شهید جلال رضایی رکن آبادی: تفاوت بین نسخهها
Dorostkar98 (بحث | مشارکتها) (پانویس) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | |||
− | + | {{جعبه اطلاعات افراد نظامی | |
+ | |نام فرد = جلال رضایی رکن آبادی | ||
+ | |تصویر = jpg12 KBInsert link | ||
+ | |توضیح تصویر = | ||
+ | |ملیت = [[پرونده:پرچم ایران.png|22px]] ایرانی | ||
+ | |شهرت = | ||
+ | |دین و مذهب = [[مسلمان]]، [[شیعه]] | ||
+ | |تولد = [[ قوچان]] | ||
+ | |شهادت = [[ ۱۳۶۶/۴/۲۱]] | ||
+ | |وفات = | ||
+ | |مرگ = | ||
+ | |محل دفن = [[ باغ بهشت]] | ||
+ | |مفقود = | ||
+ | |جانباز = | ||
+ | |اسارت = | ||
+ | |نیرو = | ||
+ | |یگانهای خدمت = | ||
+ | |طول خدمت = | ||
+ | |درجه = | ||
+ | |سمتها = جهادگر | ||
+ | |جنگها = [[جنگ ایران و عراق]] | ||
+ | |نشانهای لیاقت = | ||
+ | |عملیات = | ||
+ | |فعالیتها = | ||
+ | |تحصیلات = | ||
+ | |تخصصها = | ||
+ | |شغل = محصل | ||
+ | |خانواده = نام پدر[[علی]] | ||
+ | }} | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
نسخهٔ ۳۰ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۰۶
جلال رضایی رکن آبادی | |
---|---|
200px | |
ملیت | ایرانی |
دین و مذهب | مسلمان، شیعه |
تولد | قوچان |
شهادت | ۱۳۶۶/۴/۲۱ |
محل دفن | باغ بهشت |
سمتها | جهادگر |
جنگها | جنگ ایران و عراق |
شغل | محصل |
خانواده | نام پدرعلی |
خاطرات
- بعد از اینکه فرزندم جلال رضایی به شهادت رسید یک روز همسرم در مغازه مشغول کاسبی بوده است . پیرمردی چشمش به عکس فرزندم که داخل مغازه زبود می افتد و خیره به عکس می شود . وقتی همسرم از او می پرسد چه شده است می گوید : چرا عکس این جوان بر روی دیوار است ؟ وقتی که خبر به شهادت رسیدن فرزندم را از زبان همسرم می شنود شروع می کند به گریه کردن . همسرم از ایشان می پرسد چرا گریه می کنی ؟ آن پیرمرد در جواب می گوید : این جوان هر روز برای من چند تا کلوچه می آورد و الان یک 20 روزی است که به ما سر نمی زند و از او بی خبر بودیم . این جوان مثل پسرم بود و او را خیلی دوست داشتم .
- زمانی که فرزندم جلال رضایی به شهادت رسیده بود یک شب در خواب دیدم که یک صدایی می آید . به طرف صدا رفتم وقتی به ایوان رسیدم دیدم فرزندم جلال است که دارای یک چهره نورانی و قدی بلند شده بود و یک دست کت و شلوار نو هم تنش بود . گفتم : جلال ، بابا خودت هستی ؟ شروع کردم به گریه کردن ناگهان چشمم به پایش افتاد دیدم سالم است چون پایش را در جبهه از دست داده بود . گفتم : پایت ، گفت : پدرجان خدا برایم پای نو خریده است . ایشان به من گفت : پدر جان از شما می خواهم دیگر برایم گریه نکنید و ناگهان از جلوی چشمانم ناپدید شد . من هم از آن روز دیگر گریه نکردم .[۱]