شهیداحمد علیخواه: تفاوت بین نسخهها
سطر ۵: | سطر ۵: | ||
==خاطره و سیره ی اخلاقی شهید :== | ==خاطره و سیره ی اخلاقی شهید :== | ||
− | شهید والامقام حاج احمد علیخواه ، فردی برجسته ، مقید و پایبند به اسلام و مقدمات ، راستگو ، نیک کردار ، خیرخواه ، فداکار ، بسیار مهربان با قلبی فوق العاده رئوف ، با سیرتی زیبا بود ، او تمامی صفات نیک رو پسندیده را دارا بود و به تمامی افراد، بستگان، خویشاوندان، همسایگان و آشنایان و همزمان نیکی می کرد، قلب و نیت پاک و روحی الهی داشت. | + | شهید والامقام حاج احمد علیخواه ، فردی برجسته ، مقید و پایبند به اسلام و مقدمات ، راستگو ، نیک کردار ، خیرخواه ، فداکار ، بسیار مهربان با قلبی فوق العاده رئوف ، با سیرتی زیبا بود ، او تمامی صفات نیک رو پسندیده را دارا بود و به تمامی افراد، بستگان، خویشاوندان، همسایگان و آشنایان و همزمان نیکی می کرد، قلب و نیت پاک و روحی الهی داشت.1<ref>[http://%20http://www.shohadayekermanshah.ir%20 سایت شهدای کرمانشاه]</ref> |
− | + | ==پانویس== | |
+ | |||
+ | <references /> |
نسخهٔ ۷ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۷:۲۸
شهید احمد علیخواه درجه: ستوان نام پدر: صادق تاریخ تولد :۱۳۲۷ محل تولد : کرمانشاه تاریخ شهادت :۱۳۷۶ علت شهادت : مجروحیت شدید
زندگینامه :
شهید معظم حاج احمد علیخواه افسر جانباز ارتش جمهوری اسلامی ایران از همان دوران کودکی و نوجوانی توأم با تحصیل به کار و فعالیت مشغول بود و پس از آن به استخدام ارتش جمهوری اسلامی ایران درآمد و قریب به ۳۰ سالگی به میهن و مرز و بوم کشور اسلامی خدمت نمود و بیشتر خدمت خود را در جبهه های جنگ و مرزهای میهن به سر برد و در بسیاری از عملیاتهای جنگی حضور مستمر و بی شائبه ای داشت و تمامی دوران جنگ در مناطق جنگی با دشمن بعثی جنگید و در اواخر جنگ در سال ۱۳۶۶ به شدت مجروح گردید و حدود یک تا دو سال در بیمارستانهای کرمانشاه و تهران بستری بود و پس از آن از طریق خود ارتش بازنشسته گردید و چند سال با ناراحتی و عذاب بسیار و مجروحیت زندگی نمود تا اینکه در سال ۱۳۷۶ به درجه ی رفیع شهادت نائل گردید .
خاطره و سیره ی اخلاقی شهید :
شهید والامقام حاج احمد علیخواه ، فردی برجسته ، مقید و پایبند به اسلام و مقدمات ، راستگو ، نیک کردار ، خیرخواه ، فداکار ، بسیار مهربان با قلبی فوق العاده رئوف ، با سیرتی زیبا بود ، او تمامی صفات نیک رو پسندیده را دارا بود و به تمامی افراد، بستگان، خویشاوندان، همسایگان و آشنایان و همزمان نیکی می کرد، قلب و نیت پاک و روحی الهی داشت.1[۱]