شهید سید عبدالله بشیری موسوی: تفاوت بین نسخه‌ها
Mehtari9705 (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای جدید حاوی «شهید سید عبدالله بشیری موسوی تاریخ تولد :نامشخص تاریخ شهادت : 1358/05/25 محل شهادت...» ایجاد کرد) |
Ghanbari9706 (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
| − | زندگی نامه | + | ==زندگی نامه== |
| + | |||
در سال 1331 هجری شمسی شهید سیدعبدالله بشیری موسوی در منطقه شوقی(خیابان بعثت)زنجان به دنیا آمد، ایام کودکی خود را در یک خانه قدیمی که حیاطش پر از درختهای سیب بود آغاز کرد، پدرش- سید فتاح- همیشه در حال تلاش برای کسب روزی حلال بود، آهنگر بود و زنجیر برای هیأت های حسینی درست می کرد.عبدالله تحصیل علم را از مدرسه 15 بهمن خیابان شوقی آغاز کرد، دانش آموز بسیار تیزهوش و موفقی بود، او روزها درس می خواند و بعد از صرف ناهار به مغازه پدر می رفت و چکش برآهن گداخته می کوبید تا عصای دست پدر باشد. با گذراندن دوره های تحصیلی به دلیل ذکاوت و علاقه مندی اش به خلبانی در اواخر سال 1352 به استخدام آموزشگاه نیروی هوایی ارتش درآمد و برای مصاحبه و آزمایشات خلبانی راهی تهران شد و پس از قبولی، آموزش های اولیه را در پایگاه نیروی هوایی تهران طی کرد. با شروع دوره آکادمی پرواز، پرواز با هواپیماهای آموزشی تی 14 و بیگ لوپپ را تجربه نمود. به خاطر توان خوب نظامی و تلاش های فراوانش رتبه نخست دوره را کسب کرد و نیروی هوایی او را برای ادامه تحصیل به ایالات متحده امریکا اعزام کرد. با پایان یافتن دوره آموزشی خود و تحمل سختی 4سال دوری از خانواده و وطن امریکا را به قصد خدمت به میهنش ترک و به ایران بازگشت. عبدالله دیگر یک خلبان جوان خوش چهره و قوی و در عین حال با اخلاق بود بنابراین مادر او با رضایت عبدالله مراسم جشن ازدواج عبدالله با خانم رحمانیان را که توسط یکی از بستگان معرفی شده بود برگزار کرد، بعد از ازدواج به پایگاه همدان منتقل و در آنجا کنار پایگاه در خانه های سازمانی زندگی پر مهر و محبت خود را آغاز کردند. | در سال 1331 هجری شمسی شهید سیدعبدالله بشیری موسوی در منطقه شوقی(خیابان بعثت)زنجان به دنیا آمد، ایام کودکی خود را در یک خانه قدیمی که حیاطش پر از درختهای سیب بود آغاز کرد، پدرش- سید فتاح- همیشه در حال تلاش برای کسب روزی حلال بود، آهنگر بود و زنجیر برای هیأت های حسینی درست می کرد.عبدالله تحصیل علم را از مدرسه 15 بهمن خیابان شوقی آغاز کرد، دانش آموز بسیار تیزهوش و موفقی بود، او روزها درس می خواند و بعد از صرف ناهار به مغازه پدر می رفت و چکش برآهن گداخته می کوبید تا عصای دست پدر باشد. با گذراندن دوره های تحصیلی به دلیل ذکاوت و علاقه مندی اش به خلبانی در اواخر سال 1352 به استخدام آموزشگاه نیروی هوایی ارتش درآمد و برای مصاحبه و آزمایشات خلبانی راهی تهران شد و پس از قبولی، آموزش های اولیه را در پایگاه نیروی هوایی تهران طی کرد. با شروع دوره آکادمی پرواز، پرواز با هواپیماهای آموزشی تی 14 و بیگ لوپپ را تجربه نمود. به خاطر توان خوب نظامی و تلاش های فراوانش رتبه نخست دوره را کسب کرد و نیروی هوایی او را برای ادامه تحصیل به ایالات متحده امریکا اعزام کرد. با پایان یافتن دوره آموزشی خود و تحمل سختی 4سال دوری از خانواده و وطن امریکا را به قصد خدمت به میهنش ترک و به ایران بازگشت. عبدالله دیگر یک خلبان جوان خوش چهره و قوی و در عین حال با اخلاق بود بنابراین مادر او با رضایت عبدالله مراسم جشن ازدواج عبدالله با خانم رحمانیان را که توسط یکی از بستگان معرفی شده بود برگزار کرد، بعد از ازدواج به پایگاه همدان منتقل و در آنجا کنار پایگاه در خانه های سازمانی زندگی پر مهر و محبت خود را آغاز کردند. | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۵: | ||
با شنیدن خبر شهادت سید عبدالله، پدر و برادرانش و تعدادی ازنزدیکان به پایگاه کبودرآهنگ برای گرفتن پیکرشهید جوانشان می روند وشهید را با بالگرد به زنجان می آوردند. در خیابان فرودگاه مراسم استقبال با ادای احترام به شهید از طریق یگان تشریفات نظامی انجام می شود، مردم از شهر و بسیاری از روستاهای اطراف زنجان برای مراسم تشییع شهید موسوی که اولین شهدای قبل از جنگ تحمیلی به شمارمی رود آمده بودند، بعد ازمراسم پیکر پاکش در مزار شهدای زنجان در آغوش خاک قرار گرفت. به پاس ارج نهادن به این دو شهید نام پایگاه هوایی به نام شهید محمد نوژه تغییر کرد. راوی مادر شهید | با شنیدن خبر شهادت سید عبدالله، پدر و برادرانش و تعدادی ازنزدیکان به پایگاه کبودرآهنگ برای گرفتن پیکرشهید جوانشان می روند وشهید را با بالگرد به زنجان می آوردند. در خیابان فرودگاه مراسم استقبال با ادای احترام به شهید از طریق یگان تشریفات نظامی انجام می شود، مردم از شهر و بسیاری از روستاهای اطراف زنجان برای مراسم تشییع شهید موسوی که اولین شهدای قبل از جنگ تحمیلی به شمارمی رود آمده بودند، بعد ازمراسم پیکر پاکش در مزار شهدای زنجان در آغوش خاک قرار گرفت. به پاس ارج نهادن به این دو شهید نام پایگاه هوایی به نام شهید محمد نوژه تغییر کرد. راوی مادر شهید | ||
| − | + | <ref>[http://%20%20%20http://ajashohada.ir/Home/MartyrDetails/4368 سایت شهدای ارتش]</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | + | <references /> | |
| − | + | ||
| − | http://ajashohada.ir/Home/MartyrDetails/4368 | + | |
نسخهٔ ۱۷ دی ۱۳۹۷، ساعت ۲۲:۵۸
شهید سید عبدالله بشیری موسوی تاریخ تولد :نامشخص تاریخ شهادت : 1358/05/25 محل شهادت : نامشخص محل آرامگاه :نامشخص
زندگی نامه
در سال 1331 هجری شمسی شهید سیدعبدالله بشیری موسوی در منطقه شوقی(خیابان بعثت)زنجان به دنیا آمد، ایام کودکی خود را در یک خانه قدیمی که حیاطش پر از درختهای سیب بود آغاز کرد، پدرش- سید فتاح- همیشه در حال تلاش برای کسب روزی حلال بود، آهنگر بود و زنجیر برای هیأت های حسینی درست می کرد.عبدالله تحصیل علم را از مدرسه 15 بهمن خیابان شوقی آغاز کرد، دانش آموز بسیار تیزهوش و موفقی بود، او روزها درس می خواند و بعد از صرف ناهار به مغازه پدر می رفت و چکش برآهن گداخته می کوبید تا عصای دست پدر باشد. با گذراندن دوره های تحصیلی به دلیل ذکاوت و علاقه مندی اش به خلبانی در اواخر سال 1352 به استخدام آموزشگاه نیروی هوایی ارتش درآمد و برای مصاحبه و آزمایشات خلبانی راهی تهران شد و پس از قبولی، آموزش های اولیه را در پایگاه نیروی هوایی تهران طی کرد. با شروع دوره آکادمی پرواز، پرواز با هواپیماهای آموزشی تی 14 و بیگ لوپپ را تجربه نمود. به خاطر توان خوب نظامی و تلاش های فراوانش رتبه نخست دوره را کسب کرد و نیروی هوایی او را برای ادامه تحصیل به ایالات متحده امریکا اعزام کرد. با پایان یافتن دوره آموزشی خود و تحمل سختی 4سال دوری از خانواده و وطن امریکا را به قصد خدمت به میهنش ترک و به ایران بازگشت. عبدالله دیگر یک خلبان جوان خوش چهره و قوی و در عین حال با اخلاق بود بنابراین مادر او با رضایت عبدالله مراسم جشن ازدواج عبدالله با خانم رحمانیان را که توسط یکی از بستگان معرفی شده بود برگزار کرد، بعد از ازدواج به پایگاه همدان منتقل و در آنجا کنار پایگاه در خانه های سازمانی زندگی پر مهر و محبت خود را آغاز کردند.
در اواخر مردادماه سال 1358با حمله منافقین به شهر پاوه و ارتکاب جنایات وحشتناک در بیمارستان این شهر، پاوه به تصرف منافقین درآمد. با اطلاع ازعملیات پیش رو توسط پایگاه همدان مبنی بر اعزام یک فروند هواپیما جهت عکس برداری از منطقه و در صورت نیاز بمباران، سید عبدالله به همراه محمد نوژه داوطلب این عملیات شده و سوار بر فانتوم ایرانی به محل اعزام می شوند. محمد نوژه به عنوان خلبان و سید عبدالله به عنوان کمک خلبان از باند فرودگاه تیک آف می کنند، هر دو شوق پرواز عجیبی داشتند کسی نمی دانست منافقین کور دل و گروه های مسلح که از طرف عراق حمایت می شدند در کمین آن دو دلاور بودند، اطلاعات پرواز قبلا لو رفته و بدست منافقین رسیده بود. هواپیمای این دو شهید بعد از رسیدن به محل مأموریت و گرفتن عکس برداری، در هنگام برگشت مورد اصابت گلوله پدافند هوایی منافقین قرار گرفته و سقوط می کند.
با شنیدن خبر شهادت سید عبدالله، پدر و برادرانش و تعدادی ازنزدیکان به پایگاه کبودرآهنگ برای گرفتن پیکرشهید جوانشان می روند وشهید را با بالگرد به زنجان می آوردند. در خیابان فرودگاه مراسم استقبال با ادای احترام به شهید از طریق یگان تشریفات نظامی انجام می شود، مردم از شهر و بسیاری از روستاهای اطراف زنجان برای مراسم تشییع شهید موسوی که اولین شهدای قبل از جنگ تحمیلی به شمارمی رود آمده بودند، بعد ازمراسم پیکر پاکش در مزار شهدای زنجان در آغوش خاک قرار گرفت. به پاس ارج نهادن به این دو شهید نام پایگاه هوایی به نام شهید محمد نوژه تغییر کرد. راوی مادر شهید [۱]
