معرفی عملیات والفجر 2
فهرست
معرفی عملیات * اهداف عملیات * نتایج عملیات * بازتاب
معرفی عملیات
مرورى بر عملیات والفجر ۲ پس از عملیات والفجر مقدماتى، بار دیگر شرایط جنگ به نحوى مطرح شد که به نظر می‌رسید با افزایش توانایی‌های نظامى دشمن، بدون تغییرات اساسى در شیوه نبرد، ادامه جنگ مشکل خواهد بود. از این رو، تا رسیدن به آن نقطه لازم بود روند عملیات‌ها ادامه یافته تا از رکود جبهه به مدت زیاد جلوگیرى شود.
بدین ترتیب، پس از بحث و بررسى مناطق مختلف مقرر شد، عملیات‌های والفجر،۲، ۳ و ۴ انجام شود. مهم‌ترین مسئله اى که در این عملیات‌ها مورد نظر بود، به‌کارگیری نیروى اندک، دادن تلفات کم و جلوگیرى از وارد شدن ضربه اساسى به توان یگان‌ها و تضمین موفقیت عملیات بود.
اهداف عملیات
عملیات والفجر ۲ در منطقه پیرانشهر، در حد فاصل بین ارتفاعات قمطره و تمرچین، با اهداف زیر تدارک دیده شد: ۱- انهدام نیروى دشمن و گرفتن اسیر. ۲- تجزیه نیروى دشمن. ۳- تصرف ارتفاعات سرکوب منطقه. ۴- تصرف پادگان حاج عمران و تسلط بر شهر چومان مصطفى.
موقعیت طبیعى و اهمیت منطقه
پادگان حاج عمران در موقعیتى سوق الجیشى واقع شده است؛ بدین ترتیب که از شمال به ارتفاعات چنارستان و کلاشین، از جنوب به ارتفاعات بسیار مرتفع سکران و کدو و از شرق به ارتفاعات تمرچین و شهر مرزى پیرانشهر، و از غرب به تنگه دربند و شهر چومان مصطفى عراق، محدود می‌شود. آنچه بر اهمیت منطقه و ضرورت تصرف آن می‌افزود، اساساً تبعات بعدى آن بود که قسمتى از آن چنین است:
۱- تسلط بر تردد ضدانقلاب و کنترل آن.
۲- ایجاد تسهیلات و پشتیبانى از اکراد مسلمان و مبارز عراقى.
۳- فراهم سازى امکان گسترش عملیات نامنظم در خاک عراق
۴- حفظ پیرانشهر از هرگونه تهاجم و تجاوز نیروهاى عراقى.
۵- زمینه سازى نزدیکى بیشتر به شهر و تأسیسات نفتى کرکوک.
موقعیت دشمن در منطقه
دشمن در سراسر منطقه، سه رده خط پدافندى داشت که هر رده آن پوشیده از موانع و استحکامات بود و همچنین استعداد دشمن در حدود ۲ تیپ پیاده و یک گردان زرهى، به عنوان نیروى درگیر و یک تیپ پیاده و آتشبار مختلف و مجموعاً ۳۰ یگان در منطقه بود.
مأموریت و طرح مانور
مبناى طرح مانور، عملیات تک دورانى (دور زدن دشمن) بود تا بدین وسیله هرگونه فرصت عکس‌العمل از دشمن گرفته شود، بدین ترتیب که ۴ گردان سمت راست و ۳ گردان سمت چپ وارد عمل می‌شدند و پس از دور زدن ارتفاعات، در تنگه دربند الحاق می‌نمودند و نهایتاً پاک‌سازی به طور کامل انجام می‌پذیرفت. سازمان رزم و نحوه ادغام نیروهاى سپاه و ارتش بدین شکل بود که مجموعاً ۱۶ گردان از سپاه و ۶ گردان پیاده و یک گردان مکانیزه از نیروى زمینى ارتش در عملیات شرکت داشتند. همچنین پشتیبانى عملیات از سوى هوانیروز، با توجه به موقعیت منطقه و صعب‌العبور بودن ارتفاعات پیش بینى شد.
شرح عملیات
در ساعت ۱ بامداد روز ۲۹/۴/۶۲ عملیات والفجر ۲ با رمز «یا الله» آغاز شد. قسمتى از نیروهاى خودى ۲۴ ساعت قبل از آغاز تک، به منظور دور زدن دشمن، از خط عزیمت خود حرکت نمودند و پس از ۲ ساعت راهپیمایى موفق شدند خود را به مناطق تعیین شده رسانده، براى شروع عملیات اعلام آمادگى کنند. به رغم این که نیروها پس از ۲ ساعت تأخیر در تمامى محورها، با دشمن درگیر شدند، لیکن پیشروى قابل توجهى صورت گرفت. اما از آن جا که دشمن بر ارتفاعات سرکوب منطقه تسلط داشت، آتش شدید توپخانه‌اش عملاً مانع از تکمیل و دستیابى به تمامى اهداف عملیات شد، به طورى که همچنان ارتفاعات «کینگ»،۲۵۱۹ «بردسر» و «دربند» را در اختیار داشت.
در ادامه عملیات در صبح روز ۳/۵/۶۲ روستاى رایات به دست نیروهاى خودى تصرف شد و ضمن محاصره چند روستاى دیگر، گمرک جاده پیرانشهر-حاج عمران آزاد گردید. همچنین پس از آن که نیروهاى خودى بر قسمتى از ارتفاعات ۲۵۱۹ تسلط یافتند، دشمن طى دو نوبت به ارتفاعات یاد شده پاتک نمود که در نوبت اول مجبور به عقب نشینى شد و در نوبت دوم توانست بر قسمتى از آن تسلط یابد. اما پس از آن که هوانیروز امکان یافت که نیروهاى خودى را تدارک کند، مابقى نیروهاى دشمن پاک‌سازی شدند و بدین ترتیب ارتفاعات ۲۵۱۹ به طور کامل به تصرف نیروى خودى درآمد.
همچنین دشمن در تاریخ ۵/۵/۶۲ با ۱۶ فروند هلیکوپتر و با استفاده از هلى برد به یال ارتفاعات کلو حمله کرد که در پى آن ۶ فروند هلیکوپتر خود را از دست داد. یکى از این هلیکوپترها مملو از نیرو بود.
نیروى دشمن که در پاتک‌ها شرکت داشتند، مجموعاً تیپ ۶۶ نیروى مخصوص، تیپ ۵ و تیپ ۹۱ پیاده و نیز تیپ ۱۱۳ و ۴۳۳ پیاده کوهستانى را شامل می‌شد.
دستاورد و نتایج عملیات
عملیات حاج عمران، با آزادسازى ۲۰۰ کیلومترمربع از خاک دشمن و تسلط بر قسمتى از ارتفاعات سرکوب منطقه، به پایان رسید. طى این عملیات، مناطق زیر به تصرف نیروهاى خودى درآمد: پاسگاه مرزى تمرچین عراق، پادگان حاج عمران، گمرک مرزى، سلسله ارتفاعات «کلو» و قله استراتژیک (۳۰۰۰ مترى) آن، ارتفاعات ۲۵۱۹ (گردمند)، «سرسول»، ««آزادى» 3700 «سلمان»، ۲۴۰۰ «شیوه کارتا»، «بردزرد»، همچنین آزادسازى روستاهاى زینو «ممى خلان»، «رایات»، «شیوش»، «خوارو»، «میوتان بالا» و میوتان پایین، از نتایج این عملیات بود. تسلط رزمندگان اسلام بر شهر چومان مصطفى و حومه آن نیز قسمت دیگرى از دستاوردهاى این عملیات محسوب می‌شد.
تلفات دشمن و غنائم
مجموع کشته‌ها و زخمی‌های دشمن به بیش از ۴ هزار نفر رسید، ۲۰۰ نفر به اسارت گرفته شدند و نزدیک به ۵۰ پایگاه دشمن منهدم و یا تصرف گردید. همچنین از مقر تیپ ۹۱ که مأمور حفظ پادگان و منطقه بود مدارک و اسناد بی‌شماری به دست آمد که حاکى از روابط عمیق گروهک‌های کومله و دمکرات با حکومت عراق بود. در میان غنائم، چندین قبضه توپ ۱۲۲ م. م، بیش از ۲۰ دستگاه تانک، ده‌ها دستگاه تفنگ ۱۰۶ با ماشین، انواع مختلف ادوات و نیز مقدار متنابهى سلاح و مهمات، که از انبار پادگان حاج عمران به دست آمده بود، به چشم می‌خورد.
اولین تحرک بزرگ ایران در جبهه حاج عمران
پس از عملیات والفجر مقدماتی، دشمن با كمك استكبار جهانی تبلیغات وسیعی را به راه می‌اندازد و ادعا می‌کند كه ایران دیگر نخواهد توانست حمله‌ای مؤثر در جبهه‌ها انجام دهد. از سوی دیگر، فرماندهان نظامی ایران برای به دست گرفتن ابتكار عمل و خنثی نمودن تبلیغات دشمنان،عملیاتی را به نام والفجر 2 طراحی می‌كنند كه در تداوم عملیات والفجر 1 در منطقه حاج عمران واقع در غرب پیرانشهر به اجرا در می‌آید.
در محورهای حاج عمران، هیچ تحرکی از سوی ایران از ابتدای جنگ صورت نمی‌گیرد و بدین جهت برای اجرای عملیات لازم بود كه فعالیت‌های مهندسی برای عبور نیروها انجام شود. نیروهای مهندسی با تلاش بی‌وقفه و شبانه‌روزی، تمهیدات لازم برای حمله و عبور رزمندگان را فراهم می‌آورند. همزمان، عوامل شناسایی اطلاعات پس از نفوذ به مواضع دشمن به شناسایی نفرات و استعداد زرهی و سایر امكانات آن‌ها می‌پردازند. تمام این فعالیت‌ها در منطقه انجام می‌شود كه بیشتر محورهای منطقه در كنترل عوامل ضد انقلاب است. استعداد دشمن مجموعاً 3 تیپ و یك گردان برآورده می‌شود و راه‌ها و محورهای تهاجم برای رسیدن به یك پیروزی مشخص می‌شود.
سرانجام عملیات والفجر 2 در ساعت 24 مورخ 29/4/62 با رمز «یاالله، یاالله، یاالله» در منطقه عملیاتی حاج عمران با اهداف زیر آغاز می‌شود:
خارج كردن شهرهای كردنشین میهن اسلامی از زیر آتش دشمن، آزادسازی ارتفاعات مهم منطقه، مسدود كردن راه ضد انقلاب و تصرف پادگان مهم حاج عمران. رزمندگان اسلام متشکل از سپاه و ارتش که ساعت‌ها قبل از عملیات، از خطوط تماس، حرکت خود را برای دور زدن دشمن آغاز می‌کنند، پس از شنیدن رمز عملیات با چهار گردان از محور راست و سه گردان از سمت چپ وارد عمل می‌شوند و با عبور از میدان‌های مین و سیم خاردار، اولین ضربات را بر دشمن که انتظار حمله ایران را در منطقه اروندرود می‌کشید وارد می‌آورند. تپه‌های اطراف کینگ (آزادلی) به تصرف در می‌آید و خیزش رزمندگان برای تصاحب اهداف از پیش تعیین شده بیشتر می‌شود.
نیرو های احزاب منحله کومله و دمکرات با مشاهده حمله سنگین رزمندگان اسلام با سرعت تمام از مقابل آنان گریخته و با پناه گرفتن در شکاف کوه‌ها و صخره‌ها با تلاش مذبوحانه سعی می‌کنند از سرعت عملیات کم کنند و مانع پیشروی نیروهای ایرانی شوند.
تعدادی از پایگاه‌های دشمن در همان ابتدا سقوط می‌کند و تلفات سنگینی به دشمن وارد می‌آید. همچنین قسمت‌های دیگری از دامنه‌های کوه کینگ به تصرف نیروهای ایرانی در می‌آید، ولی با اجرای آتش گسترده و سنگین دشمن، کار تصرف نهایی این ارتفاعات حساس با مشکل مواجه می‌شود. به دنبال آن، نیروهای عراقی اقدام به چند پاتک می‌کنند و موفق می‌شوند چند ارتفاع از دست داده را باز پس گیرند. سرانجام زمانی که هوانیروز ایران به اوضاع مسلط می‌شود و مشکلات را با تدارکات خوب خود مرتفع می‌کند، رزمندگان اسلام موفق می‌شوند طی نبردی سخت، ارتفاع کینگ را به طور کامل پاک‌سازی کرده، به تصرف درآورند و آن را به نام «آزادی» نام‌گذاری کنند.
قله «کینگ» 2600 متر ارتفاع دارد و به نام قله 2519 مشهور است. با گلوله‌باران ارتفاعات اطراف قله آزادی توسط آتشبارهای ارتش اسلام، نیروهای عراقی شکست سختی را متحمل شده، اقدام به فرار می‌کنند که به هنگام فرار تعدادی از آن‌ها در میان سیم‌های خارداری که خود در منطقه تنیده، گرفتار می‌شوند.
رزمندگان پس از این که اهداف اولیه عملیات، از جمله تصرف چند روستا و ارتفاعات اطراف آن‌ها و همچنین جاده پیرانشهر- حاج عمران حاصل می‌شود، برای تسخیر پادگان معروف حاج عمران پیشروی به سمت آن را آغاز می‌کنند و لحظه به لحظه این هدف اصلی در معرض سقوط قرار می‌گیرد.
سرعت عمل نیروهای تکاور در تصرف مواضع دشمن باعث می‌شود که خلبانان عراق نتوانند دوست را از دشمن تشخیص دهند و بمب‌های خود را بی‌هدف فرو می‌ریزند که با حجم پدافند هوایی و اقدامات تاکتیکی و تهاجمی نیروی هوایی ایران، چند فروند از هواپیماهای عراق هدف قرار گرفته، سقوط می‌کنند. با ایجاد اختلال در کار هواپیماهای عراق، ضربه‌پذیری دشمن در زمین بیشتر می‌شود.
در این تهاجم‌ها، هوانیروز ایران اوج قدرتمندی خود را در تسریع پیروزی نشان می‌دهد و در پشتیبانی عملیات از جمله رساندن مهمات و تخلیه مجروحین، همچنین عملیات تهاجمی در شرایط دشوار کوهستانی، تحسین همگان را بر می‌انگیزد. پادگان استراتژیک حاج عمران به محاصره در می‌آید و با تاریک شدن هوا، در ساعت 30/8 بعد از ظهر حلقه محاصره پادگان حاج عمران با هجمه بی‌امان رزمندگان اسلام تنگ‌تر می‌شود. تعدادی از نفرات عراق با شلیک مسلسل‌های سنگین، آخرین تلاش خود را برای حفظ پادگان به کار می‌گیرند که با آتش پرحجم متقابل، مسلسل‌ها خاموش و باقیمانده نیروهای عراقی تسلیم می‌شوند. سرانجام در ساعت 9 شب، این دژ نفوذ ناپذیر به تصرف و تسخیر کامل رزمندگان اسلام در می‌آید. با سقوط پادگان، هدف مهم عملیات تحقق می‌یابد. با وجود غنایم فراوان در انبارهای این دژ دفاعی کار تغذیه و تدارک رزمندگان اسلام سهل‌تر و سریع‌تر می‌شود.
با ادامه عملیات در دهکده «رایات» تمامی امکانات دشمن منهدم شده و یا به غنیمت نیروهای ایرانی در می‌آید. با این عملیات، منطقه دربند به طور نسبی تحت کنترل و در تیررس رزمندگان قرار می‌گیرد که فعالیت تدارکاتی عراق شدت دچار اختلال می‌شود.
مرحله دوم عملیات
دومین مرحله از عملیات، در نخستین ساعات بامداد 14/5/62 با رمز مقدس«یاالله، یاالله، یاالله» آغاز می‌شود که با هجوم بی‌امان رزمندگان، ارتفاعات «گردمند» در فاصله 19کیلومتری مرز و 14 کیلومتری پادگان حاج عمران آزاد و به نام "حمزه سیدالشهدا" نام‌گذاری می‌شود. رزمندگان، از این ارتفاعات بر تنگه دربند در منطقه چومان مصطفی مسلط و مشرف می‌شوند و با تسلط بر این ارتفاعات مهم، جاده رواندوز در یک قدمی سقوط قرار می‌گیرد.
در بحبوحه تبلیغات دروغین رادیو بغداد، قوای اسلام دامنه تهاجمات خود را گسترش داده و مقر تیپ 91 پیاده عراق را واقع در اطراف ارتفاعات حمزه سیدالشهدا(ع) مورد تهاجم سخت قرار می‌دهند و پس از یک نبرد بی‌امان، این مقر را نیز از دست عراقی‌ها خارج می‌کنند.
با ادامه عملیات پیروزمندانه والفجر 2 در این منطقه، دشمن ضربات و تلفات سنگینی را متحمل می‌شود. در این عملیات ارتفاعات اطراف ارتفاع سیدالشهدا(ع) آزاد و به اسم «شهید صدر» نام‌گذاری می‌شود.
در آزادسازی این مناطق، نیروی هوایی و هوانیروز با سركوب دشمن، و قابلیت بالای خود را به نمایش می‌گذارند و با تمام قوا رزمندگان را پشتیبانی و حمایت می‌كنند.
پس از دو هفته نبرد سنگین و علی‌رغم پاتك‌های مكرر ارتش عراق برای بازپس‌گیری مناطق از كف داده، پیروزی قطعی رزمندگان اسلام محرز می‌شود و در پایان، بخشی از جاده مهم پیرانشهر ـ رواندوز هم به تصرف كامل در می‌آید.
پیروزی و تثبیت مواضع تسخیر شده در عمق خاك عراق در این عملیات توسط نیروهای ایرانی،بار دیگر رژیم بعثی عراق را به لحاظ نظامی و سیاسی دچار بحرانی سخت و جبران ناپذیر می‌كند.
این عملیات نشان داد كه نیروهای اشغالگر عراق در هیچ نقطه‌ای از سرزمین‌های اشغال شده ایران (از غرب تا جنوب) مصون از حملات قوای ایرانی نیستند.
نتایج عملیات
مناطق آزاد شده
ارتفاعات مهم آزادی (كینگ)، 2120، 1970 در عمق خاك عراق.
ارتفاعات تایچی كوران، ارتفاع 2062، شرقانان كوه، رسول، برزمین، گیردو.
روستاهای زینو، ممی‌خان،رایات و شیودرش.
پادگان حاج عمران، تنگه چومان مصطفی و تنگه دربند.
آزادی 60 پایگاه دشمن در منطقه عملیاتی.
وسعت منطقه آزاد شده
2000 كیلومتر مربع.
تجهیزات منهدم شده دشمن
5 فروند هواپیما.
40 دستگاه تانك و نفربر.
45 دستگاه خودرو حامل مهمات و ده‌ها خودرو دیگر.
چندین قبضه سلاح سنگین و نیمه سنگین.
یگان‌های منهدم شده دشمن
گردان‌های 1 و 3 و 5 از تیپ 91 پیاده.
یك تیپ كماندویی ویژه.
گردان‌های 1 و 3 و یك گروهان كماندوی از تیپ 98 پیاده.
دو گروهان از تیپ 61 نیروهای مخصوص.
یك گردان از تیپ 66 نیروی مخصوص.
گردان دوم از تیپ 5 پیاده.
یك گروهان كماندویی از تیپ 604 پیاده.
گردان 3 از تیپ 65 نیروی مخصوص.
غنایم
20 دستگاه تانك و نفربر.
12 قبضه انواع مختلف توپ.
50 دستگاه خودرو نظامی.
چندین دستگاه خودرو مهندسی.
صدها قبضه سلاح سبك و نیمه سبك از جمله تیربار و خمپاره‌انداز.
ده‌ها دستگاه تفنگ 106 میلی‌متری.
تعداد كشته و زخمی دشمن
بیش از 4000 نفر.
تعداد اسرا
200 نفر.
http://www.aviny.com/Occasion/enghelab_jang/defaemoghaddas/87/Amaliatha/Valfajr2/Valfajr2.aspx
بازتاب
بازتاب‌های عملیات
پس از عملیات محرم، دشمنان اسلامی بر این باورند كه به خاطر هوشیاری عراق به لحاظ بهره‌گیری از سازمان جاسوسی و ماهواره مختلف، ایران دیگر نمی‌تواند تحركی در جبهه‌ها صورت دهد. اما در میان بهت و ناباوری دوست و دشمن، رزمندگان اسلام، جبهه‌ای بس مهم را در غرب علیه دشمن می‌گشایند و با تهاجم گسترده با شرایط مكانی دشوار، تا عمق خاك عراق نفوذ می‌كنند و بار دیگر توانمندی قوای اسلام را در مقابل ادعاهای كذب و تبلیغات دشمن به منصه ظهور و نمایش می‌گذارند.
روزنامه گاردین از قول رادیو بی بی سی
«عراق انتظار دارد كه حمله جدید ایران در پایان ماه رمضان آغاز شود. اما ظاهراً رژیم ایران مایل نیست در حالی كه عملیات نظامی‌اش علیه كردهای ایران (كومله و دمكرات و...) هنوز ادامه داد، حمله به عراق را آغاز كند.» (26/4/62)
طه یاسین رمضان (رادیو رژیم اشغالگر قدس)
«ارتش عراق برای درهم كوبیدن تجاوز جدید ایران آمادگی كامل دارد.» (26/4/62)
رادیو امریكا (ساعاتی قبل از عملیات)
«عراق می‌تواند هرگونه تهاجم عمده ایران را در جبهه‌های شمالی و مركزی و جنوبی دفع كند. از این گذشته آن‌ها تردید دارند كه ایران نیروی كافی برای حمله‌ای همزمان در سه جبهه در اختیار داشته باشند.»
در میان هجوم تبلیغاتی غرب و حمایت همه جانبه آن‌ها از رژیم عراق رزمندگان اسلام دست به یورش گسترده می‌زنند و با نفوذ به عمق خاك دشمن و تصرف اهداف از پیش تعیین شده،دشمن را وادار به اعتراف ضمنی به شكست خود می‌كند.
لطیف جاسم وزیر اطلاعات عراق
«وزیر اطلاعات عراق یك ابرقدرت جهانی را به كمك به ایران در تدارك دیدن عملیات مربوط به والفجر 2 متهم ساخت. وزیر اطلاعات عراق بی آن كه از ابرقدرت مزبور نام می‌برد. گفت: در جریان حمله اخیر،حزب كمونیست عراق به حكومت آیت‌الله خمینی (ره) كمك كرده است!» (8/5/62)
رادیو لندن
«جامعه بین‌المللی وظیفه دارد كه با توسل به زور، ایران را مجبور به ختم جنگ كند.»
برای جلوگیری از رسوایی بیشتر صدام، شیوخ منطقه به یاری او می‌شتابند و با مطرح نمودن ادعای واهی خرید اسلحه توسط ایران از اسرائیل غاصب، تلاش می‌كنند پیروزی عملیات را تحت‌الشعاع قرار دهند.
رادیو ریاض
«امروز منابع مطبوعاتی در پاریس گفتند تهران برای ادامه جنگ به خرید اسلحه از تل‌آویو ادامه می‌دهد.» (11/5/62)
تلویزیون بغداد
«ارتفاعات گردمند طی یك نبرد سخت به دست قوای ایران افتاد. اما قله‌های هم‌جوار در دست عراق است.»
رادیو امریكا
«ایران به سهم خود اظهار می‌دارد شب چهارشنبه در منطقه پیرانشهر در كردستان، عملیات موفقیت‌آمیزی انجام داده و طی آن صدها عراقی را كشته و یا زخمی كرده است.»
رادیو بی‌بی‌سی
«در ایران رژیم جمهوری اسلامی اعلام داشت كه در حملات تهاجمی اخیر خود به مهم‌ترین هدفش دست یافته است و یك پادگان عراقی را در منطقه كوهستانی مرز دو كشور تسخیر كرده است. بنا به گزارش رادیو ایران، نیروهای ایرانی پادگان حاج عمران را در غرب پیرانشهر اشغال كرده‌اند.» (9/5/62)
عملیات والفجر 2 با دستاورد موفق، و بارز، خواب راحت را از رژیم صدام بازستاند. عملیات والفجر 2 قدرت و توان ایران را در جنگ كوهستانی و ضعف ارتش عراق را در این قبیل عملیات‌ها آشكارا نشان می‌دهد. جمهوری اسلامی ایران با این حمله علاوه بر پاک‌سازی عناصر ضد انقلاب داخلی در آنجا، امنیت خطوط انتقال نفت عراق را به تركیه تهدید می‌كند.
این عملیات همچنین ثابت می‌كند كه ایران در مقابل تاكتیك‌های جدید به كار گرفته شده توسط دشمن، می‌تواند دست به ابتكار متقابل بزند و با حركاتی غیرقابل پیش‌بینی، را همواره در خوف و هراس نگه دارد.
کارنامه توصیفی عملیات هشت سال دفاع مقدس، نوشته‌ی علی سمیعی، نشر نمایندگی ولی فقیه در نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی-1376
روابط عمومى مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
http://www.fatehan.ir/page.aspx?pid=325
شهدای مرتبط با عملیات والفجر 2
شهید مصطفی ردانی پور پانزدهم مرداد سال 1362 در منطقه حاج عمران در حالی که فرماندهی لشگر امام حسین (ع) را به عهده داشت، طی عملیات والفجر 2 بر اثر اصابت تیر به پشت جمجمه‌اش سلوک سرخ خود را به بی نهایت رساند. پیکر پاکش بر خاک پاک جبهه‌ها باقی ماند و هرگز برنگشت.
http://www.sobh.org/web/Pages/Shohada/Shahid.aspx?Id=70
شهید علیرضا موحد دانش در عملیات والفجر 2 در منطقه‌ی حاج عمران در حالی که فرماندهی تیپ 10 سید الشهدا را برعهده داشت، ندای ملکوتی یار او را به سوی بهشت برین دعوت کرد و در تاریخ سیزدهم مرداد سال 1362 در سن 25 سالگی به بزرگ‌ترین آرزوی عاشقان رسید.
http://sobh.org/web/Pages/Shohada/Shahid.aspx?Id=213
خاطرات مرتبط با عملیات والفجر 2
محمود میرزا زاده:
در سال 1362 قبل از عملیات والفجر 2، من به عنوان فرمانده دسته در گردان امیرالمؤمنین (ع) لشکر امام حسین (ع) مشغول خدمت بودم. چند روز مانده به عملیات، گردان ما همگی سوار یک چرخ‌بال شد و دو فروند دیگر، کادر گردان‌های امام حسین (ع) و یا زهرا (س) را سوار نمودند. سپس بالگردها به پرواز در آمدند. فرمانده گردان گفت: فرمانده لشکر (حاج حسین خرازی) هم داخل یکی از بالگردهاست. بالگردها با عبور از شیارها و در پناه تپه‌ها به طرف خطوط مقدم حرکت می‌کردند. سر انجام بالگردها، نزدیک سطح زمین به طور معلق در آسمان ایستادند. فرمانده گردان دستور داد از بالگرد پایین پریدیم. همگی در یک نقطه جمع شدیم. و آن‌ها به عقب برگشتند.
حدود ساعت 3 بعد از ظهر، حاج حسین خرازی از جلو ستون حرکت کرد و ما هم به دنبال او به طرف خطوط دشمن حرکت کردیم. بعد از 5 ساعت راهپیمایی، با فرا رسیدن شب داخل شیار تپه ای همان جا خوابیدیم ولی فرمانده لشکر به همراه یکی دو نفر به طرف جلو حرکت خود را ادامه دادند.
خیلی خسته بودیم. خیلی زود هم خوابمان برد. برای ادای نماز صبح ما را بیدار کردند. حاج حسین را هم آنجا دیدیم. بعد از نماز دستور ادامه حرکت را دادند. حدود نیم ساعت که میان دو تپه گذشتیم، توقف کردیم. فرمانده لشکر به همراه فرمانده گردان به نزد من برگشت و دو نفر دو نفر از بچه‌ها را جهت شناسایی منطقه به جلو فرستاد.
وقتی از میان شیار گذشتیم و خودمان را به فرمانده لشکر رساندیم، حاج حسین گفت: یک کمی بیایید جلو. آهسته از پشت تپه سرک کشیدم تا آن طرف تپه را ببینم. عجب صحنه‌ای! پشت سنگر های دشمن بودیم. تعداد سنگرها را با دوربین شمردم و موقعیت آن‌ها را به ذهن سپردم. حاج حسین گفت: بچه‌ها شما باید اینجا را فتح کنید. مسیر حرکت خود را پیدا کنید و خوب به ذهن بسپارید تا در تاریکی شب بتوانید موفق عمل کنید. بعد از شناسایی فرمانده گروهانها و دسته‌ها آرام به عقب برگشتیم. مسیر قبلی را با سرعت پیمودیم. مجدداً در برگشت فرمانده لشکر از جلوی ستون حرکت می‌کرد. بعضی بچه‌ها خیلی خسته شده بودند. ولی از فرمانده لشکر خجالت می‌کشیدند خستگی خود را اعلام کنند. بالاخره با بی سیمی که در اختیار داشتند تماس گرفتند و مدتی بعد دو دستگاه خود روی ایفا آمد و همگی را به عقب منتقل کرد.
با شروع عملیات والفجر 2 یکی از گردان‌ها برای تصرف ارتفاع شناسایی شده عمل نمود، ولی به علت مقاومت دشمن موفق نشد. تا اینکه گردان بعدی توانست هدف را تصرف نماید و سپس گردان ما به عنوان نیروی پشتیبانی به آنجا اعزام و به پدافند مشغول شد. عملیات والفجر 2 در سال 1362 که با موفقیت انجام شد، باقیمانده نیروهای گردان امیرالمؤمنین (ع) از لشکر 14 امام حسین (ع) را جهت استراحت و سازماندهی مجدد به عقبه لشکر در پادگان هفت تیر سنندج منتقل کردند.
یک روز عصر به دستور فرمانده گردان (شهید خسروی) همه در محوطه مقابل سوله گردان تجمع کردیم. فرمانده گردان ضمن گفتن خسته نباشید و تشکر از زحمات و دلاوری‌های بچه‌ها گفت: برادران عزیز، می‌دانم خسته هستید و بعضی‌ها که دوستانشان در عملیات شهید شده‌اند ناراحت هستند ولی چون فرماندهی لشکر (حاج حسین خرازی) یک مأموریت ویژه از گردان ما خواسته است موظف به اطاعت از دستور هستیم. مأموریتی که در پیش است خیلی مهم است. اجرای آن نفرات از جان گذشته می‌طلبد. چون احتمال برگشت در آن نیست هر کس آمادگی شرکت در این مأموریت را دارد از جای خود بلند شود. همه آرام و ساکت به فکر فرو رفتند. نگاه‌ها خیره شده بود و منتظر اولین کسی بودند که آمادگی خود را اعلام کند. یکی از بچه‌ها از جای خود بلند شد. فرمانده گردان به او گفت: یک نفر را هم که روحیه و توان شرکت در این عملیات دارد معرفی کن.
به دنبال آن بچه‌ها یکی یکی بلند شدند تا آمار به 20 نفر رسید. فرمانده گردان گفت: بس است بچه‌هایی که انتخاب شدند همگی بروند حمام و لباس تمیزشان را بپوشند. ماشین برای یک ساعت دیگر می‌آید تا شما را برای دیدار حضرت امام(ره) به جماران ببرد!
به محض شنیدن این مطلب همه بهت زده و متعجب و ناراحت که چرا فیض دیدار امام عزیزشان محروم شده‌اند و به فرمانده گفتند: چرا از قبل نگفتید که مأموریت دیدار امام(ره) است؟!
فرمانده گفت: اتفاقاً روش صحیح انتخاب همین بود. چون انتخاب 20 نفر از بین تمام نیروهای گردان برای دیدار حضرت امام(ره)، بسیار مشکل بود، باید ابتدا کسانی که فدایی امام(ره) و آماده شهادت هستند به دیدار امام(ره) بروند.