شهید بهزاد امیریان: تفاوت بین نسخه‌ها
Fazayemajazi (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۵۱: | سطر ۵۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [http://ajashohada.ir/ سایت شهدای ارتش] | * [http://ajashohada.ir/ سایت شهدای ارتش] | ||
| + | ==رده== {{ترتیب‌پیش‌فرض:بهزاد_امیریان}} | ||
| + | [[رده: شهدا]] | ||
| + | [[رده: شهدای دوران دفاع مقدس]] | ||
| + | [[رده: شهدای ارتش جمهوری اسلامی ایران]] | ||
| + | [[رده: شهدای ایران]] | ||
| + | [[رده: شهدای استان کرمانشاه]] | ||
| + | [[رده: شهدای شهرستان کرمانشاه]] | ||
نسخهٔ ۱۶ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۲۰:۳۳
| بهزاد امیریان | |
|---|---|
 | |
| ملیت |  ایرانی
|
| دین و مذهب | مسلمان، شیعه |
| تولد | 1346/02/04 |
| شهادت | 1366/02/07 |
| محل دفن | کرمانشاه - باغ فردوس فاز 2-بلوک 11 |
زندگی نامه
بهزاد امیریان، در سال 1346 در شهرستان کرمانشاه متولد، و دوران کودکی و محصلی را تا اخذ دیپلم در زادگاهش گذرانده و سپس در سال 1365 به جبهه اعزام شد، شغل پدرش نقاشي ساختمان بود؛ او مجرد و سرباز وظیفه جمعي گردان تكاور تيپ 3 لشگر 64 اروميه بود و در تاريخ، 1366/02/07 در محور بوکان ـ میاندوآب، بر اثر واژگوني اتومبیل، به درجه رفیع شهادت نائل گردید[۱]
خاطرات
وصیت نامه
مولاجان، اكنون كه با قلمى و قلبى لرزان مى‌خواهم بنويسم كه شايد بعد از رفتنم نوشته‌ام بماند و همين نوشته بتواند خون زندگان را به جوش آورد و براى آزادى اسلام از بند طاغوت ها و آزاد شدن راه كربلاى حسين (ع) اقدام كنند زيرا اگر اين كار را بكنند بار خود را سبك مى كنند. خداوندا، نمى‌دانم شهيد بشوم كه آينده بماند يا اين كه بمانم كه در آينده شهيدى وجود داشته باشد؟ با وجود اين همه رنج ها و دردها، بايد به اصل مطلبم كه خطاب به يكايك افراد ملت ايران است بگويم كه فقط امام را تنها نگذاريد . اما سخنى با خانواده‌ام، پدرم، مادرم، برادرانم و خواهرانم دارم: عزيزانم، بعد از من اصلاً ناراحت نباشيد، چون اگر خداوند شهادت را نصيبم كند به نهايت آرزويم رسيده‌ام كه همان مرگ آگاهانه است، اما اميدوارم كه شما مرا ببخشيد و رنج هايى را كه تا به حال برايم كشيده‌ايد هر چند خيلى زياد است حلالم كنيد. مادرم، تو را به قرآن، و تو را به جان سه برادرانم قسمت مى‌دهم كه گريه و فغان نكنى و خدا را شكر كنى؛ پدرم، تو هم همچون حضرت ابراهيم(ع) بايد ايثارگرى كنى و خاطرت آسوده باشد كه فاطمه زهرا (س) به فرياد همه ما مى‌رسد. برادرم، تو هم خوب انديشه مرا مى‌دانى كه عشق به اسلام عزيز و ميهن، مرا به شهادت رساند، بنابراين ناراحت نباش و حتماً در احياء قوانين اسلام كوشا باش. برادر عزيزم، اى كسى كه هميشه زحمت زندگانى مرا كشيده‌اى، از تو مى‌خواهم بعد از من همچون برادران شهيد ديگر، حتماً روزه و نماز را ادا كنى، برادر عزيزم، بعد از من همچون زين العابدين (ع) باش چون مى‌دانم چه مى‌كشى و ناراحتيت به اندازه كوه هاى باختران مى‌شود. خواهرانم، شما همچون زينب (س) باشيد و همچون ديگر شير زن هاى ايرانى، انقلاب را تداوم بخشيد و در تربيت اسلامى فرزندانتان كوشا باشيد. در خاتمه از تمام اقوام و خويشان و دوستان، حلاليت بطلبيد و در دعاها به برادران بگوييد كه بهزاد را مدنظر داشته و مرا دعا كنند كه خداوند گناهانم را ببخشد.[۱]
