شهید قربانعلی بایسته‌ تلنه‌

خاطرات

راوی سکینه صنوبری
آخرین مرتبه ای که قربان علی می خواست به جبهه برود گفتم: بس است دیگر به جبهه نرو. گفت: وظیفه ی من است که بروم و گفت: ان شاءالله برگردم ازدواج می کنم. می خواستم او را داماد کنم گفتم مادر من تو را در خواب دیدم که شهید می شوی یا زخمی می شوی بعد قربان علی گفت: مادر چون تو به فکر من هستی خوابم را می بینی اما رفت و به درجه ی رفیع شهادت نائل گردید.

فرزند عزیز شهیدم قربان علی می گفت: آرزویم شهادت است. به خاطر دارم یکی از روستائیان شهید شده بود و ما در تشییع جنازه اش شرکت کرده بودیم و قربان علی گفت: ببین مادر چقدر مردم محترمانه در تشییع جنازه ی شهید شرکت می کنند و اهمیت می دهند پس از دنیا رفتن به این صورت و شهید شدن در این راه چه قدر خوب می باشد . راوی سکینه صنوبری

به یاد دارم وقتی در منطقه ی عملیاتی خیبر در جزیره ی مجنون زخمی شدم و برای آوردن من به پشت جبهه قایق ها نمی توانستند به کنار رودخانه بیایند شهید قربان علی مرا بغل کرد و خودش را به آب زد در حالی که آب درست بر روی شانه هایش بود مرا تا قایق رساند و به صورت دو سه بار بوسه زد و قطرات اشکی از چشمش جاری شد و این خاطره تا زمان مردن از خاطرم نخواهد رفت. راوی محمد نامرخی^[۱]