شهید رضا حاجی وهابی
| رضا حاجی وهابی | |
|---|---|
 | |
| ملیت |  ایرانی
|
| دین و مذهب | مسلمان، شیعه |
| تولد | قزوین ، روستای سلطان آباد1345/08/05 |
| شهادت | عراق، جزیره مجنون1363/12/24 |
| محل دفن | گلزار شهداى قزوین،روستای اقبالیه |
| تحصیلات | دوم راهنمایی |
| شغل | پاسدار |
محتویات
زندگی نامه
شهید رضا حاجی‌وهابی پنجم آبان ۱۳۴۵ ، در روستای سلطان‌آباد از توابع شهر قزوین به دنیا آمد . پدرش حیدر، کشاورز بود و مادرش ثریاخانم نام داشت . تا دوم راهنمایی درس خواند . سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد . به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت . بیست وچهارم اسفند ۱۳۶۳ ، در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید . مزار او در گلزار شهدای شهر اقبالیه تابعه قزوین واقع است .
وصیت نامه
شهید، رضا حاجی وهابی : ... و اما وظیفه ی ما در این برهه از زمان - که تمام ابرقدرت ها برای از بین بردن انقلاب عظیم اسلامی ما متحد شده اند و در همه حال در حال توطئه هستند تا ملت و انقلاب ما را به سکوت بکشانند - این است که نباید دست روی دست بگذاریم و در مقابل اینگونه مسایل بی تفاوت باشیم و منتظر باشیم تا دیگری بیاید و ما را نجات دهد؛ بلکه باید با تمام قدرت وجودمان و با نثار جان و مال از این انقلاب و اسلام دفاع کنیم که آیه قرآن می فرماید : « وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّة » ( انفال /۶۰) ؛ تا آنجا که توان دارید خودتان را آماده کنید برای نبرد با دشمنان . ما باید همه، دست به دست یکدیگر بدهیم و هر کسی در هر کجایی که هست به کار و کوشش خود ادامه دهد تا از همه لحاظ به خودکفایی کامل برسیم و دست نیاز به سوی اجانب و ابرقدرت های شرق و غرب دراز نکنیم که آنها می خواهند از همین راه ما را محتاج خود بکنند . ... و برادرانی که از دستشان بر می آید - به خصوص جوانان عزیز - بروند در جبهه ها و اسلحه ی برادرانی را که شهید و مجروح می شوند، بردارند و به نبرد علیه کفر ادامه دهند تا آنجایی که دیگر از ظلم و ستم اثری در جهان باقی نباشد . اینک ای برادران ! شما می گویید ای کاش در زمان امام حسین (ع) بودیم و دفاع از امام حسین (ع) می کردیم؛ آن زمان فرا رسیده و باید دفاع کنیم . پس اگر الله اکبر گفتیم باید روی حرف خود بایستیم و از دین، قرآن و میهن خود دفاع کنیم . ای برادران حزب الله ! بشتابید به سوی جبهه ها و اینک از پدر و مادر و همه ی مردم طلب بخشش می خواهم و امیدوارم که مرا حلال کنید؛ چون من فرزند خوبی برای آنها نبوده و همیشه آنها را اذیت می کردم .۱ (۱۲۱۲۸۴۶) رضا حاجی وهابی ۵/۱۲/۶۳[۱]
