روستای ابوحمیظه

روستای ابوحمیظه در بخش مرکزی شهرستان دشت‌آزادگان، در پنج کیلومتری جنوب‌شرقی شهر سوسنگرد و در مسیر راه اصلی سوسنگرد به اهواز واقع است و رود کرخه از دو کیلومتری شمال آن عبور می‌کند.

با آغاز جنگ این آبادی و مناطق پیرامون آن به سبب موقعیت حساس ارتباطی (قرارگرفتن در مسیر سوسنگرد ـ اهواز) و نزدیکی به شهر سوسنگرد (به عنوان پایگاه مقدم مقاومت سوسنگرد از جنوب‌شرقی) از ابتدا با تهاجم دشمن و نبردهای سخت روبه‌رو شد؛ به طوری که نیروهای نظامی عراق در تجاوز مهرماه 1359 به سمت سوسنگرد، در پیِ تصرف این روستا و مناطق مجاور آن بودند. این روستا در روز اول جنگ با حمله نیروهای دشمن روبه‌رو شد و عراقی‌ها تا ابوحمیظه پیشروی کردند.

در اواخر آبان 1359 نیروهای لشکر 9 زرهی دشمن که حمله دوباره‌ی خود را به سوسنگرد تدارک دیده بودند، ابوحمیظه را تصرف و ارتباط جاده‌ای سوسنگرد ـ اهواز را قطع کردند. در این اشغال، علی‌رغم مقاومت پرشور اهالی که بیشتر از قبیله مزرعه بودند، عراقی‌ها با آتش توپخانه و حمله تانک‌ها، ابتدا این روستا را محاصره و سپس تصرف کردند و حدود 96 نفر از اهالی آن را مظلومانه به شهادت رسانده و یا به اسارت بردند و روستا را به ویرانه‌ای مبدّل ساختند. شدت حمله و غارت عراقی‌ها به حدی بود که در برخی از منابع آن را جنایات وحشیانه عراقی‌ها به همراه آدم‌کشی، قتل و غارت خواندند و آن را به یکی از حوادث تلخ جنگ در این شهرستان تعبیر کرده‌اند.

نقل است که در کشتار دسته‌جمعی و وحشیانه‌ی جوانان و خانواده‌های این روستا، عراقی‌ها یک خانواده شانزده نفری را که از آبادان به ابوحمیظه رفته بودند، یکجا به شهادت رساندند. در این ایام، رزمندگان در اطراف آبادی استقرار یافتند و در 25 آبان‌ماه، پس از احداث پل شناور بر روی کرخه، خود را به آبادی گلبهار در جنوب شرقی ابوحمیظه رسانده و در پی بازپس‌گیری این روستا و شکستن محاصره سوسنگرد برآمدند. اندکی بعد، با تلاش و همت یاران دکتر چمران و دیگر رزمندگان، ابوحمیظه در 26 آبان 1359 آزاد شد. در این درگیری‌ها دکتر چمران از ناحیه‌ی پا مورد اصابت ترکش قرار گرفت و مجروح شد.

در اوایل آذر 1359 نیروهای دشمن که در پی تصرف سوسنگرد بودند دوباره تا نزدیکی ابوحمیظه پیشروی کردند، اما مجبور به عقب‌نشینی شدند و ابوحمیظه و حومه آن تا پایان جنگ از تجاوز مستقیم دشمن در امان ماند. با خاتمه جنگ، بازسازی ابوحمیظه با احداث واحد‌های مسکونی و مراکزی چون مرکز خدمات روستایی، شرکت تعاونی روستایی، مدرسه و نیز مرکز خدمات بهداشت و درمان آغاز شد. اکنون به یاد شهدای این روستا که بیش از پنجاه نفر از آنها مفقودالاثر هستند، یادمانی احداث شده است که میزبان یک شهید گمنام است.^[۱]

1. ↑ کتاب اطلس جغرافیای حماسه، ص 131 ـ 132