شهید محمد حسین صفایی زاده

تاریخ تولد :1339/10/01

�تاریخ شهادت : 1363/02/15

محل شهادت : نامشخص

�محل آرامگاه :خراسان جنوبی - بیرجند - قطعه 1

زندگینامه

شهید محمدحسین صفایی‌زاده در تاریخ 3/11/1338 در محله‌ی خیرآیاد بیرجند در خانه‌ای محقر دیده به جهان گشود. با ولادتش نور امیدی به دل پدر زحمتکشش تابید و به خانه صفایی و جلوه‌ای خاص بخشید. درس مهر ومحبت به خاندان عصمت و طهارت(ع) را در مکتب مادر آموخت. ‌حالا دیگر می توانست برای کسب سواد و معرفت به مدرسه رود پس برای فرا‌گیری علوم راهی دبستان شد و تا سال پنجم دبستان رادر مدرسه‌ی منصف تحصیل کرد و 3 سال دوره ی راهنمایی را نیز در مدرسه‌ی راهنمایی سید محمد فروزان درس خواند. ‌

در آغاز سال تحصیلی 58_57 او در سن شانزده سالگی راهی دبیرستان شد. او تنها 3 ماه در کلاس درس حاضر گردید و برای گرفتن درس ایثار و آزادگی همانند هم‌کلاسی‌هایش راهی خیابانها شد. در آن زمان خیابان‌های شهر مکتب آموزش آزادگی، پای‌مردی، حق طلبی و خدا‌جویی بود که با سرود آزادگی و ایثار فضای خیابانها و محیط شهرها رامتحول کرده بود. با خلوص نیت و دلی آکنده از مهر به اسلام در تظاهرات که به رهبری امام خمینی کبیر و روحانیت آگاه بر‌پا بود شرکت کرده و فریاد حق‌طلبی سر می‌داد و انزجار خویش را از طاغوتیان ‌ فاسق ‌و فاجر فریاد می‌کرد.

او در حین ‌ تظاهرات در مواجهه با اوباش چماق دار رژیم از ناحیه‌ی پا ‌ مجروح شد. این کار نه تنها باعث انصراف او از ادامه‌ی مبارزه نشد بلکه موجب استقامت وتداوم او در این راه گردید. بعد از پیروزی انقلاب به مدت 3 سال دیگر به دبیرستان رفت و تا چهارم دبیرستان به تحصیل ادامه داد. او علاوه بر تحصیل ‌ می بایست در معیشت و خرج خانه کمک پدرش باشد. برای همین منظور ‌ به عنوان کمک راننده در 3 ماه تابستان مشغول کار شد.حسین هرگز آرام نمی‌گرفت همیشه در تلاش بود کار میکرد و درس می‌خواند در ماه خون و قیام محرم ‌ با شرکت در دسته‌های عزاداری سرور آزادگان شدت علاقه‌ی خود را به اهل بیت رسول خدا آشکار می‌کرد و ارادتی خاص به حضرت ابوالفضل داشت.

در شبهای دعای کمیل که بعد از انقلاب در محل مصلی ‌ شرکت می‌کرد. ‌حسین پس از اتمام تحصیل برای انجام خدمت سربازی به زابل رفت و بعد از طی دوره‌ی 3 ماه‌ی آموزشی برای ادامه‌ی خدمت به زاهدان منتقل شد و در ناحیه‌ی ژاندارمری آن شهر مشغول خدمت گردید. حسین در شش ماه‌‌ آخر خدمت خویش ‌ بعد از تجدید عهد با ثامن الائمه(ع) از طریق ژانداری راهی جبهه شد و مدت چهار ماه در سنگر دفاع از اسلام و ناموس امت اسلامی در مقابل بعثیان کافر مردانه پایداری کرد تا سرانجام در روز پانزدهم اردیبهشت ماه سال 1363 در حالی که در سنگر خویش به دفاع در مقابل دشمن متجاوز مشغول بود به وسیله‌ی گلوله‌ی آرپی جی هفت که از تفنگ خصم بعثی ناجوانمردانه ‌شلیک شده بود در سن 23 سالگی به شهادت رسید.