شهید صفر بساطی

از دانش‌نامه فرهنگ ایثار , جهاد و شهادت
نسخهٔ تاریخ ‏۷ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۴۲ توسط Fazayemajazi (بحث | مشارکت‌ها)

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری، جستجو

شهید صفر بساطی تاریخ تولد :1332/07/20 تاریخ شهادت : 1360/03/08 محل شهادت : نامشخص محل آرامگاه :همدان - باغ بهشت همدان


زندگی نامه

ستواندوم خلبان شهید صفر بساطی در سال 1332 در شهرستان همدان و در یک خانواده کاملا متدیّن و مذهبی چشم به جهان فانی گشود. دوران طفولیت و کودکی را در دامان پر مهر و محبّت پدر و مادر سپری کرد. در دوران دبستان و دبیرستان غالباً شاگرد ممتاز بود.

در سال 1354 با اخذ دیپلم ریاضی وارد دانشگاه خلبانی هوانیروز شد. به امور مذهبی بسیار پایبند بود. فروعات را به خوبی انجام می داد و فرایض را با شایستگی و علاقه به جا می آورد. در امور اجتماعی و سیاسی، مطالعات زیادی داشت. در جلسات سیاسی با دوستانش به مباحثه می پرداخت و در راه مبارزه با رژیم ستمشاهی کوشش فراوانی داشت.آنقدر در این امر پیگیر بود که بارها مورد تعقیب قرارگرفت. همواره از محضر شهید محراب آیت الله شهید مدنی فیض می برد و در پی راهنمایی های آن بزرگوار، از خدمت طاغوت فرار کرد. او تا پایان مبارزه علیه رژیم، به خدمت حاضر نشد. اما بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به سرکار برگشت و در سرکوبی اشرار منافق و کومله و دموکرات سهم به سزایی داشت. در مراسم مذهبی خصوصاً نماز جمعه فعالانه شرکت می کرد. در منزل با همسر و فرزندان بسیار مهربان بود و به آنها مهر می ورزید. در تاریخ 1360/03/18 هنگام انجام مأموریت مشغول اسکورت یک ستون رزمنده سپاهی در منطقه مهاباد بود که مورد اصابت موشک عوامل ضد انقلاب قرار گرفت و به همراه کمک خلبان هلیکوپتر (ستواندوم خلبان علی بختیاری) به درجه رفیع شهادت نائل آمد، و به این ترتیب پرونده سراسر مبارزه این شهید بزرگوار که 900 ساعت پرواز در آن ثبت شده است، کتابی شد راهنمای نسلهای بعد، برای خدمت به آرمان مقدس جمهوری اسلامی ایران.

پیکر پاک و مطهر شهید بساطی در اصفهان تشییع شد و سپس به زادگاهش همدان برده شد. هم اکنون در باغ بهشت همدان به خواب ابدی فرو رفته است.

وصیت نامه

اینجانب صفر بساطی، فرزند عبدالله در راه خدا و اسلام می جنگم. می دانم که مسلمان خوبی نبودم و نتوانستم وظیفه خود را آنچنان که باید و شاید انجام دهم. لذا از خداوند طلب آمرزش می کنم.پدر عزیزم خواهش می کنم تا جایی که ممکن است، نگذار همسر و بچه هایم ناراحت باشند، زیرا من آنها را با تمام وجود دوست دارم.[۱]

پانویس

  1. سایت شهدای ارتش