شهید رضا سلیمانی
بسمه تعالی
نام : سلیمانی / رضا
نام پدر : غلامعلی
تاریخ تولد : ۱۳۴۴-۱-۱
محل تولد : دیزیچه مبارکه
تاریخ شهادت : ۱۳۶۲-۸-۱۵
محل شهادت : جزیره مجنون
شهرستان : مبارکه
گلزار : گلزار شهدای دیزیچه
زندگی نامه
طلبه: شهید رضا سلیمانی بار ديگر کوله بار همت خويش را بر دوش نهادم تا با عبور از دشت آلاله های خونين، آلبوم خاطرات قلبم را سرشار از تصاوير زيبای شهدا نمايم. شهدايی که با گوش جان ندای حسين زمان خويش را شنيدند و با پای جان به ضيافت نور شتافتند. آنان که با فرياد الله اکبر، در محراب سنگرهای جبهه، نماز عشق را به پا داشتند و از فرات عشق، جام شيرين ايمان را نوشيدند. سپس با بر تن نمودن پيراهن سرخ ايثار، جان خويش را در طبق اخلاص ، نثار راه معشوق نمودند. طلبه شهید رضا سلیمانی در سال 1344 در شهر ديزيچه از توابع شهرستان مبارکه ديده به جهان گشود و او بعد از سپری کردن دوران شيرين کودکی و قدم نهادن در وادی بيکران معرفت و علم اندوزی راهی دبستان شد و ابتدايی ترين گام های خويش را جهت کسب معارف برداشت. بعد از چند سال برداشت از خرمن علوم کلاسيک، عطش درون را با حضور در وادی نور و صفا سيراب کرد و جرعه نوش معرفت عشق شد. و با قدم نهادن، به عرصه روحانيت، بار امانتی عظيم را بر دوش کشيد.
او به فراگيری دروس مقدماتی در مدرسه علميه شهيد محمد منتظری(ره) سهروفيروان پرداخت و سپس به شهر مقدس قم عزيمت نمود. و در سال 1362 آماده مبارزه با کفر و نفاق شد و قدم و به عرصه جنگ و جهاد گذاشت. او آن چنان عاشق حضور در پيشگاه الهی بود که سرانجام در محراب سبز نياز به شهادت رسيد با نواخته شدن شيپور جنگ و به حرکت در آمدن سپاهيان محمد در پيکار با دشمن زبون بعثی، غيرت مذهبی و ؟؟؟ دوستی او به جوش آمد و با خون سرخش دفتر ايمان خويش را گلگون نمود و به لقاء الهی نايل آمد. جزيره مجنون يادآور حماسه آفرينی او در ميدان نبرد است که چه زيبا متع جان خويش را خالصانه به محضر دوست تقديم کرد. «روحش شاد و راهش پر رهرو باد»
وصیت نامه
«طلبه: شهید رضا سلیمانی» و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون و گمان نكنيد، كسانی كه در راه خدا كشته شده اند، مرده اند، بلكه آنها زنده و در نزد پروردگار خود روزی می خورند. قرآن كريم اكنون كه عاشقان كربلای حسينی می روند، تا آخرين ضربه های مهلك خود را به پيكر پوسيده صدام و صداميان وارد آورند، بر ماست كه از هرگونه ياری و حمايت خود، دريغ نكنيم و به اين عزيزان كمك و ياری كنيم، زيرا اگر بی تفاوت باشيم، روز قيامت پيش آخرين فرستاده خدا، نبی اكرم(ص) و سالار شهيدان، حسين ابن علی(ع) و دخت گراميش، فاطمه زهرا(س) مسئول و روسياه خواهيم بود. در روايتی از امام حسين(ع) آمده است: لا ار الموت الا السعادة و ... يعنی من مرگ با سعادت را بهتر از زندگی با ذلت می دانم و برايم شيرين تر است. وصيت من نسبت به ملت غيور و سلحشور اين است كه مبادا امام عزيزمان، پير جماران، ابر مرد تاريخ، بنيانگذار جمهوری اسلامی، خمينی كبير را تنها بگذاريد و از او سرپيچی كنيد كه مسئول هستيد. مبادا رهرو و راه شهيدان نباشيد و رزمندگان عرصه های توحيد را ياری نكنيد كه پيش خداوند مسئول هستيد. پدر و مادرجان! اميدوارم كه مرا حلال كنيد و ببخشيد اگر فرزند خوبی برايتان نبودم، چه بسيار زحمات زيادی برای من كشيديد تا مرا بزرگ كرديد و من نتوانستم، جبران كنم، اميدوارم كه روز قيامت در صحرای محشر، روسفيد باشيد و خداوند اجر و جزای خير به شما عطا بفرمايد. والسلام عليكم و رحمه لله و بركاته فرزند حقير شما رضا سليمانی.[۱]