شهید رافیک (راپیک) رشید زاده: تفاوت بین نسخهها
سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
+ | |||
+ | == ردهها == | ||
+ | {{ترتیبپیشفرض:رافیک_(راپیک)_رشید_زاده}} | ||
+ | [[رده: شهدا]] | ||
+ | [[رده: شهدای دفاع مقدس]] | ||
+ | [[رده: شهدای ارتش جمهوری اسلامی]] | ||
+ | [[رده: شهدای ایران]] | ||
+ | [[رده: شهدای استان تهران]] |
نسخهٔ ۲۹ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۰۲:۱۳
رافیک(راپیک) رشیدزاده
معافیت از سربازی، اراده مقدس رافیک را برای دفاع از ایران منصرف نکرد.
- مشخصات
نام و نام خانوادگی: رافیك(۱) رشیدزاده تاریخ و محل تولد:۱۴/۸/۱۳۳۷ – ارومیه یگان- درجه و رسته: لشگر ۲۱ پیاده حمزه - سرباز- پیاده تاریخ و محل شهادت: ۱۹/۱/۱۳۶۱- شوش جبهه عملیاتی جنوب كشور
- تولد
سرباز شهید رافیك رشیدزاده در پاییز سال ۱۳۳۷ در خانواده ای زحمتكش در ارومیه چشم به جهان گشود. وی پس از چند سال، به اتفاق خانواده در تهران سكونت گزید.
- تحصیلات
مقطع ابتدایی را در مدرسه ارامنه ساندخت به پایان رسانده، سپس با ادامه تحصیل در دبیرستانهای فردوسی و بهمن، موفق به اخذ دیپلم گردید. در تابستان ۱۳۶۰ خود را به اداره نظام وظیفه معرفی کرد تا به خدمت سربازی برود اما به او گفتند به دلیل شرایط خانوادگی از خدمت سربازی معاف هستی و نیاز نیست به جبهه بروی، شرایطی که آن روزها عده ای حاضر بودند با پرداخت پول خیلی زیادی به دست آورند. اما معافیت از سربازی، اراده مقدس رافیک را برای دفاع از ایران منصرف نکرد.
- شهادت
او پس از طی دوره آموزشی، به رزمندگان لشکر ۲۱ حمزه(ع) در جبهه های نبرد حق علیه باطل پیوست. رافیک بعد از هفت ماه خدمت دلاورانه در جبهه های جنگ با شهادت در عملیات کربلای۱ در نوروز سال ۱۳۶۱، به ملكوت اعلی پیوست. پیكر پاكش پس از انتقال به تهران و انجام تشریفات مخصوص مذهبی در میان بدرقه صدها تن از شهروندان مسیحی و مسلمان تهران طی مراسمی در روز جمعه سیزدهم فروردین ۱۳۶۱ در محل قطعه شهدای ارمنی تهران به خاك سپرده شد. ـــــــــــــــــــــــــــ ۱ – طبق اطلاعات درج شده در شناسنامه شهید، نام ایشان، راپیك میباشد.
ردههای این صفحه : شهیدان ارامنه | شهیدان ارتش | شهیدان استان تهران | شهیدان تهران | شهیدان سرباز(ارتش) | شهیدان عملیات کربلای1 | شهیدان لشکر 21 حمزه(ع) | شهیدان متولد1337 | شهیدان1361
پانویس
- ↑ بوداغیانس، آرمان، گل مریم، نشر صریر، تهران، ۱۳۸۵ ص ۲۳۹-۲۴۰