تپه بلتا

بلتا یکی از عوارض حساس غرب کرخه است که در شمال غربی دهکده بلتا و در جنوب ارتفاعات شاوریه و دهلیز و در شمال جاده اندیشمک ـ دهلران قرار دارد. به علت موقعیت حساس این تپه، دشمن در اسفند 1359 در راستای تأمین خطوط پدافندی خود در برابر شبیخون‌های رزمندگان آن را اشغال نمود.

در تاریخ 12/5/1360 رزمندگان با هدف آزادسازی ارتفاعات شاوریه دهلیز که مجاورت بلتا بود و بر جاده تدارکاتی دشمن تسلط داشت وارد عمل شدند، اما رزمندگان به دلیل ضعف پشتیبانی فقط موفق شدند بر روی تپه بلتا که دشمن از آن برای دیدبانی استفاده می‌کرد مستقر شوند. این تپه بر نیروهای دشمن که در کوت‌کاپن، تپه‌چشمه و علی‌گره‌زد مستقر بودند، تسلط داشت.

دشمن برای بازپس‌گیری تپه بلتا در تاریخ 27/5/1360 از سه محور حمله کرد که پس از چند ساعت مقاومت، حمله دشمن خنثی شد. این منطقه تا قبل از عملیات فتح‌المبین در اختیار لشکر 21 حمزه ارتش و تیپ 7 ولی‌عصر سپاه دزفول قرار داشت اما به درخواست تیپ 27 محمد رسول الله (ص) برای شناسایی منطقه عملیاتی فتح‌المبین، کمپ بلتا که شامل چهار سنگر اجتماعی بود در آن منطقه تشکیل شد و واحدهای شناسایی این تیپ زیر نظر شهید محمود شهبازی و با مسئولیت حسین همدانی بر فراز بلتا استقرار یافتند؛ چرا که موقعیت طبیعی این منطقه به گونه‌ای بود که با بهره‌گیری از شیارها و دامنه تپه ماهورها امکان نفوذ به عمق نیروهای سپاه چهارم عراق وجود داشت.

رزمندگان تخریبچی تیپ 27 محمد رسول الله (ص) در شناسایی‌های قبل از عملیات فتح‌المبین برای اولین بار در این منطقه با مین‌های والمری دشمن برخورد و نحوه خنثی سازی آن را تجربه کردند. در بلتا دو تپه حساس و مشرف به شیارهای عبوری رزمندگان وجود داشت که به واسطه استقرار واحدهای زرهی دشمن به استعداد یک گروهان شامل بیست و پنج دستگاه تانک در یکی از تپه‌ها، به تپه تانک و به دلیل استقرار یک گردان از نیروهای پیاده دشمن در تپه دیگر، به تپه پیاده معروف شد. سر انجام رزمندگان قرارگاه نصر در مرحله نخست عملیات فتح‌المبین بلتا را برای همیشه آزاد کردند.^[۱]

محتویات

۱ موقعیت جغرافیایی
۲ مسافت روستای بلتا تانام یادمان مسافت از یادمان(km)
۳ نگارخانه تصاویر
۴ پانویس

موقعیت جغرافیایی

از جهت موقعیت جغرافیایی، وضعیت کمپ بلتا از این قرار بود که وقتی از سمت پل کرخه به طرف دهلران می‌رفتیم ، در سمت راست جاده‌ی آسفالت اندیمشک دهلران، جاده‌ای منشعب می‌شد و ما از شیار واقع در پشت محلی که بعدها مقر معروف لشکر ۲۷ موسوم به «اردوگاه کرخه» در آن جا احداث شد، به طرف کمپ بلتا می‌رفتیم . البته کمپ بلتا از آن طرف هم جاده ای به سمت دهلران داشت؛ منتها چون آن جاده خراب بود و پل‌ها را هم آب برده بود، ما بیشتر از همین مسیر پل کرخه تردد می‌کردیم .

از مجموع نه گردان تیپ ۲۷، شش گردان یعنی بلال، عمّار، مالک، حبیب، حمزه و سلمان در محور بلتا استقرار یافتند و سه گردان دیگر یعنی مسلم، ابوذر و انصار در محور شاوریه مستقر شدند.