شهید مصطفی احمدی روشن: تفاوت بین نسخه‌ها
از دانش‌نامه فرهنگ ایثار , جهاد و شهادت
Hejazi9708 (بحث | مشارکتها) |
(←خاطرات) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
==خاطرات== | ==خاطرات== | ||
| − | شوخی با نامحرم | + | |
| + | *شوخی با نامحرم | ||
تو جمع خانوادگی، خیلی اهل بگو بخند بود؛ ولی تو جمع نامحرمی، ملاحظه میکرد.. | تو جمع خانوادگی، خیلی اهل بگو بخند بود؛ ولی تو جمع نامحرمی، ملاحظه میکرد.. | ||
| سطر ۹: | سطر ۱۰: | ||
این آدم اخموی و بد اخلاق که همیشه سرش پایینه؟ | این آدم اخموی و بد اخلاق که همیشه سرش پایینه؟ | ||
بعد که رفته بودن پیش بچه های خوابگاه تحقیق کرده بودن، هم خوابگاهیاش گفته بودن: | بعد که رفته بودن پیش بچه های خوابگاه تحقیق کرده بودن، هم خوابگاهیاش گفته بودن: | ||
| − | این اصلا وارد هر اتاقی میشه بمب خندس! | + | این اصلا وارد هر اتاقی میشه بمب خندس!<ref>کتاب یادگاران</ref> |
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | *مامانی.. | ||
| + | |||
| + | به مادرش می گفت «...مامانی». | ||
| + | پشت تلفن لحنش را عوض می کرد و با مادرش مثل بچه ها حرف می زد. | ||
| + | گاهی وقت ها مادرش که می آمد دم در شرکت، می رفت، دو دقیقه مادرش را می دید و برمی گشت، حتی اگر جلسه بود. | ||
| + | بچه ها تعریف می کردند زمان دانشجویی دکتر هم می خواست برود با مادرش می رفت. بهش می گفتیم «...بچه ننه».<ref>كتاب شهيد مصطفی احمدی روشن ، ص 73</ref> | ||
| + | |||
| + | == گالری تصاویر == | ||
| − | + | <gallery> | |
| + | photo_2019-12-11_18-35-56.jpg | ||
| + | </gallery> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
نسخهٔ ۲۱ آذر ۱۳۹۸، ساعت ۱۸:۴۷
خاطرات
- شوخی با نامحرم
تو جمع خانوادگی، خیلی اهل بگو بخند بود؛ ولی تو جمع نامحرمی، ملاحظه میکرد.. به ویژه وقتی بزرگتر شد.. تا جایی که دوستای خانمش گفته بودن: تو میخوای با این ازدواج کنی؟ این آدم اخموی و بد اخلاق که همیشه سرش پایینه؟ بعد که رفته بودن پیش بچه های خوابگاه تحقیق کرده بودن، هم خوابگاهیاش گفته بودن: این اصلا وارد هر اتاقی میشه بمب خندس![۱]
- مامانی..
به مادرش می گفت «...مامانی». پشت تلفن لحنش را عوض می کرد و با مادرش مثل بچه ها حرف می زد. گاهی وقت ها مادرش که می آمد دم در شرکت، می رفت، دو دقیقه مادرش را می دید و برمی گشت، حتی اگر جلسه بود. بچه ها تعریف می کردند زمان دانشجویی دکتر هم می خواست برود با مادرش می رفت. بهش می گفتیم «...بچه ننه».[۲]
