شهید اللهیار حبیبی: تفاوت بین نسخهها
Parsasirat98 (بحث | مشارکتها) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
تاریخ تولد : 1336/12/20 | تاریخ تولد : 1336/12/20 | ||
− | نام : الهیار محل تولد : نیشابور | + | |
− | نام خانوادگی : حبیبی تاریخ شهادت : 1362/08/29 | + | نام : الهیار |
− | نام پدر : محمدعلی | + | |
− | تحصیلات : نامشخص منطقه شهادت : | + | محل تولد : نیشابور |
− | شغل : یگان خدمتی : | + | |
+ | نام خانوادگی : حبیبی | ||
+ | |||
+ | تاریخ شهادت : 1362/08/29 | ||
+ | |||
+ | نام پدر : محمدعلی | ||
+ | |||
+ | مکان شهادت : | ||
+ | |||
+ | تحصیلات : نامشخص | ||
+ | |||
+ | منطقه شهادت : | ||
+ | |||
+ | شغل : | ||
+ | |||
+ | یگان خدمتی : | ||
+ | |||
گروه مربوط : سایر شهیدان استان خراسان | گروه مربوط : سایر شهیدان استان خراسان | ||
− | نوع عضویت : سایر شهدا مسئولیت : رزمنده | + | |
+ | نوع عضویت : سایر شهدا | ||
+ | |||
+ | مسئولیت : رزمنده | ||
==خاطرات== | ==خاطرات== | ||
− | + | یک شب در خواب دیدم که الله یار آمده و یک پرچمی در دست دارد گفت : بابا ببین اگر تا به حال هر گونه بوده ام ، الان خوب هستم و جایم خیلی خوب است . شما هم در راه خدا باشید . من خواستم دستش را بگیرم و او را ببوسم که از خواب بیدار شدم . | |
− | + | ||
+ | یکی از همرزمان فرزندم نقل می کرد و می گفت : ا...یار آرپیجی زن بود و من کمک ایشان بودم . در جریان درگیری ، تیری به پای او خورد و من او را کول کردم و مقداری به عقب بردم اما درگیری شدید تر شد و ا...یار به من گفت :من را رها کن و بر گرد و من او را همانجا گذاشتم و برگشتم. او آنجا جا مانده بود و ما امید وار بودیم که شاید اسیر شده باشد و تا هفت سال هم از او اطلاعی نداشتیم. تا اینکه یک روزخبر شهادت او را آوردند.<ref>[http://yaranereza.ir/ShowSoldier.aspx?SID=6539 سایت شهدای یاران رضا]</ref> | ||
==نگارخانه تصاویر== | ==نگارخانه تصاویر== | ||
[[File:6539.jpg]] | [[File:6539.jpg]] |
نسخهٔ ۲۹ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۱۹:۲۸
تاریخ تولد : 1336/12/20
نام : الهیار
محل تولد : نیشابور
نام خانوادگی : حبیبی
تاریخ شهادت : 1362/08/29
نام پدر : محمدعلی
مکان شهادت :
تحصیلات : نامشخص
منطقه شهادت :
شغل :
یگان خدمتی :
گروه مربوط : سایر شهیدان استان خراسان
نوع عضویت : سایر شهدا
مسئولیت : رزمنده
محتویات
خاطرات
یک شب در خواب دیدم که الله یار آمده و یک پرچمی در دست دارد گفت : بابا ببین اگر تا به حال هر گونه بوده ام ، الان خوب هستم و جایم خیلی خوب است . شما هم در راه خدا باشید . من خواستم دستش را بگیرم و او را ببوسم که از خواب بیدار شدم .
یکی از همرزمان فرزندم نقل می کرد و می گفت : ا...یار آرپیجی زن بود و من کمک ایشان بودم . در جریان درگیری ، تیری به پای او خورد و من او را کول کردم و مقداری به عقب بردم اما درگیری شدید تر شد و ا...یار به من گفت :من را رها کن و بر گرد و من او را همانجا گذاشتم و برگشتم. او آنجا جا مانده بود و ما امید وار بودیم که شاید اسیر شده باشد و تا هفت سال هم از او اطلاعی نداشتیم. تا اینکه یک روزخبر شهادت او را آوردند.[۱]