شهید محمدرضا وکیلی: تفاوت بین نسخه‌ها
Heydari9711 (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
زندگی نامه | زندگی نامه | ||
| − | شهید اوّلين روز بهار 1343، يادگاري بزرگ از خود بر جاي نهاد و آن سيماي هميشه جاويد شهيد محمّدرضا وكيلي بود. وي در خانه‌ی برات‌الله و گوهر در روستاي بزنجرد، قدم به عرصه‌ی گيتي نهاد. محمّدرضا دوران كودكي را در آغوش گرم و با صفاي خانواده¬اي متديّن و مذهبي سپري نمود. وي به گاه فراگيري علم و دانش، راهي مدرسه‌ی ابتدايي زادگاهش شد، ليكن طولی نکشید که به دليل مشكلات عديده‌ی زندگي روستايي، از ادامه‌ی تحصيل محروم شد و فقط در حدّ خواندن و نوشتن از علم سود جست. او به منظور كمك به تأمين هزينه معاش خانواده، همراه و هم¬دوش پدر در كارهاي معمول روستا از قبیل قالي-بافي، كشاورزي و رانندگي تراكتور شد. شهيد وكيلي از همان اوان كودكي، تحت تعليم و تربيت والدين قرار گرفت. وی همراه با پدر در مجالس مختلف مذهبي حضور پيدا مي¬كرد تا وجودش از عشق به قرآن و اهل بيت عصمت و طهارت (ع) سرشار شود. محمّدرضا جواني مقاوم، خوش‌خلق، خوش‌برخورد و دين‌دار بود كه در انجام فرایض ديني غفلت | + | شهید اوّلين روز بهار 1343، يادگاري بزرگ از خود بر جاي نهاد و آن سيماي هميشه جاويد شهيد محمّدرضا وكيلي بود. وي در خانه‌ی برات‌الله و گوهر در روستاي بزنجرد، قدم به عرصه‌ی گيتي نهاد. محمّدرضا دوران كودكي را در آغوش گرم و با صفاي خانواده¬اي متديّن و مذهبي سپري نمود. وي به گاه فراگيري علم و دانش، راهي مدرسه‌ی ابتدايي زادگاهش شد، ليكن طولی نکشید که به دليل مشكلات عديده‌ی زندگي روستايي، از ادامه‌ی تحصيل محروم شد و فقط در حدّ خواندن و نوشتن از علم سود جست. او به منظور كمك به تأمين هزينه معاش خانواده، همراه و هم¬دوش پدر در كارهاي معمول روستا از قبیل قالي-بافي، كشاورزي و رانندگي تراكتور شد. شهيد وكيلي از همان اوان كودكي، تحت تعليم و تربيت والدين قرار گرفت. وی همراه با پدر در مجالس مختلف مذهبي حضور پيدا مي¬كرد تا وجودش از عشق به قرآن و اهل بيت عصمت و طهارت (ع) سرشار شود. محمّدرضا جواني مقاوم، خوش‌خلق، خوش‌برخورد و دين‌دار بود كه در انجام فرایض ديني غفلت نمي كرد. وی به گاه روزهاي انقلاب، با شركت در راهپيمايي ها، ساز مخالفت با حكومت جور و ستم را ساز كرد و در حدّ توان در راه بر پا كردن نهضت حسيني كوشيد. با تجاوز ارتش بعث عراق به خاك ميهن اسلامي، وي كه عاشق جبهه و جنگ بود، لباس مقدّس سربازي بر قامت رشيدش بوسه زد و از طريق [[ارتش]] به ميدان كارزار شتافت. وي هيجده ماه از خدمت قانوني خود را در زاهدان، ايرانشهر ( [[پاسگاه راسك]] ) و كردستان گذراند. سرانجام وي در تاريخ 04/05/1364در حالي كه با همرزمانش در حال عبور از جاده¬اي در منطقه‌ی سردشت بودند، ماشين آنها با ميني كه بر سر راه آنها كار گذاشته بودند، برخورد و واژگون شد. نهايتاً وي پس از اين كه هفده روز در بيمارستان پاستور تهران بستري بود، به تاريخ 21/05/1364به فيض عظماي [[شهادت]] نائل آمد.مرقد وي در گلزار شهداي روستاي بزنجرد، زيارتگاه عاشقان حريّت وآزادي است .<ref>[http://%20http://ajashohada.ir/home/martyrdetails/29001 سایت شهدای ارتش]</ref> |
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۵۴
شهید محمدرضا وکیلی
تاریخ تولد : 1343/01/01 تاریخ شهادت : 1364/05/21
محل شهادت : نامشخص محل آرامگاه : خراسان رضوی - خلیل آباد - بزنجرد
rId5
زندگی نامه
شهید اوّلين روز بهار 1343، يادگاري بزرگ از خود بر جاي نهاد و آن سيماي هميشه جاويد شهيد محمّدرضا وكيلي بود. وي در خانه‌ی برات‌الله و گوهر در روستاي بزنجرد، قدم به عرصه‌ی گيتي نهاد. محمّدرضا دوران كودكي را در آغوش گرم و با صفاي خانواده¬اي متديّن و مذهبي سپري نمود. وي به گاه فراگيري علم و دانش، راهي مدرسه‌ی ابتدايي زادگاهش شد، ليكن طولی نکشید که به دليل مشكلات عديده‌ی زندگي روستايي، از ادامه‌ی تحصيل محروم شد و فقط در حدّ خواندن و نوشتن از علم سود جست. او به منظور كمك به تأمين هزينه معاش خانواده، همراه و هم¬دوش پدر در كارهاي معمول روستا از قبیل قالي-بافي، كشاورزي و رانندگي تراكتور شد. شهيد وكيلي از همان اوان كودكي، تحت تعليم و تربيت والدين قرار گرفت. وی همراه با پدر در مجالس مختلف مذهبي حضور پيدا مي¬كرد تا وجودش از عشق به قرآن و اهل بيت عصمت و طهارت (ع) سرشار شود. محمّدرضا جواني مقاوم، خوش‌خلق، خوش‌برخورد و دين‌دار بود كه در انجام فرایض ديني غفلت نمي كرد. وی به گاه روزهاي انقلاب، با شركت در راهپيمايي ها، ساز مخالفت با حكومت جور و ستم را ساز كرد و در حدّ توان در راه بر پا كردن نهضت حسيني كوشيد. با تجاوز ارتش بعث عراق به خاك ميهن اسلامي، وي كه عاشق جبهه و جنگ بود، لباس مقدّس سربازي بر قامت رشيدش بوسه زد و از طريق ارتش به ميدان كارزار شتافت. وي هيجده ماه از خدمت قانوني خود را در زاهدان، ايرانشهر ( پاسگاه راسك ) و كردستان گذراند. سرانجام وي در تاريخ 04/05/1364در حالي كه با همرزمانش در حال عبور از جاده¬اي در منطقه‌ی سردشت بودند، ماشين آنها با ميني كه بر سر راه آنها كار گذاشته بودند، برخورد و واژگون شد. نهايتاً وي پس از اين كه هفده روز در بيمارستان پاستور تهران بستري بود، به تاريخ 21/05/1364به فيض عظماي شهادت نائل آمد.مرقد وي در گلزار شهداي روستاي بزنجرد، زيارتگاه عاشقان حريّت وآزادي است .[۱]
