شهید حیدر ابراهیم خانی

حیدر ابراهیم خانی
ملیت	ایرانی
دین و مذهب	مسلمان، شیعه

شهید حیدر ابراهیم خانی

وصیتنامه

بسم الله الرحمن الرحیم اینجانب حیدرابراهیم خانی این وصیت نامه را در تاریخ 22/11/94 با آیع شریفه 11 سوره توبه آغاز می کنم و ان به این شرح است که: «خداوند از مومنان جان و مالشا را به بهای این که بهشت برای آنان باشد، خریده است. به این گونه که در راه خدا می جنگند می کشند و کشته می شوند.» خداوند کریم همیشه به من نظر لطف و محبت داشتند و به واسطه امام عزیزی که کریم اهل بیت (ص) است، دعاهای مرا مستجاب نمودند و با جرات می گویم که هر خواسته ای که داشتم، برآورده شده، مگر آن که بر خیر و صلاح من نبوده. من کوچکتر از آن هستم که بخواهم کسی را نصیحت و یا راهنمایی کنم چون که خود من گناه کار هستم، اما چیزی که مرا در این دو سه ماه گذشته بسیار اذیت کرده، این بود که بسیاری از مردم و حتی دوستان و همکاران و آشنایان می گفتند که این رزمنده ها که به سوریه می روند، برای پول و ارزش های مادی است، برای اعراب می جنگند. این جنگ ربطی به ما دادر؟ مگر به کشور ما حمله کرده اند؟ این را به همه شما می گویم؛ عزیزان، به فرموده حضرت آیت الله امام خامنه ای اگر ما الان در سوریه نمی جنگیدیم، باید در کرمانشاه و همدان با این خدانشناس ها می جنگیدیم. از شما خواهش می کنم این حرف ها را نزنید، چون دل امام زمان (عج) را به درد می آورید. امشب شب شهادت بانوی دو عالم حضرت زهرا (ص) است. همسر عزیزم و پدر و مادر مهربانم و برداران و خواهر نور چشمم، شما را قسم می دهم به پهلوی شکسته حضرت فاطمه (ص) مرا حلال کنید. از من راضی باشید. اگر خوبی یا بدی به شما کردم که قطعا همه اش بدی بوده، از من راضی باشید. ضمنا از همه فامیل و دوستان، حلالیت برایم طلب کنید. من این سفر را با میل و اراده خودم رفتم و هیچ گونه دستور و اجباری در این زمینه نبوده. من با عشقی که به سیدعلی دارم و حاضر هستم بارها جانم را فدای ایشان کنم، این ماموریت را با تمام وجود می روم و امیدوارم که حضرت زینب (س) مرا به لطف خدا یاری دهد تا بتوانم خدمتی به این مملکت و مردم نموده و هم چنین روسفید در پیش شهدا باشم، شهدایی که با شهادت خود، خوش درخشیدند تا ما به این جا برسیم. اما نکته آخر، دوست دارم این وصیت نامه بارها در مراسم ختم من خوانده شود تا آنهایی که نتوانستم حضوری از ایشان طلب حلالیت کنم، مرا حلال کنند. همسر عزیز و مادر مهربانم! از شما خواهش می کنم که در مراسم تشییع من بلند گریه نکنید و این را هم به بقیه زن های فامیل بگویید. از حضرت زینب (س) الگو بگیرید. البته این درخواست بسیار بزرگی است ولی شما را به جان امام حسن مجتبی (ص) این درخواست مرا ا نجام دهید. اگر روزی به دیدار حضرت آقا (آقا سیدعلی خامنه ای) رفتید، به ایشان بفرمایید از نور دو چشمانم بیشتر دوستشان دارم. یا زینب (س) یا رقیه (س) بیست و دوم اسفند 1394 حیدر ابراهیم خانی1

rId4