جاده پیروزی جاده‌ای 15 کیلومتری است که از شمال تپه‌های الله‌اکبر و تپه سبز شروع می‌شد و تا منطقه‌ای موسوم به چاه آب در نزدیکی تنگ صعده، در چهار کیلومتری شمال‌شرق تپه سبز که در گذشته شتربانان از آن بهره‌برداری می‌کردند، ادامه داشت.
جهاد سازندگی استان سمنان به سرپرستی برادر حسن بیگی و مدیریت اجرایی مهندس علی‌آبادی و میری به منظور تسهیل تردد خودروهای سبک و زرهی در عملیات طریق‌القدس و سهولت دسترسی به دیدگاه‌های اول تا سوم این جاده تکمیل و 9 کیلومتر دیگر در داخل رمل توسعه یافت. به نحوی که عملیات احداث آن از دهه دوم آبان‌ماه آغاز و در مدت 21 روز به اتمام رسید.
در این مدت هشتاد کامیون بدون وقفه خاک را از تپه‌های شحیطیه حمل کرده و در مسیر تعیین شده بر روی رمل‌ها می‌ریختند و ماشین‌های جاده‌سازی آن‌ها را پخش و در رمل می‌کوبیدند.برای سهولت حرکت، تپه‌های بلند رملی بریده شده و برای جلوگیری از ریزش تپه‌های رملی با حصیر و هزاران کیسه‌شن دیواره‌سازی شده بود. همچنین برای مشخص بودن مسیر و ممانعت از انحراف خودروها، به فاصله هر صد متر فانوس‌های کوچکی آویخته شده بود که به همین علت این جاده به جاده فانوس نیز معروف شد. در انتهای این جاده باند فرود بالگرد نیز پیش‌بینی شده بود. شهید صیادشیرازی به علت نقش و تأثیر این جاده در عملیات طریق‌القدس نام آن را جاده پیروزی گذاشت.1[۱]
عملیات‌های مرتبط با جاده پیروزی
این جاده که مهم‌ترین بخش از مرحله اول و دوم عملیات بیت‌المقدس بود و در نهایت در عملیاتی موسوم به عملیات سرنوشت با نبردی سنگین و دشوار طی سه روز به عقب رانده شد.2[۲]