روحش شاد یادش گرامی »راوی حسین پیرزاد
- موضوع عشق به جهاد
زمانی که حسین می خواست به جبهه برود مصادف بود با شهادت عموی کوچکم در تهران به همین خاطر پدر و مادرم با رفتن حسین به جبهه مخالفت کردند. آنها می گفتند:ما مجبوریم به تهران برویم وتو باید در کنار خواهر وبرادرانت بمانی و مراقبشان باشی تا ما برگردیم بعد به جبهه بروی.وقتی پدر ومادرم برای تشییع جنازه به تهران رفتند، صبح روز بعد حسین وسایل خود را جمع و از ما خداحافظی کرد و به جبهه رفت بعد از مدتی پیکر پاکش را آوردند.راوی حسین پیرزاد [۱]
