شهید مهدی رضایی مجد
نوید شاهد: مهدی رضایی مجد فرزند حسین در زمستان سال 1342 در محله پاچنار در یکی از محلات کهن تهران به دنیا آمد. مهدی رضایی مجد زمانی به دنیا آمد که امام خمینی (ره) در تبعید به سر می برد. و مصاداق این پیام تاریخی امام هستند که می فرمایند: یاران واقعی من یا در آغوش مادرنشان هستند یا اینکه متولد نشده اند. این شهید بزرگوار محافل درس و قرآن را با جدیت و اهتمام گذاشت و با شرکت در هیئت های مذهبی راه خود را با ائمه و اهل بیت آغاز نمود.
دوران نوجوانی شهید رضائی مجد توام با درس و ورزش همراه بود که در ورزش پله های ترقی را به سرعت می پیمود. مهدی رضایی مجد فرزند چهارم خانواده ای ورزشی است که با کشتی ورزش خود را آغاز کرد و حتی قهرمان هم شد و با توصیه بردار بزرگ تر حاج اکبر رضایی مجد به سمت فوتبال رفت. توضیع اعلامیه حضرت امام (ره) و شرکت در تظاهرات از جمله فعالیت های شهید در دوران انقلاب بود. و در پیروزی انقلاب نقش موثری داشت که اهالی محله از او به عنوان امیری کوچک یاد می کردند. مهدی رضایی مجد در فوتبال در تیم های آذر ، اکباتان و تهران جوان بازی کرد، سپس به تیم پرسپولیس پیوست و با این باشگاه قرارداد امضا کرد و 4 ماه در تمرینات پرسپولیس حضور داشت. با حضور در تیم پرسپولیس می توانست به تیم ملی بزرگسالان هم دعوت شود اما مهدی رضایی مجد برای دفاع از کشور و اسلام حضور در جبهه را به بازی در پرسپولیس ترجیح داد.
مهدی رضایی مجد همدوره امیر قلعه نویی، صمد مرفاوی، قنبرپور و رضا رجبی و بسیاری از چهره های مطرح دیگر فوتبال بود. مهدی 15 گل برای تیم ملی جوانان زد و کاپیتان تیم ملی جوانان بود. یکی از گل های به یاد ماندنی او در بازی ایران و کره جنوبی زده شد در مسابقات جام قهرمانی در بنگلادش که فدراسیون تیم ملی جوانان را به جای تیم ملی بزرگسالان به مسابقات اعزام کرده بود.
مهدی سرآمد اخلاق بود و همواره تلاش می کرد بین سه ضلع ورزش، جنگ و مذهب ارتباطی نزدیک برقرار کند. او همواره ویژگی های خوب جبهه و جنگ را به محیط های ورزشی می آورد و ورزش را هم به جبهه می برد. دوستان ورزشی و جبهه ای را هم در هیات های مذهبی شرکت می داد و حضوری فعال در هیات های مذهبی داشت. مهدی همواره در جبهه نیز مسابقات ورزشی برگزار می کرد و در تصاویری که از جبهه های مشاهده می کنید رزمندگان را با لباس های ورزشی و در حال ورزش هم می بینید. مهدی رضایی مجد مدال قهرمانی فوتبال را رها کرد و مدال سرخ حسینی را انتخاب کرد تا از اسلام و کشور دفاع کند. مهدی همواره سعی می کرد که جوانان را به راه درست هدایت کند و آنها را با به مسجد و هیات های مذهبی هدایت می کرد تا از ناهنجاری ها دور شوند.
شهید «مهدی رضایی مجد» در 10 اسفند سال 65 در عملیات تکمیلی کربلای 5 در منطقه عمومی شلمچه به فیض شهادت نائل شد. مهدی دهم اسفند ماه به دنیا آمد و دهم اسفند ماه هم به سوی معبود خود شتافت.
فرازی از وصیت نامه شهید:
اجازه از حضور حضرت بقيه الله اعظم روحي و ارواح العالمين له الفدا و با سلام خدمت امام خميني که جان بي ارزش اين بنده بيچاره فداي او باد، چند کلامي با اين دستان لرزان مي نويسم: اي خداي من تو را به حسينت، تو را به زينب، تو را به زهرايت، تو را به علي ات، مرا از درب خانه ات نااميد مگردان، مرا جلوي پدران و مادران شهدا رو سياه نکن. خانواده هاي شهدا بدانند که ما رهرو راه فرزندان شهيدشان هستيم. هر چند ما گناهکار هستيم اما به درگاهت آمده ايم و عجز و ناله سر مي دهيم و سپس ضمن حلاليت از پدر و مادرش توصيه مي کند که بعد از شهادتش پيام رسان خون تمامي شهدا باشند و براي وي گريه نکنند بلکه براي حضرت زهرا (س) که مادر تمامي شهداست و همچنين براي فرزند شهيدش حسن بن علي (ع) ناله کنند. انتهای پیام/ منبع: ایرنا، مرکز اسناد ایثارگران
