شهید ضیاء الدین ذاکرسروآقاجی
سرلشگر ضياءالدين ذاكر سروآقاجي تاريخ تولد: 1327 تاريخ شهادت: 6/8/1359 يگان: مشكين شهر محل تولد: هوانيروز محل شهادت: سردشت محل دفن: تهران
زندگینامه
تولدش در مشكين شهر بود و ورودش به ارتش در سال 1345. با تحصيلات ديپلم وارد دانشكده افسري شد و پس از 3 سال آموزش‌هاي مختلف جذب هوانيروز گرديد. تخصص يادگيري پرواز را به مدت شش ماه در ايتاليا گذراند و در بازگشت در رسته پرواز با بالگرد شينوك در پايگاه رزمي پشتيباني هوانيروز اصفهان مشغول شد. خلبان ضياءالدين ذاكر را بايد از پيشكسوتان پروازي هوانيروز به حساب آورد كه سهم بزرگي در پيشبرد اهداف و عمليات‌هاي هوانيروز داشت. او را در پروازهاي مختلف در كمك به مردم سيلزده و زلزله ديده و ديگر خدمات مردمياري مشاهده كرده‌اند. در درگيري‌هاي غرب و درگر نقاط ايران پس از تنقلاب نقش بالايي در آذوقه رساني به مردم شهرهاي محاصره شده داشت. در تاريخ 6 آبان ماه 1359 ماموريتي به او ابلاغ گرديد. وظيف داشت از طريق مراغه آذوقه و نيرو و سوخت به مردم شهرهاي سقز و سردشت برساند. خلبان ذاكر به همراه همپروازش خلبان اهري و دو درجه دار فني با نام‌هاي گروهبان صفائي، گروهبان اميري و چند مسافر در حالي كه بالگردشان سرشار از بشكه‌هاي سوخت و آذوقه بود به سوي سردشت پرواز كردند. مسافت مراغه تا سردشت را طي و بايد از ارتفاعي به نام (زمزيلان) مي‌گذشتند كه در 500 متري ارتفاع، بالگرد آنها هدف موشك هواپيماهاي دشمن قرار گرفت و شعله‌ور شد. صفائي و اميري در همان دقايق اول در ميان شعله هاي انفجار بشكه‌هاي بنزين سوختند. خلبان ذاكر نيمي از بدنش سوخته و پس از لحظاتي در پشت فرامين به شهادت مي‌رسد. خلبان اهري و ديگر مسافران پس از سقوط بالگرد نيمه جان و نيم سوخته اسير مزدوران استكبار مي‌شوند. پيكرهاي خلبان ذاكر و دو درجه‌دار فني به سردخانه شهرستان مراغه انتقال و پس از شناسايي به خانواده آنها واگذار مي‌گردد. خلبان اهري نيز پس از دو سال اسارت در اثر حمله نيروهاي ايران آزاد مي‌شود. خلبان ضياءالدين ذاكر با درجه سرلشگري در آمار شهداي هوانيروز و جنگ منظور شده و مزارش در بهشت زهراي تهران مي‌باشد.[۱]
.jpg)
