زندگینامه
شهیده شهناز محمدی زاده در سال 1339 در شهر خرمشهر چشم به جهان گشود. سال چهارم اقتصاد را می گذراند که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران شروع شد و او همچنان از تحصیل محروم ماند.
پرهیزگاری ایشان به گونه ای بود که از حجاب کامل برخوردار بود و اعضای خانواده را به شوق و ترغیب وا می داشت. دختری بود که هر وقت می خواست بخوابد با وضو می خوابید و نماز شب را فراموش نمی کرد. او همچنان به فعالیتهای سیاسی و مذهبی خود ادامه می داد.
شهناز محمدی زاده برای به ثمر رسانیدن انقلاب اسلامی و پاسخ دادن به ندای رهبر عزیزش امام خمینی تلاشهای زیادی می کرد و در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت می کرد و بیشتر اوقات کارهای خود را مخفیانه انجام می داد که مبادا او را از انجام دادن کاری که به عهده داشت منع کنند.
او در جهادسازندگی و بسیج خواهران عضویت داشت و از انقلاب اسلامی پاسداری می کرد.
در دوران انقلاب کارهای بسیاری انجام می داد و به طریقی سعی می کرد بتواند به فقیران و تهیدستان کمک کند به همین خاطر درصدد جمع آوری کردن پول یا لباس برای افراد مستمند می پرداخت. او در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران هم چون گذشته به کارهای خود ادامه می داد و از خرمشهر خارج نمی شد.
شهیده محمدی زاده، دوره امدادگری را به خوبی فرا گرفته بود و به همین جهت به کمک و امدادگری به مجروحان جنگ تحمیلی می شتافت و آنها را پانسمان و یا کارهای تزریقاتی و غیره را انجام می داد و به همراه پانزده خواهری که در حزب جمهوری اسلامی باقی مانده بودند کار آذوقه رسانی برای رزمندگان را به عهده داشت انجام وظیفه می کرد.
به گفته یکی از شاهدان، قبل از به [[شهادت][ رسیدن وصیتش را بر روی کاغذ کلینکس نوشته بود.
او سرانجام در تاریخ هشتم مهر ماه 1359 در حال رساندن آذوقه به رزمندگان در چهار راه گل فروشی بر اثر ترکش خمپاره به همراه دوستش حاجی شاه به شهادت رسید.[۱]