شهید خسرو شهسواری
شهید خسرو شهسواری
تاریخ تولد :1341/07/10
تاریخ شهادت : 1362/02/25
محل شهادت : نامشخص
محل آرامگاه :کرمانشاه - اسلام آبادغرب - شیان
زندگینامه
شهید خسرو شهسواری فرزند کوچک مرحوم مرتضی شهسواری در تاریخ 1341/07/10 در یک خانواده کشاورز به دنیا آند و در سن 7 سالگی در مدرسه محل مشغول به درس خواندن شد. در سن 11 سالگی پدرش در اثر سانحه اتومبیل دار فانی را وداع گفت. شهید به سرپرستی برادر بزرگش به تحصیل ادامه داد. دوران راهنمایی در اسلام آباد گذراند و چون رشته ریاضی در اسلام آباد نبود برای دوره دبیرستان به باختران رفت. در دوران تحصیل جزء شاگردان با هوش، با ادب و ممتاز بود. آدمی قانع و مخالف فساد رژیم گذشته بود. در قیام ملت ایران به رهبری امام خمینی، فعالانه در تظاهرات شرکت داشت و بر ضد رژیم پهلوی تبلیغ می کرد. بعد از پیروزی انقلاب، دوره دبیرستان را تمام و دیپلم ریاضی گرفت و برای کمک به خانواده‌ها اش به روستا بازگشت. شهید شهسواری که یکی از مقلدان واقعی امام بود در روستا مردم را از جنایات رژیم گذشته تا جایی که اطلاع داشت روشن و به نفع جمهوری اسلامی تبلیغ می کرد و با روحانیون اعزامی به محل، همکاری نزدیک داشت. علاقه زیادی به مطالعه از جمله کتاب های مذهبی داشت و در کلاس درس قرآن که به وسیله حجت السلام سید حسین حسینی در مسجدشان دایر شده بود عضو بود. با دعوت متولدین سال 1341 از طرف دولت جمهوری اسلامی برای مبارزه با کفر جهانی به خدمت مقدس سربازی شتافت و جوانان ده را نیز دعوت به خدمت می کرد و در دوران آموزشی داوطلبانه به تیپ تکاوری ذوالفقار رفت و بعد از آموزش به جبهه جنوب اعزام گردید. در حمله محرم شرکت داشت و با شوق تعریف می کرد و می گفت: عراقی ها در برابر رزمندگان ایران قدرت مقاومت ندارند و آنها را آدم حساب نمی کرد و با این که در حمله والفجر اول شرکت داشت به علت این که مادرش علاقه زیادی به او داشت نمی خواست مادرش ناراحت شود و در تمام نامه هایش و موقع مرخصی در منزل می گفت: ما در آنجا بی کار هستیم و همیشه به بازی فوتبال و ... مشغولیم و اصلاً خبری از جنگ نیست. شهید خسرو شهسواری رانندگی جیپ تفنگ 106 را بر عهده داشت و در تاریخ 1362/02/25 در حالی که برگ مرخصی گرفته بود ماشین را تحویل گروهان داده و برای خداحافظی با برادران همرزمش به سنگرها رفت و در راه رفتن برای خداحافظی به سنگر دیده بانی بعد از 13 ماه از خدمت مقدس سربازی، مورد اصابت خمپاره دشمن قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نایل گردید. روحش شاد و راهش پر رهرو باد[۱]
