شهید احمداحمدی: تفاوت بین نسخه‌ها
(←زندگینامه) |
|||
| سطر ۳۲: | سطر ۳۲: | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
| − | شهيد احمد | + | [[شهيد احمد احمدی]] ترک محله، در تاريخ، 1340/02/02 در شهرستان جويبار در يك خانواده مذهبي چشم به جهان گشود، پدرش اصغر و کشاورز، و مادرش سيده فاطمه نام داشتند، او مجرد و در مقطع ابتدايي مشغول به تحصيل بود. |
| − | از خصوصيات اين شهيد والامقام مي توان احترام به خانواده، رعايت حق الناس، رعايت ادب و احترام، ساده زيستي، اهميت به واجبات، شرکت در نماز | + | از خصوصيات اين [[شهيد]] والامقام مي توان احترام به خانواده، رعايت حق الناس، رعايت ادب و احترام، ساده زيستي، اهميت به واجبات، شرکت در [[نماز جمعه]]، احترام به روحانيت و [[امام خميني]]، سفارش به رعايت حجاب، ناموس پرستي و غيرت، وطن دوستي را نام برد. |
| − | پس ازشروع جنگ او به ارتش پيوست و در تاريخ، 1362/12/04 در منطقه جنگي خوزستان در درگيري با دشمن بعثي به شهادت رسيد، پيکر پاکش در گلزار شهداي جويبار به خاک سپرده شد. | + | پس ازشروع جنگ او به [[ارتش]] پيوست و در تاريخ، 1362/12/04 در منطقه جنگي [[خوزستان]] در درگيري با دشمن بعثي به [[شهادت]] رسيد، پيکر پاکش در گلزار شهداي جويبار به خاک سپرده شد. |
==وصیت نامه== | ==وصیت نامه== | ||
نسخهٔ ۵ مرداد ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۴۵
| احمد احمدی | |
|---|---|
| ملیت |  ایرانی
|
| تولد | 1340/02/02 |
| شهادت | 1361/04/13 |
| محل دفن | مازندران،جویبار،پهناب |
محتویات
زندگینامه
شهيد احمد احمدی ترک محله، در تاريخ، 1340/02/02 در شهرستان جويبار در يك خانواده مذهبي چشم به جهان گشود، پدرش اصغر و کشاورز، و مادرش سيده فاطمه نام داشتند، او مجرد و در مقطع ابتدايي مشغول به تحصيل بود. از خصوصيات اين شهيد والامقام مي توان احترام به خانواده، رعايت حق الناس، رعايت ادب و احترام، ساده زيستي، اهميت به واجبات، شرکت در نماز جمعه، احترام به روحانيت و امام خميني، سفارش به رعايت حجاب، ناموس پرستي و غيرت، وطن دوستي را نام برد. پس ازشروع جنگ او به ارتش پيوست و در تاريخ، 1362/12/04 در منطقه جنگي خوزستان در درگيري با دشمن بعثي به شهادت رسيد، پيکر پاکش در گلزار شهداي جويبار به خاک سپرده شد.
وصیت نامه
انالله و انا اله راجعون ... اعزام شدم تا برای خدای خود با کافران بعثی بجنگم، پدر و مادر مهربانم، که در این مدت زمان عمر من، برای من سختی ها و ناراحتی ها کشیدند و من می دانم که در آن دوره نوزادی من پدرم ... دستم را به سوی خدا دراز می کنم و از خدا می خواهم که مرا به شهادت قبول کند، برادر، ما چند نفر داوطلب شدیم که در عمليات خرمشهر به روی مین برویم چون این راهی است که انسان را به ملکوت می رساند، ولی در آن روز به لطف خدا و امام زمان (عج) مین ها عمل نکرد، چون در آن روز لایق نبودیم که شهید شویم.... .. ولی ای مادر و پدر مهربانم، و ای برادران عزیزم، این آخرین سفر من به جبهه است و دیگر بر نمی گردم، خداحافظتان، من می روم و همه ی شما را به خدا می سپارم، من در همین وقت رفتنم به شهادت می رسم، خداحافظ ولی با روحی شاد می روم.[۱]
پانویس
- ↑ منبع سایت شهدای ارتش
