نام : صالح اصفهانی / احمد رضا
نام پدر : عباس
تاریخ تولد : ۱۳۴۶-۰۳-۲۳
محل تولد : اصفهان
تاریخ شهادت : ۱۳۶۵-۱۰-۰۴
محل شهادت : شلمچه - یوسف 3
شهرستان : اصفهان
یگان :
مسئولیت :
تحصیلات : دانشجوی رشته علوم اقتصادی
محل تحصیل : دانشگاه اصفهان
گلزار : گلستان شهدای اصفهان
rId4
وصیتنامه
بسمه تعالی
" الهی هب لی کمال الانقطاع الیک و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتی تخرق ابصار القلوب حجب النور ، فتصل الی معدن العظمة و تصیر ارواحنا معلقة بعز قدسک "
بارالها مقام کمال انقطاع به سوی تو را به من عنایت فرما و دیدگان دل های ما را با مشاهده ی جمال جمیلت روشن و منور فرما تا آن جا که شعاع دیدگان دل ها، حجاب های نور را بشکافد و به کان عظمت برسد و جان های ما تعلق به عز قدس جانان بیابد .
خدا را شکر می کنم از توجه و عنایت و رحمتش که این چنین مرا به سوی خود کشاند و خدا را شکر می کنم که توانستم تا آن جا که در توان داشتم دین خود را به اسلام ادا کنم و چه راهی از این بهتر که انسان وظیفه ی خود را انجام دهد در محلی که رحمت خداوند دائما فراگیر است .
ای خدا تو خود شاهدی که من چگونه ام و چگونه بوده ام. خدا به عزت و جلالت، به سابقه رحمتت، شهدای این جنگ و انقلاب اسلامی ایران را جزء مقربان درگاهت قرار ده و با شهدای کربلا محشور بفرما .
ملت عزیز، برادران، خواهران؛ وصیتی که از طرف من می توانید داشته باشید رعایت کردن تقواست. تقوی، تقوی. اگر تقوا نباشد انسانیت مفهومی ندارد. اگر تقوا نباشد آدمیت ره به سویی ندارد. پس سعی کنید متقی باشید اعمال شما قبول می شود (انما یتقبل الله من المتقین ).
برادران، مواظب باشید از خدا غافل نشوید که غفلت از یک طرف، دوری از درگاه خدا نتیجه ی آن خواهد بود و همانا ذکر خداست که موجب آرامش دل هاست و سعی کنید قلوب شما و روحتان با یاد خدا و ذکر او آرامش و تسکین یابد .
برادران، خود را به متاع قلیل دنیا نفروشید که انسان برای جایی دیگر آفریده شده و هدفی غیر از دنیا و مافیها دارد و این دنیا محل امتحان است و مشکلات و سختی ها و جنگ ها و خوشی ها و راحتی ها از مواد امتحانی است. پس با تحمل سختی ها و مشکلات، هدف خود را بهتر شناخته و مبادا تحمل سختی ها شما را از میدان خارج کند و بدانید اولا بعد از هر سختی، آسانی و یسر قرار دارد و ثانیا صابران در پیشگاه خداوند از مقامی بس والا برخوردارند. در این زمان پیرو راستین امام امت باشید .
و اکنون وصیتی به خانواده عزیز خود دارم :
ای پدر، ای مادر، ای برادران و خواهران؛ همان گونه که خود واقفید من راه خود را آگاهانه انتخاب کردم و آزادانه و راه من جز پیروی از امام حسین (ع) و نهضت عاشورا چیز دیگری نبود و راه حسین (ع)، همرهانی جز دلسوختگان و عاشقان و شهیدان و ایثارگران نمی خواهد. پس در مراسم من به یاد حسین (ع) گریه کنید و روضه ی امام حسین (ع) و حضرت زهرا (س) را بخوانید و دل های خود را با ذکر حسین (ع) آرامش دهید .
و ای مادر من از تو می خواهم مرا حلال کنی و ببخشی و اگر کوتاهی در حق مادری کرده ام، که چنین است، از من بگذر و مرا حلال کن و در فراقم جزع و بی تابی مکن. ای پدرم شما نیز مرا حلال کنید و اگر کوتاهی در حق شما کردم به بزرگواری خود ببخشید .
در آخر از کلیه ی کسانی که مرا می شناسند حلالیت می طلبم و از این که در نوشتن این جملات نتوانستم به خاطر عجله ای که داشتم حق سخن را ادا کنم معذرت می خواهم. در ضمن اینجانب از قبل 30 روز روزه ی قضا دارم که از خانواده ی خود می خواهم در این امر اقدام کنند و از خدا طلب مغفرت و مقام قرب الهی را مسئلت نمایند .
احمدرضا صالح اصفهانی
30/9/65
