شهید احمد علی عبدالهاشمی

احمد علی عبدالهاشمی
ملیت	ایرانی
دین و مذهب	مسلمان، شیعه
تولد	قزوین ، روستای شریف آباد1328/12/20
شهادت	عراق، بصره،فاو1364/11/24
محل دفن	گلزار شهداى قزوین،روستای شریف آباد
سمت‌ها	بسیجی
تحصیلات	پنجم ابتدایی
شغل	کارگر

زندگی نامه

بیستم اسفند ۱۳۲۸، در روستای شریف‌آباد از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش علی‌اصغر، کشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. کارگر بود. سال ۱۳۴۷ ازدواج کرد و صاحب پنج پسر و دو دختر شد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم بهمن ۱۳۶۴، در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

وصیت نامه

بارالها! در موقع ستیز با دشمنان کافر، لحظه ای ما را به خودمان وا مگذار، تا این که در راه هدف مان و برای رضای تو، استوار و ثابت قدم باشیم. سلام و درود بر پدر و مادر مهربانم، که خداوند -تبارک و تعالی- بر این جانب منت نهاد، تا در دامان چنین خانواده ای پرورش یابم. اینک توفیقی حاصل شد که در راه قرآن و یاری دین اسلام، از سالار شهیدان، یعنی حسین(ع) پیروی نمایم، که امید است هدف بنده مورد توجه و رضای خدا قرار بگیرد. پدر و مادر عزیزم! از این که در زندگی خود فرزندی تربیت نمودید، که وقتی بزرگ شد یار و یاور شما باشد، مرا می بخشید، که جز گرفتاری و مزاحمت، چیزی برای شما نداشتم؛ چون یاری دین خدا بالاتر از همه ی این هاست.

ای همسر عزیز و نورچشمانم! شما را به صبر و استقامت دعوت می کنم و می خواهم چون حضرت زینب(س) صبور باشی. -ان شاء الله- همان طوری که تا به حال رنج و مشقت ها را تحمل کرده ای، بعد از من هم صابر و ثابت قدم باشی. امید است در تربیت فرزندان مان، در راه شناخت دین و قرآن دقت کنی و مخصوصاً در شوهردادن دختر عزیزم، با فرزند خانواده ای وصلت کن که فردی باتقوا و حامی دین اسلام باشد. شما، ای فرزندانم: اسماعیل، حسین، محسن، حسن و اعظم جان! امید است مثل سایر شهدا -که به ما درس آزادگی آموختند و مخصوصاً رهبر کبیر انقلاب و سایر روحانیون مبارز در خط امام- به یک دست قرآن و به دست دیگر سلاح برگیرید و با کفار و منافقین بجنگید تا این که ریشه ی کفر از زمین کَندِه شود. سعی کنید لحظه ای از خدا غافل نشوید.

اگر شهادت نصیب این جانب شد، زیاد گریه و زاری نکنید و اگر هم خواستید برای من گریه کنید، برای امام حسین(ع) و اهل بیتش گریه کنید؛ چون اهل بیت امام حسین(ع) با مصایب زیادی روبرو شدند. هیچ وقت دستان تان را از دامان اهل بیت عصمت و طهارت کوتاه نکنید. اگر ما در دنیا و آخرت می خواهیم همه چیز داشته باشیم، باید توسط همین خانواده باشد. از خانواده ی خود و همسر عزیزم «رقیه» و فرزندانم حلالیت می طلبم؛ چون من -هر چقدر فکر می کنم- سرپرست خوبی برای شما نبودم و -ان شاء الله- مرا می بخشید.

در ضمن مجالس ختمم را خیلی ساده بگیرید؛ چون در شهادت سالار شهیدان، جز اسیری حضرت زینب(س) و اهل بیت، مجلسی به نام تسلی دادن به این خانواده نبود. ضمناً اگر مقداری هم می خواهید خرج کنید، در امور خیر مصرف کنید.۱ (۱۵۰۴۲۱۹) احمدعلی عبدالهاشمی روز طلوع فجر و آزادی ۱۲/۱۱/۱۳۶۴

نگارخانه تصاویر