آلبوعفری شمالی: تفاوت بین نسخه‌ها
Kheyri9803 (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | دو آبادی آلبوعفری شمالی و جنوبی در دهستان‌های حومه‌ی شرقی و غربی شهرستان | + | دو آبادی آلبوعفری شمالی و جنوبی در دهستان‌های حومه‌ی شرقی و غربی شهرستان [[دشت‌آزادگان]]، در فاصله‌ی سه کیلومتری جنوب‌غربی [[سوسنگرد]] قرار دارد. با آغاز جنگ موقعیت جغرافیایی روستاهای آلبوعفری بر اهمیت آنها افزود، چراکه این دو روستا در مدخل ورودی سوسنگرد و در مسیر محور هجوم دشمن قرار داشتند. |
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
| − | پس از چند ماه در دهه‌ی سوم دی‌ماه 1359 ارتش عراق دوباره این آبادی را اشغال کرد. در اثنای حملات نظامیان عراق به جاده‌ی اهواز ـ سوسنگرد و محاصره‌ی شهر سوسنگرد، برخی از اهالی شهر به روستاهای آلبوعفری پناه بردند. اندکی پس از آزادسازی سوسنگرد، آبادی‌های آلبوعفری و مناطق غرب سوسنگرد مدتی در دست نیروهای عراقی بود. نیروهای عراقی که تحت فشار بودند روستای البوعفری جنوبی را در 12 فروردین 1360 تخلیه کردند و در عملیات غرب سوسنگرد که در 30 اردیبهشت 1360 صورت گرفت موقعیت نیروهای خودی در این منطقه تحکیم و تثبیت شد. | + | پس از چند ماه در دهه‌ی سوم دی‌ماه 1359 ارتش [[عراق]] دوباره این آبادی را اشغال کرد. در اثنای حملات نظامیان عراق به جاده‌ی اهواز ـ سوسنگرد و محاصره‌ی شهر سوسنگرد، برخی از اهالی شهر به روستاهای آلبوعفری پناه بردند. اندکی پس از آزادسازی سوسنگرد، آبادی‌های آلبوعفری و مناطق غرب سوسنگرد مدتی در دست نیروهای عراقی بود. نیروهای عراقی که تحت فشار بودند روستای البوعفری جنوبی را در 12 فروردین 1360 تخلیه کردند و در عملیات غرب سوسنگرد که در 30 اردیبهشت 1360 صورت گرفت موقعیت نیروهای خودی در این منطقه تحکیم و تثبیت شد. |
| − | در نتیجه‌ی عملیات طریق‌القدس در آذر 1360، روستاهای آلبوعفری به کلی از تهدید مستقیم دشمن خارج شد و تا پایان جنگ در امان ماند. پس از خاتمه جنگ و از جمله در سال‌های 1374 تا 1378 روستاهای آلبوعفری با حمایت بنیاد مسکن انقلاب اسلامی خوزستان بازسازی شد؛ و در کمتر از یک دهه از امکانات خدماتی و رفاهی برخوردار شدند. روستاهای آلبوعفری محل شهادت و مجروح شدن عده‌ای از رزمندگان، به ویژه از طایفه‌ی بنی‌طرف است.1<ref> کتاب اطلس جغرافیای حماسی، ص 149</ref> | + | در نتیجه‌ی [[عملیات طریق‌القدس]] در آذر 1360، روستاهای آلبوعفری به کلی از تهدید مستقیم دشمن خارج شد و تا پایان جنگ در امان ماند. پس از خاتمه جنگ و از جمله در سال‌های 1374 تا 1378 روستاهای آلبوعفری با حمایت بنیاد مسکن انقلاب اسلامی [[خوزستان]] بازسازی شد؛ و در کمتر از یک دهه از امکانات خدماتی و رفاهی برخوردار شدند. روستاهای آلبوعفری محل شهادت و مجروح شدن عده‌ای از رزمندگان، به ویژه از طایفه‌ی بنی‌طرف است.1<ref> کتاب اطلس جغرافیای حماسی، ص 149</ref> |
| سطر ۱۹: | سطر ۱۹: | ||
البوعفری جنوبی 5 | البوعفری جنوبی 5 | ||
| − | هویزه 15 | + | [[هویزه]] 15 |
یادمان شهدای هویزه 39 | یادمان شهدای هویزه 39 | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ دی ۱۳۹۸، ساعت ۰۰:۱۷
دو آبادی آلبوعفری شمالی و جنوبی در دهستان‌های حومه‌ی شرقی و غربی شهرستان دشت‌آزادگان، در فاصله‌ی سه کیلومتری جنوب‌غربی سوسنگرد قرار دارد. با آغاز جنگ موقعیت جغرافیایی روستاهای آلبوعفری بر اهمیت آنها افزود، چراکه این دو روستا در مدخل ورودی سوسنگرد و در مسیر محور هجوم دشمن قرار داشتند.
در هفته اول جنگ، نظامیان عراقی وارد آبادی آلبوعفری شدند. اما پس از چند روز یعنی در 9 مهرماه 1359، این آبادی در جریان عقب‌نشینی نیروهای دشمن آزاد شد.
پس از چند ماه در دهه‌ی سوم دی‌ماه 1359 ارتش عراق دوباره این آبادی را اشغال کرد. در اثنای حملات نظامیان عراق به جاده‌ی اهواز ـ سوسنگرد و محاصره‌ی شهر سوسنگرد، برخی از اهالی شهر به روستاهای آلبوعفری پناه بردند. اندکی پس از آزادسازی سوسنگرد، آبادی‌های آلبوعفری و مناطق غرب سوسنگرد مدتی در دست نیروهای عراقی بود. نیروهای عراقی که تحت فشار بودند روستای البوعفری جنوبی را در 12 فروردین 1360 تخلیه کردند و در عملیات غرب سوسنگرد که در 30 اردیبهشت 1360 صورت گرفت موقعیت نیروهای خودی در این منطقه تحکیم و تثبیت شد.
در نتیجه‌ی عملیات طریق‌القدس در آذر 1360، روستاهای آلبوعفری به کلی از تهدید مستقیم دشمن خارج شد و تا پایان جنگ در امان ماند. پس از خاتمه جنگ و از جمله در سال‌های 1374 تا 1378 روستاهای آلبوعفری با حمایت بنیاد مسکن انقلاب اسلامی خوزستان بازسازی شد؛ و در کمتر از یک دهه از امکانات خدماتی و رفاهی برخوردار شدند. روستاهای آلبوعفری محل شهادت و مجروح شدن عده‌ای از رزمندگان، به ویژه از طایفه‌ی بنی‌طرف است.1[۱]
مسافت شهر آلبوعفری شمالی تانام یادمان مسافت از یادمان(km)
سبحانیه 7
البوعفری جنوبی 5
هویزه 15
یادمان شهدای هویزه 39
نگارخانه تصاویر
پانویس
- ↑ کتاب اطلس جغرافیای حماسی، ص 149
