شهید سید علی رضا حسینیان: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانش‌نامه فرهنگ ایثار , جهاد و شهادت
پرش به: ناوبری، جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
نام : سیدعلیرضا   
+
{{جعبه اطلاعات افراد نظامی
نام خانوادگی : حسینیان‌   
+
|نام فرد                = سید علی رضا حسینیان
نام پدر : سیدقاسم‌
+
|تصویر                  =
محل تولد : تربت ‌حیدریه
+
|توضیح تصویر            =
تاریخ شهادت : 1369/02/12   
+
|ملیت                  = [[پرونده:پرچم ایران.png|22px]] ایرانی
مکان شهادت : نشکولان‌
+
|شهرت                  =
 +
|دین و مذهب            = [[مسلمان]]، [[شیعه]]
 +
|تولد                   =  [[تربت حیدریه]]
 +
|شهادت                 = [[۱۳۶۹/۲/۱۲]]، [[نشکولان]]
 +
|وفات                  =
 +
|مرگ                    =
 +
|محل دفن                =
 +
|مفقود                  = 
 +
|جانباز                =
 +
|اسارت                  =
 +
|نیرو                  =
 +
|یگانهای خدمت          =
 +
|طول خدمت              =
 +
|درجه                  =
 +
|سمت‌ها                  = 
 +
|جنگ‌‌ها                  = [[جنگ ایران و عراق]]
 +
|نشان‌های لیاقت          =
 +
|عملیات‌              =
 +
|فعالیت‌ها              =
 +
|تحصیلات                =
 +
|تخصص‌ها                =
 +
|شغل                    =
 +
|خانواده                = نام پدر[[سید قاسم]]
 +
}}
 +
 
 
خاطرات:
 
خاطرات:
  

نسخهٔ ‏۱۹ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۴۷

سید علی رضا حسینیان
ملیت پرچم ایران.png ایرانی
دین و مذهب مسلمان، شیعه
تولد تربت حیدریه
شهادت ۱۳۶۹/۲/۱۲، نشکولان
جنگ‌‌ها جنگ ایران و عراق
خانواده نام پدرسید قاسم


خاطرات:

اوائل انقلاب که نیرو های شاه به بیمارستان امام رضا(ع) حمله کرده بودند بعد از ظهر بود که من و علیرضا و مادرم که همان روز جهت زیارت به مشهد آمده بود به بیمارستان رفتم در آنجا مطلع شدیم که فروشگاه ارتش را به آتش کشیده اند . علیرضا به من گفت: بیا برویم و کمک کنیم اجناس را خارج کنیم. مارفتیم اجناس را خارج کردیم . سپس علیرضا به من گفت: شما با مادر به خانه بروید . من اینجا جهت نگهبانی از اجناس می مانم . وقتی به خانه آمدیم دیدیم مادر م مقداری قند از آن اجناس با خود به منزل آورده است. ساعت 11 شب بود که علیرضا به خانه آمد و با شنیدن این موضوع خیلی ناراحت شد و گفت: به من الان باید قند را ببری و در همان جایی که برداشته ای بگذاری هر چه اصرار کردیم که شب حکومت نظامی است و خطر دارد صبح می بریم ولی ایشان گفت: از کجا معلوم که ما تا صبح زنده باشیم و خلاصه همان نصف شب ما را وادار کرد که یک ماشین کرایه کردیم و رفتیم و قند را در سر جایش گذاشتیم و شبش از مادرم معذرت خواهی کرد . و مادرم هم صورت او را بوسید .[۱]

پانویس

  1. سایت یاران رضا