آرامگاه سیدعبدالله داعی دزفولی: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۲۱

بقعه سیدعبدالله داعی یکی از بناهایی است که حال و هوای تاریخی و آجرکاری‌های زیبای خود را با کمترین دستکاری در طول حیات خود حفظ نموده است و یکی از بناهای اصیل معماری در دوره‌ی قاجاریه‌ی دزفول به شمار می‌رود. آرامگاه این سید جلیل‌القدر در محله کرناسیون دزفول قرار داشته و به خاطر قدمت بالا و دست‌ نخورده ماندن از نظر تاریخی به شماره ۷۰۹۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

سیدعبدالله داعی یکی از ادبای دزفول است که در سال ۱۱۵۸ ه.ق در دزفول دیده به جهان گشود و در سال ۱۲۵۶ ه.ق وفات یافت. وی در اصفهان در خدمت حجت الاسلام حاج سیدمحمدباقر به تحصیل اشتغال داشته و علم حکمت، کلام و طب را در محضر مرحوم آقامحمد بیدآبادی فراگرفته و در ادبیات و تاریخ نیز آثار کاملی دارد. چند دیوان شعر سروده و همچنین مؤلف کتاب‌های با ارزش «تذکره الاخیار و مجمع الابرار» و «نهایه الطلب» می‌باشد. وی در زمان خود در دزفول عالم ذوالفنون بوده است.

• مرحوم صدر الدین کاشف در وصف طبابتش فرموده است:

ز دم عیسی وش او بی گمان می‌نمودی زنده جان و عظم رمیم

سیدعبدالله داعی از سادات جلیل صفوی و از فرزندان سیدخواجه علی فرزند شیخ صدرالدین موسی فرزند شیخ صفی‌الدین اردبیلی است. طایفه ایشان را در دزفول رودبندی می‌نامند.

نگاخانه تصاویر